🌸 «سوره آل عمران، آیه ۲۰۰» «یا ایها الذین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوا الله لعلکم تفلحون»🌸 ای اهل ایمان در کار دین صبور باشید و یکدیگر را به صبر و مقاومت سفارش کنید و مهیا و مراقب کار دشمن بوده و خدا ترس باشید، باشد که پیروز و رستگار گردید. 👌✨اين آيه می‌فرمايد جامعه اسلامی اول بايد صبر کند، بعد بايد اين صبر گفتمان قالب جامعه بشود به اين معنا که هر يک صبر خود را به صبر ديگرى تکیه دهد چون باعث مى‌شود که تک تک افراد نیروى يکديگر را به هم وصل کنند و همه نیروها يکى شود. ✅🔵 ⬅️ اين دو مفهوم يکی در مقام فردی و يکی در مقام اجتماعی است . 👈 «وَّ رابِطُوا» مرابطه از نظر معنا اعم از مصابره است، چون مصابره عبارت بود از وصل کردن نیروى مقاومت افراد جامعه در برابر شدائد و مرابطه عبارت است از همین وصل کردن نیروها، ➖🔷 اما نه تنها نیروى مقاومت در برابر شدائد، بلکه همه نیروها و کارها، در جمیع شؤون زندگى دينى، چه در حال شدت و چه در حال رخا و خوشى . ➰ به تعبیر ديگر جامعه اسلامی ابتدا بايد تک تک افرادش صبر کنند، سپس اين صبر را گفتمانی فراگیر در جامعه کنند و بعد با هم رابطه برقرار کنند. 👤🔁👤✅

📍در اين رابطه طرفینی، نوعی از ارتباطات و همبستگی‌ها نهفته است. 🔰 اينجا آيه صراحتا می‌گويد که ای جامعه اسلامی‌ بايد با هم رابطه داشته باشید! 🌟حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله می‌فرمايند: «اخْتِلَّافُ أُمتِی رَّحْمَّة»🌟 که آيت الله مهدوی کنی در جلسه اخلاق می‌فرمودند واژه «اختلاف» در اين روايت منظور دعوا نیست، بلکه منظور از آن رفت و آمد است شبیه اختلاف ملائکه که منظور رفت و آمد آنهاست. 👈 معنا اين می‌شود که رحمت در اين رابطه و رفت و آمدهاست که اين پايین‌ترين سطح فهم تشکیلات است.💕 ⚡️نکته جالب آيه اينجاست که اين کلمه «رابطوا» در کنار دو کلمه «اصبروا» و «صابروا» قرار گرفته است؛ ➖🔹 در جای ديگر داريم «إِلَّا الذِينَّ آمَّنُوا وَّعَّمِلُوا الصَّالِحَّاتِ وَّتَّوَّاصَّوْا بِالْحَّق ِ وَّتَّوَّاصَّوْا بِالصبْرِ» اين «صابروا» در اين آيه همان «تواصوا» است؛ يکديگر را به صبر فراخواندن يا صبر طرفینی داشتن يا صبری که در برخورد با ديگران موضوعیت پیدا می‌کند. 🔰💠🔰 🔵✔️اين نشان می‌دهد که در کار تشکیلاتی تحمل شرط است؛ پس درکار تشکیلاتی هم صبر لازم است و هم صبر در آن ایجاد شود.

👌🌿 يعنی کسانی که کار تشکیلاتی می‌کنند و يا با يک تشکیلات کار می‌کنند آدمهای پخته‌تر و با تحمل‌تری هستند نسبت به آدم‌هايی که يک گوشه‌ای عزلت گزيده‌اند و کاری نمی‌کنند. چرا؟ ⁉️⁉️🤔 ♦️ چون اين فرد مجبور است که در کار روزانه‌اش با ده‌ها نفر تعامل داشته باشد اين تعامل رفت و برگشتی مجبورش می‌کند که خوب گوش دهد، مجبورش می‌کند که اختلافات کلامی که پیش می‌آيد را تحمل کند، زود نتیجه نگیرد، زود قضاوت نکند و... 🔚 پس دو نوع صبر در اينجا مطرح شد: ☘ يکی صبر درونی تک‌تک افراد و يکی صبر جمعی که از اين ارتباط حاصل می‌شود.🍀 ☝️ بنابراين اگر کم‌حوصله هستید و نمی‌توانید صبر کنید بدانید که تشکیلاتی نیستید.⭕️ 🚨ترتیب و تقدم رعايت شده در آيه هم خیلی اهمیت دارد؛ اول «اصبروا» بعد «صابروا» بعد «رابطوا»، اما حواستان جمع باشد اين عرصه، عرصه پرخطری است به همین خاطر در ادامه می‌فرمايد:👇 ✨«واتقوا الله لعلکم تفلحون».✨

