بخش اول #حکیم؛ جمع میان کمالات نظری و عملی آیت الله خامنه ای در پیام خود از آیت الله مصباح یزدی به عنوان حکیم یاد کرده است؛ اصطلاحی که بسیار فاخر و پرمضمون و عالی است و ایشان درباره کمتر شخصیتی، آن را به کار برده است. به طور خاص، ایشان در آنجا که می خواهد به فضایل بسیار اختصاصی و برجسته امام خمینی رحمه الله علیه اشاره کند، او راحکیم به معنی واقعی کلمه می خواند و در قالب این اصطلاح، تجلیل از وی را به نهایت می رساند. اماحکمت چیست و حکیم کیست؟ حکیم، کسی است که جامع فضایل نظری و عملی است؛ یعنی چه از لحاظ معرفت و نظر، و چه از لحاظ کردار و کنش، قله نشین و متعالی است؛ و به این واسطه، او میان این دو دسته از کمالات و درجات عالی، اتحاد و یکپارچگی برقرار کرده است. معرفت حکیم، سطحی و طوطی وار نیست و او دانسته ها و معارفش، تنها بر صحنه ذهنش نقش نبسته است، بلکه ضمیر و عمیق جانش را وضعی تازه بخشیده و در من او، رسوب کرده است. معرفت او، معرفت ناب و خالص است و او با سرچشمه های حقیقت، ارتباط مستقیم و عمیق برقرار کرده و حقایق هستی را در آغوش خویش کشیده است. پس حکیم، عالم است، اما علم او، به پاره ای از وجود او تبدیل شده و هویت بنیادین وی را ساخته است. همچنین وجود حکیم در معرفت، خلاصه و منحصر نشده است، بلکه حکیم از درون و باطن، پافراتر نهاده و تجلیات و ظهورات بیرونی اش نیز، متناسب و همگون با وضع قلبی و نهانی اش شکل گرفته است. عمل او، هم توحیدی و مومنانه است، هم عاقلانه و دوراندیشانه. آنچه را که دیگران در آیینه نمی بینند، او در خشت خام می بیند؛ از سطوح و پوسته ها فراتر می رود و لایه های پنهان را درمی یابد؛ سنجش ها و محاسبه هایش، مبتنی بر حقایق و مصالحی هستند که اغلب ازدیده دیگران، پنهان هستند و چشم های نزدیک بین و عقل های کوتاه اندیش، آنها را نمی فهمند و نمی یابند. حکیم در معارف و تفکر اسلامی، چنین منزلت و مکانتی دارد. 🆔 Eitaa.com/salehinrasad 🆔 Sapp.ir/salehinrasad