☀️🌈💟 پيغمبر اكرم در ۱۳ سالی كه در مكه بودند درصدد تربیت همكاران مخلص و ورزیده‌ای بودند ✅كه در مقابل تمام مشكلات مكه و فشارهای كفار مقاومت كنند و از اين كوره، ورزیده و كامل بيرون بيایند تا وقتی كه جور هجرت فرا میرسد و حكومت اسلامی تشكيل میشود، 👬حضرت دسته‌ای اعوان و انصار از مرد و زن داشته باشد كه بتوانند بنای عالم اسلامی را بگذارند. اين مسئله با دقت در هدف رسالت روشن میشود. 🌸✨ يعنی واضح است كه اسلام اسمی در شناسنامه‌ها و شعاری در عملها نیست. 🌹اسلام تربيت جديدی است برای بشر؛ كارخانه آدمسازی ای است كه بشر را از عمق قلبش تا صوریترين حركاتش در اين كوره اسلام تربيت می‌كند و او را به صورت جديدی درمی‌آورد: 💭فكرش را تغییر میدهد، 💬عقيده‌اش را تغییر میدهد، 🗯عملش را تغییر میدهد، ♦️اخلاقش را تغییر میدهد. تربيت انسان از تربيت درخت كه كمتر نيست. 🌳🚫🌳

اگر بخواهیم درختی را تربيت كنيم، 💦بايد به آن آب بدهيم ⛳️زمينش را آماده كنيم 🍂زوائد را بگيريم 🎍شاخه‌های اضافی‌اش را بزنيم بايد به اصطلاح رعايتش بكنيم، به آن برسيم. ⭕️اگر درختی را كاشتيم و رهایش كرديم كه ثمر نمیدهد، به نتيجه نمیرسد. وقتی مهندسی میخواهد ساختمانی بسازد، بايد هر روز به آن سركشی كند تا كج و راست نشود، زياد و كم نشود، از بين نرود. 🏢🏬❌

چگونه میشود گفت که در تربيت انسان مراقبت و رعایت الزام نيست. 🗣پيغمبر اكرم(ص) اگر میخواست مسلمانها را تربيت كند، به تنهایی به این کار نمیرسيد. بله، به وجود آوردن يك حكومت، يك پادشاهی، يك قدرت كار آسانی بود و خودش به تنهایی میتوانست این کار را بكند. 👦🏻اما تربيت بشر، سلمان آفريدن، اباذر آفريدن، علی آفريدن و تربيت كردن احتياج به وقت بسیار داشت. از اين جهت در مكه اينها را پروريد تا وقتی به مدينه می‌آید هرکدام از اين افراد دسته‌ای را تربيت بكنند و جامعه صالح و افراد ورزیده درست شوند. ✔️🌺👉

🔝از اين رو، از مهاجرين و اعوانش کمک گرفت. سبك تربيتی انبيا هميشه و در هر وقت اینگونه بوده است. بنابراين، قيام لله به طور دسته جمعی مؤثرتر و نتيجه بخش تر است و برای خدمات عاليه و عامه الزمتر و ضروریتر است. 😍👌

👥ویژگی های عمل جمعی در مقابل عمل فردی 🌷واضح است كه غير از اين تجربۀ خارجی و این واقعه تاريخی، اگر ما مطالعه كنيم و عمل دسته جمعی و عمل فردی را بسنجيم، ✔️میتوانيم موجبات بسیاری ذكر كنيم كه نشان میدهد عمل دسته جمعی از عمل فردی بهتر است. 🔴عمل فردی عقيم است، چون عمر انسان محدود است. یك نفر هميشه زنده نيست و اگر كسی عمل فردی بكند، به محض اینکه مُرد يا مريض شد يا موانعی برایش ایجاد شد، آن عمل باطل و تعطيل میشود. 🔺🔻 🔷اما عمل دسته جمعی خالد است، چون عمل را جمعيت انجام میدهد، نه فرد. فردی میرود و ديگری میآید و اين عمل باقی میماند.