مروری بر آیات تشکیلاتی قرآن کریم (بخش اول) 🌷 سوره نساء، آیه ۵۹ تا ۶۴ ✨ اين آيات، در باره يکى از مهمترين مسائل اسلامى، يعنى مسئله رهبرى بحث مى‌کند و مراجع واقعى مسلمین را در مسائل مختلف دينى و اجتماعى مشخص مى‌سازد و تأکید آن بر منظم ساختن نظام داخلی در جامعه اسلامی است .✔️ ☝️نخست به مردم با ايمان دستور مى‌دهد که از خداوند اطاعت کنند، بديهى است براى يک فرد با ايمان همه اطاعت‌ها بايد به اطاعت پروردگار منتهى شود، و هر گونه رهبرى بايد از ذات پاک او سرچشمه گیرد، و طبق فرمان او باشد، زيرا حاکم و مالک تکوينى جهان هستى او است، و هر گونه حاکمیت و مالکیت بايد به فرمان او باشد (يا أَّیهَّا الذِينَّ آمَّنُوا أَّطِیعُوا اللَّهَّ). ✅👌🌸 ✌️ در مرحله بعد، فرمان به پیروى از پیامبر (ص) مى‌دهد، پیامبرى که معصوم است و هرگز از روی هوی و هوس، سخن نمی‌گوید.🍃

💫 پیامبرى که نماينده خدا در میان مردم است و سخن او سخن خدا است، و اين منصب و موقعیت را خداوند به او داده است،🌿 🔵 بنابراين اطاعت از خداوند، مقتضاى خالقیت و حاکمیت ذات او است، ولى اطاعت از پیامبر (ص) مولود فرمان پروردگار است و به تعبیر ديگر خداوند واجب الاطاعة بالذات است، و پیامبر (ص) واجب الاطاعه بالغیر و شايد تکرار اطیعوا در آيه اشاره به همین موضوع يعنى تفاوت دو اطاعت دارد (و اطیعوا الرسول) ➖👌 و مرحله سوم فرمان به اطاعت از اولوا‌الامر مى‌دهد که از متن جامعه اسلامى برخاسته و حافظ دين و دنیاى مردم است . 💎✅🌏 📿 علامه طباطبايی در مورد سیاق آيات می‌فرمايد: «در اين آيات مردم را تشويق و تحريک مى‌کند، به اين که خدا را اطاعت کنند، و رسول و اولى‌الامر را نیز اطاعت کنند، و بدين وسیله ريشه‌هاى اختلاف و مشاجره و نزاع را قطع نموده،🔹 〰 هر جا که با يکديگر درگیر شدند مساله را به خدا و رسولش ارجاع دهند، و از نفاق بپرهیزند، چنین نباشند که به ظاهر اظهار ايمان کنند ولى وقتى خدا و رسول بعد از ارجاع مساله مورد اختلاف به ضرر يکى حکم کرد، ناراحت شوند، و کفر باطنی‌شان از اين که تسلیم حکم خدا شوند بازشان بدارد،💢 ⬅️ و نیز تشويق مى‌کند به اين که تسلیم اوامر خدا و رسول باشند، و هم چنان اين مطالب را دنبال مى‌کند، تا برسد به آياتى که دعوت به جهاد مى‌کند، و حکم جهاد را روشن می‌سازد 🔚 و به کوچ کردن از وطن در راه خدا می‌پردازد، پس همه این آیات مؤمنین را برای جهاد در راه خدا تجهیز می‌کند و نظام داخلی‌شان را منظم می‌سازد». 🔷 💠 🔷

➖🔹 بنابراين اطاعت، ساز و کار سازماندهی جامعه‌ی اسلامی است که تنها عامل رهايی از نزاع‌های اجتماعی محسوب می‌شود. ✅✅ 🌺 آيات مربوطه اين اطاعت را براساس يک رابطه‌ی طولی، الهی می‌داند. ⭕️ در حالی که دشمن درجه يک انسان‌ها يعنی شیطان با درک اهمیت اين اطاعت در تلاش است که کارهای افراد را برايشان زينت دهد و آنها را به گمراهی بکشاند «يُرِيدُ الشَّیْطَّانُ أَّن يُضِل َّهُمْ ضَّلَّالَّا بَّعِیدًّا».⚡️ ⚛ پس وظیفه‌ی جامعه‌ی ايمانی که بصورت جمعی مخاطب آيات قرار گرفته‌اند اين است که نه تنها به سمت شیطان به عنوان نماد ولايت طاغوت نروند بلکه بايد به او کافر شوند «قَّدْ أُمِرُواْ أَّن يَّکْفُرُواْ بِهِ»؛ آنها مأمورند که به طاغوت، کفر بورزند 👈 و در جای ديگر تکمیل همین آيه آمده است 🌸 «فَّمَّنْ يَّکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَّ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَّقَّدِ اسْتَّمْسَّکَّ بِالْعُرْوَّةِ الْوُثْقى لَّا انْفِصامَّ لَّها»🌸 يعنى کسى که به طاغوت کفر بورزد و بخدا ايمان آورد، به ريسمان محکم چنگ زده است که پاره شدنى نیست .✔️ 🚦به تعبیری می‌توان گفت که اين کفر به طاغوت که در اينجا آمده است يعنی نه تنها فرمان طاغوت را نبايد تبعیت کرد بلکه نشانه‌های آن را هم نبايد باقی گذاشت و اساس مؤمنین امر شده‌اند که به طاغوت کافر شده‌اند. ➡️ 🚫🚫

