#شرح‌زیارت‌جامعه‌کبیره #امام‌شناسی 🔸و‌أولیاء النّعم؛ #ای‌سرپرستهای‌نعمتهای‌الهی «#اولیاء» جمع ولْیْ به معنای واقع شدن چیزی پشت سر چیز دیگری که بدون فاصله می‌آید و نوعی رابطه بین آن دو برقرار باشد. «#نِعَم» جمع نعمت است و اصل ماده «نِعَم» به معنای خوش گواری در زندگی و نیک حال بودن است، خواه در امور مادی باشد یا در امور معنوی. 🔸 چگونگی ولی نعمت بودن ائمّه اطهار (ع): به طور خلاصه می‌توان گفت: نعمت یا مادی است یا معنوی و «النعم» هر دو قسم را شامل می‌شود. فیوضات الهی که همان نعمت‌های مادی و معنوی اوست، توسط ملائکه که مدبرات امر در نظام عالم هستند به بندگان خدا و سایر موجودات می‌رسد. امام، انسان کاملی است که ملائکه تحت فرمان او قرار دارند و برای انجام هر کاری خدمت او شرفیاب می شوند: « هیچ فرشته‌ای نیست جز این که خدا او را برای کاری که نازل می‌کند ابتدا خدمت امام زمان می‌رسد و آن کار را بر او عرضه می‌کند».(بحار، ج26، ص357) بنابراین بهره‌مندی از فیوضات #مادی و #معنوی تحت نظر، اراده و اجازه آنهاست، اگر در موردی یا موجودی اجازه دادند فرشتگان نیز در آن باره نازل می‌شوند و اگر اجازه ندادند یا مصلحت ندانستند، نازل نمی‌شوند. 🔸بدین ترتیب این حضرات، ولی نعمتی هستند که گستره‌ی خوان نعمت مادی و معنوی آنان نظام هستی را فراگرفته است. از این رو در دعای عدیله راجع به امام زمان (عج) آمده است: «ببقائه بقیت الدنیا وبُیمنه رُزق الوری و بوجوده ثبتت الأرض والسماء؛ به بقای او دنیا باقی است، به برکت او خلق روزی می خورند و به وجود او آسمان و زمین پابرجاست». 📚#ادب‌فنای‌مقربان، ج۱