🔸عمل فردی شمول ندارد، چون یک فرد محدود است، در حالتی كه عمل دسته جمعی شمول دارد، اتساع وجودی دارد، وسعت وجودش بيشتر از عمل فردی است. 📌عمل فردی ناقص است، چون يك فرد به همه چیز احاطه ندارد، از همه جا خبر ندارد، نمیتواند به همه چيز برسد. اما اگر عمل دسته جمعی شد، يكی میتواند تحقيق بکند، دیگری بازرسی كند، يكی از كمّ و كيف امور سر دربياورد، يكی میتواند آموزش بدهد و فكر بكند، يكی هم اجرا بكند. 📚📊📈

بنابراين، عمل دسته جمعی هم خلود دارد و هم شمول و هم احاطه، در حالتی كه عمل فردی هم عقيم است و هم شمول و احاطۀ عمل جمعی را ندارد. ⭐️شايد عبارت معروف "يدالله مع الجماعه" که در اخبار بسیاری وارد شده، اشاره به همين حقيقت باشد، چون عبارت "يدالله" ✅كنايه از بركت خداست، 🌺كنايه از قدرت خداست، ✅كنايه از توانايی و خلود خداست، 🌺كنايه از احاطۀ خداست. اين حالات در جماعت محقق است، نه در فرد. از اين جهت اگر روزی پيش پای ما فقط راه عمل فردی بود، در آن روز قيام لله را به طور فردی انجام میدهيم، ولی اگر روزی هم میتوانستيم عمل دسته جمعی انجام بدهيم و عمل فردی، هیچکس نيست كه عمل مثنا و عمل متعدد و عمل جمعی را انجام ندهد. اين عمل قویتر و مؤثرتر و ثابتتر است. 💪

👥⁉️چگونه کار دسته جمعی انجام دهیم؟ اين مقدمه مختصر را عرض كردم تا به بحث نسبتا اخلاقی و علمی برسم. ما برای اينكه بتوانيم عمل دسته جمعی انجام بدهيم، چه شرايطی دارد و چه نتايجی میگيريم؟ 🔺🔴 ➖همانگونه كه روز گذشته و در جلسه گذشته عرض كردم، خداوند متعال دربارۀ دنيا و جهانی که خلق کرده است، در قرآن کریم می‌فرماید: " وَالسَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ المیزانَ اَلّا تَطغوا فِی المیزانِ " ✨ما عالم را که خلق کردیم و آسمان را كه برافراشتيم، ترازو گذاشتيم، یعنی جهان را بر اساس "نظم" خلق كرديم و هر چيزی در جهان موزون است، هر چيزی " خَلَقناهُ بِقَدَر " است. ✳️🔹✴️

📖 آيات بسیاری تأكيد می‌كند كه همه چیز در جهان منظم است. پس اگر كسی بخواهد در اين جهان موفق باشد و با اين جهان هماهنگ باشد و با سير جهان حركت بكند، 👈🏼بايد عملش موزون و منظم باشد، عمل بلبشو و بی‌نظم خلاف سنت آفرينش و محكوم به زوال است. 💢مطلب دومی را كه دیروز عرض نكردم و اکنون فقط به آن اشاره میکنم، اين است كه امروز در جامعه ما ديگر نمیشود عمل فردی كرد. چرا؟ 💭

✅زیرا روزی ما تنها كار می‌كرديم، ✅تنها تبليغ می‌كرديم، ✅همه مؤسسات اجتماعی و طبقات اجتماعی تنها كار می‌كردند، ✅دولتها تنها حكومت می‌كردند و حكومتها ديكتاتوری بود. ✅تجارتها به شكل تجارتهای فردی بود. ولی امروز همه چیزبه صورت دسته جمعی درآمده است: 💯دولتها مؤسسات عريض و طويل به وجود آورده‌اند. 🏰تجارتها به صورت شركتها درآمده است. 🗞روزنامه ها، جبهه ها تشكيل داده‌اند. 👥👤فعاليتهای سياسی به صورت حزبی درآمده است. 📕مسائل صنفی به صورت اتحاديه ها درآمده است. ✔️همه به صورت دسته جمعی درآمده‌اند. اگر درجامعه‌ای كه همه به صورت دسته جمعی كار میكنند، بخواهيمتك روی بكنيم، محكوم به زواليم، ضعيفيم و حقيريم. ♨️🚫⛔️

