از حضرت علی علیه السلام به خفیف انصاری فرماندار بصره. چگونه مرا امیرالمومنین بخوانند و در تلخی روزگار با مردم شریک نباشم؟ من سیر بخوابم و پیرامونم شکم‌هایی گرسنه باشند...؟ هیهات که هوای نفس بر من چیره شود و حرص و طمع مرا وادارد که غذای لذیذ برگزینم در حالی که در سرزمینم کسی باشد که به قرص نانی نرسد و یا هرگز شکمی سیر نخورد. 📙 نهج البلاغه #نامه_41