🔵 نکته مهم ديگری که در آيات وجود دارد اين است که می فرمايد 🌷«وَّ مَّا أَّرْسَّلْنَّا مِن رَّسُولٍ إِلَّا لِیُطَّاعَّ بِإِذْنِ»🌷 ما بی‌دلیل رسول را برای شما نفرستاديم بلکه اساس رسول فرستاده شده است که تبعیت شود.✅ ➖🔹 پس اهمیت اطاعت از رسول اينقدر مهم است که آيه دلیل ارسال رسل را تبعیت شدن می‌داند. 💢 بديهی است که اگر جامعه‌ی ايمانی با ناديده گرفتن تبعیت ذکر شده در اين آيات به دنبال طاغوت برود، با ايجاد تنازع، خود را به سمت فروپاشی حرکت داده است. 💠 اين آيات همه مقدمه‌ی آيه بسیار مهم ۶۵ است که در ادامه ذيل سرفصلی مجزا بیان شده است.

✨ سوره نساء، آیه ۶۵ «فَلا وَ رَبِکَ لا یُؤمِنُونَ حَتی یُحَکِّموکَ فیما شَجَرَ بَینَهُم ثُمَّ لا یَجِدُوا فی اَنفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَیتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسلیماً»✨ نه چنین است، قسم به خدای تو که اینان(به حقیقت) اهل ایمان نمی‌شوند مگر آنکه در خصومت و نزاع‌شان تنها تو را حَکَم کنند و آن گاه به هر حکمی که کنی اعتراض نداشته، کاملاً (از دل و جان) تسلیم فرمان تو باشند. ❤️✅💕 🔹 اين آيه معنای دقیق ايمان داشتن را اين گونه ذکر می‌کند: ايمان عبارت است از اين که انسان به طور تام و کامل و به باطن و ظاهر تسلیم امر خدا و رسولش باشد، و چگونه ممکن است کسى مؤمن حقیقى باشد، و در عین حال در برابر حکمى از احکام او تسلیم نشود، يا به ظاهر و يا اگر به ظاهر اظهار تسلیم مى‌کند در باطن جانش تسلیم نباشد به ظاهر از ترس رسوايى اظهار تسلیم کند ولى در باطن دلش به خاطر اين که حکم نام برده که با حال و هواى او سازگار نیست منزجر باشد. 🖤💢❌

♒️ به عبارت ديگر وقتی که رئیس تشکیلات در جامعه‌ی اسلامی حکمی را صادر می‌کند، حتی اگر خلاف هم باشد نه تنها اطاعت می‌کنند بلکه از صمیم قلب با آن حکم همراهند، اين است معنای ايمان جمعی به رئیس تشکیلات در جامعه اسلامی.✔️ 💠 اين ايمان از جنس ايمان در اجتماع است و با آيه‌ای که می‌فرمايد: 🔅«يُؤْمِنُونَّ بِالْغَّیْبِ» که ايمانش از جنس ايمان فردی است، فرق می‌کند. ❇️ به منظور تبیین بهتر مفاهیم تشکیلاتی آيه در ذيل تقسیم‌بندی مختلفی از انواع اطاعت‌های ممکن در يک کار تشکیلاتی بیان شده است: 🔸 حالت اول: حالتی که فرد در سلسه مراتب تشکیلاتی اطاعت می‌کند و آن امر با اراده و خواسته او تطابق دارد؛ در اينجا فرد با تبعیت امر، هنری از خودش نشان نداده است، چرا که اساسا عقل او هم همین را حکم می کرد و هیچ گونه تعارضی بوجود نیامده است که نیاز باشد پا روی خواسته‌های فردی‌اش بگذارد و از امر تشکیلاتی تبعیت کند. 🔸 حالت دوم: حالتی که فردی به کاری مأمور می‌شود و اطاعت می‌کند اما نسبت به فلسفه‌ی آن امر جهل دارد. 🔸 حالت سوم: حالتی که فردی امر می‌شود و نسبت به فلسفه آن کار علم دارد و دلیل مخالف هم دارد ولی باز هم اطاعت می‌کند.