🔰خداوند اگر بخواهد به ما کمک بکند البته به کار دسته جمعی بيشتر كمك میكند چون يدالله مع الجماعه. ⭐️ بنابراين، برای كار كردن و كارمؤثر كردن بايد كار منظم كرد و كار دسته جمعی. حالا چگونه میتوانيم كار دسته جمعی بكنيم؟ ➕كار دسته جمعی به اين معناست كه هرکس خود را در جمع و در مجموعه فانی كند، يعنی ديگر از تك روی و فرديت و انانيت و شخصيت صرف نظر بكند تا وجودش بزرگ بشود. 🦋🌹✨

شما ملاحظه میفرمایيد که اگر يك عضو کوچک از بدن - این تعبير حضرت اميرالمؤمنين(ع) است- زخم بشود، تمام بدن شب را بيدار میماند و تب می‌كند، زیرا مرض يك عضو، مرض همۀ اعضاست. 🔵اگر ما صورت دسته جمعی پيدا كرديم، ديگر مصلحت و مفسده ای كه برای هر فردی از افراد ما پيش می‌آید، ديگران را هم ناراحت میكند و يا اگر مصلحت بود، خوشحال میكند. 👏 اينجا به اين نكته اخلاقی یعنی اخلاص برمیخوریم. 🌸خواهش می‌كنم روی اين موضوع مختصری تأمل بفرمایيد تا به نتيجه مطلوب برسيد. 💎♻️🔆

🌹 پیشنهاد ویژه و مهم حجه الاسلام پناهیان برای سومین شب قدر ➕ هشدار جدی آیت الله بهجت(ره) مجلس اضطراربگیرید #شب_قدر_سوم ✅

🌹نقش اخلاص در کار جمعی به مسئله اخلاص آقا باید اندکی دقت کرد. مسئله‌ای كه از روز مكلف شدن، یعنی از روزی كه قابل خطاب الهی شديم به ما گفتند که در نماز بايد قصد اخلاص داشته باشيد، اخلاص در عمل داشته باشيد. 👈اين اخلاص دريايی از عظمت است كه اگر انسان در آن دقت كند، میبيند كه خيلی آموزنده است. ما را میخواستند با اين كلمه "اخلاص" تربيت كنند. ❗️اخلاص يعنی چه؟ ✅از نظر لغوی اخلاص يعنی خالص بودن. ❗️اخلاص در نماز يعنی چه؟ ✅يعنی فقط خالصا برای خدا نماز خواندن. عوامل محرك انسان برای عمل خارجی چند گونه است.

انسان گاهی محركهای شخصی دارد. 🍝مثلا در غذايی كه بنده میخورم 🛤راهی كه می‌روم ⛳️به ديدن دوستی که برای تفريح می‌روم عامل شخصی مؤثر است. 👌يعنی عواطف من، احتياجات من و رغبت من، من را وادار می‌كند كه اين کار را بکنم. گاهی از اوقات عامل وسيعتر از "مــن" است؛ برای خاطر بچه‌ام، برای خاطر زنم، برای خاطر خانواده‌ام، اين كار را انجام میدهم. 👥👤گاهی از اوقات برای خاطر مردم كاری را انجام میدهم، برای خاطر وجيه المله شدن كاری را انجام میدهم، برای خاطر كسب افكار عمومی كاری را انجام میدهم. وقتی هم هست که برای خاطر خدا كاری را انجام میدهم. ✨🌟✨

🔷حالا که عوامل محرك يك عمل (خواهش می‌كنم كمی دقت بفرمایيد تا اين عقده‌ای كه در زبان من در اين باره هست، حل بشود) متعدد و متنوع است، 🔸اگر من عامل محرك خود را فقط "خدا" قرار دادم و سعی كردم با تمرين در نماز و در عبادات و در اعمال، به آن مقامی برسم كه قرآن میفرمايد: " وَاعلَموا اَنَّ اللهَ یَحولُ بَینَ المَرءِ وَ قَلبِهِ" 🌸یعنی در پشت قلب من و مركز ستاد فرماندهی بدن من خدا قرار گرفت، اگر من توانستم به اين مقام برسم و اين كار را انجام دادم، يعنی در عمل خارجی خدا را محرك خود قرار دادم، نتيجه چه میشود؟ 🔴نتيجه اين میشود كه جنباننده عضلات من و محرك دست و پای من و زبان من در كار خودم، خدا خواهد شد.

در این صورت، چه اثری در بدن من و در وضع من میگذارد؟ ✔️آثار بسیاری دارد. مثالی میزنم. 💭گاهی از اوقات در محاکم جريمه‌ای سبب و مباشر دارد، يعنی يک نفر دیگری را تحريك می‌كند كه جنايتی را مرتكب شود. سبب كسی است كه تحريك می‌كند و به كسی كه عمل را انجام میدهد، مباشر میگویند. 📚 در فقه ما در باب قتل مفصل بدان پرداخته‌اند. در قانون جرائم وقتی به سبب و مباشر میرسند، اینگونه میگویند كه سبب و مباشر هر دو شريك جرم‌اند. ⭕️اما با یکدیگر تفاوت می‌كنند؛ گاهی سبب اقوای از مباشر است و گاهی مباشر اقوای از سبب است.

⚠️مثلا شخصی انسان عاقلی را وادار به ارتكاب جرمی میکند. اينجا مباشر اقوی است، زیرا انسان عاقل رشيد توانايی است كه جنایتی مرتکب شده است. تحریک ديگری اثر اصلی و اساسی نداشته است. مباشر خودش عقل و فكر داشته. 🔵اما گاهی شخصی بچه‌ای را تحريك می‌كند، ناقص العقلی را تحريك می‌كند. اينجا میگویند که سبب اقوی از مباشر است، يعنی کسی كه عمل را انجام داده است، ابزار بوده، مثل شمشيری كه من به دست میگيرم و كسی را با آن مجروح می‌كنم. ⚔ شمشير اراده‌ای ندارد. 💢اگر شخصی آمد و بچه‌ای را يا زنی را يا ناقص العقلی را تحريك به عملی كرد، میگویند که سبب اقوای از مباشر است و فعل را به سبب نسبت میدهند و سبب را مجرم میشناسند.

در حسنات هم همينگونه است. گاهی تاجری یا ثروتمندی خودش به فكر می‌افتد كه مؤسسه‌ای را بسازد. 🏢👨🏻‍💻 اين شخص خودش اين كار را انجام داده است و ثواب و اجر و تقدیر الهی هم از آن خودش است. ♨️اما يک وقت اینگونه نیست. آنطور که گفتند، آقايون تشريف میبرند پيش آقای محترمی و وادارش می‌كنند که ده هزار تومان پول آهن احمدیه را بدهد یا قناسی آن را بخرد و يك ميليون تومن از زمينهايی كه دارد در اختيار اين مؤسسه بگذارد.

💠البته این هم اجر دارد اما اجر اول مال شمايی است كه او را برانگيختيد. اسم مال شماست، خلوص مال شماست و او هم از این عمل بی بهره نيست. 🖊بنابراين، اين مسئله ما را به اينجا میرساند كه اگر كسی داعی و باعث عملی شد، يك شخصی هم واسطه بود، مباشر بود، 🔻اگر اين مباشر از خود اراده‌ای داشت، فعل به او نسبت داده میشود. اما اگر اين مباشر در مقابل آن سبب بااراده بود، فعل به سبب نسبت داده میشود. ✔️✅✔️✅

بعد از اين مقدمه كه روشن شد، به سراغ اعمال صالحه می‌آییم. 😇اگر ما در افعال و اعمال صالحه از خودمان اراده‌ای داشته باشيم، فعل به ما نسبت داده میشود. 💸اگر پولی به فقيری میدهيم تا وجدانمان راضی بشود، كار خير میكنيم كه جامعه ما را خوب بشناسد، محرك ما در اين عمل خارجی "مــن" است، "أنــا" است. اما اگر تمرين كردم و با اين تعليم آموزنده‌ای كه در اسلام است، 💎یعنی مسئله اخلاص💎 كاری كردم كه من برای خود و به اراده خود كاری انجام ندادم، اين كار را میكنم چون خدا گفته، 🌺يعنی سرنخ دست خدا باشد؛ اگر اخلاص قوی شد، انسان به مرحله فنا میرسد فنای در ذات الهی.... در این حالت وقتی خدا میگوید: ✅برو، میرود؛ میگوید: ✅بايست، میايستد.