عالی

🌸بسمِ رَبِّ الشُهَدا و الصِدّیقین🌸 ❣تلاوت دسته جمعی قرآن کریم هدیه به روح پاک و مطهر همه شهدا برای تعجیل در فرج آقا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف انشاءالله صفحه4 #قرآن_کریم https://eitaa.com/QURAN110110

سلامتی همسر مهربان امام خامنه ای همه باهم ۷ مرتبه سورحمد قرائت کنیم 🤲 نشر حداکثری به همه گروها جهاد تبیین🇮🇷

👆ویتنام اینگونه آزاد شد... 🕶نه با شعار هرزگی..وادادگی..و خفت.. 👌پل پیروزی در تمام دنیا زنان هستند. ✊پس زنان قدر خودشان را بدانند و گول دشمنان را نخورند،و از عفت خود مواظبت کنند..

اللهم صل علی محمدوال محمد وعجل فرجهم یاارحم الراحمین اینکه فقط بدونیم «خدا» وحی رو نازل کرده، کافی نیست.. بلکه باید بدونیم «چگونه خدایی» این وحی رو نازل كرده «خدای رحمن» یا «خدای جبّار»؟! خودِ قرآن، خیلی صریح و روشن در ابتدای سوره فصلت به این سوال جواب میده: مبداءِ نزولِ وحی، «رحمانيّت و رحيميّت» خداست. تَنزِیلٌ مِّنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ این قرآن، کتابی است که از سوی خداوندِ بخشنده مهربان نازل شده است. درکِ این مطلب، بر فهمِ ما از قرآن خیلی تأثیر داره. مفهومِ «رحمتِ الهی»، بر تمامِ مفاهیم و تفاسیر و تعابیر از قرآن حاکمه.. یعنی تمامِ قرآن رو باید با توجّه به مبدأ نزولش که «رحمانیّتِ» خداست، بفهمیم. تعبیر «رحمن»، «رحیم» و مشتقّاتِ «رحمت» در سرتاسرِ قرآن تعبیر «رحمن»، «رحیم» و مشتقّاتِ «رحمت» در سرتاسرِ قرآن، ده‌ها بار تکرار شده... و در تفسیر و تأویلِ وحی، نقشِ تعیین‌کننده‌ای داره. تمامِ سوره‌های قرآن (غیر از سوره توبه) با «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» شروع میشن، و این «رحمانیّت» بر تمام سوره‌ها سایه میندازه. تعبیر «جبّار» درباره‌ی خد ا حتّی قرآن، «جباریّتِ خدا» رو در کنارِ «رحمانیّتِ خدا» قرار نداده.. مثلاً قرآن بجای «بسم‌الله الرحمن الرحیم» نگفته «بسم‌الله الجبّار الرحیم». تعبیر «جبّار» درباره‌ی خدا، در کلّ قرآن فقط یکبار، و اون هم در میانِ بقیّه‌ی اسماءِ الهی اومده، تا کسی وزنِ بیشتری براش قائل نشه: هُوَ اللهُ الَّذِی لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ حتّی اون جایی که در قرآن صحبت از هدایت میشه، باز هم رحمت کنارشه: هُدًى وَ رَحْمَةً لِلْمُحْسِنِينَ و جاهایی که صحبت از «عزّت»، «غفران» و «احسان» میشه، باز هم «رحیم» کنارشون هست: إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ إِنَّ اللهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ تا جائی که، خدا از پيامبرش میخواد که این «شالوده‌ی نبوّت» رو به مردم برسونه، و به مردم بگه که من «رحیم» هستم: نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ای پیامبر! بندگانم را آگاه کن، که آمرزنده‌ی مهربان منم. امّا با این‌ وجود، بعضی‌ها از سرِ «جهل و نادانی» یا از روی «عَمد و غَرَض» خواستند این «رحمتِ» جاری و مؤکّد و مکرّر در قرآن رو با «جباریّت» خدا هم وزن بگیرند، و چهره‌ی خشنی از اسلام معرّفی کنند، که امثالِ داعش و سلفی‌ها و تکفیری‌ها در نوکِ قُلّه‌ی این تفکّر هستند. البته اسلام تک‌بُعدی نیست البته اسلام تک‌بُعدی نیست. «غضبِ خدا» و «جبّاریتِ خدا» در جای خود درست است، ولی اینجا صحبت از «سبقتِ رحمت بر غضب» هست: يَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ. شیوه‌ی مسلمانیِ ما هم، در زندگی فردی و اجتماعی و حکومت‌داری و... باید بر این مبنا باشه: سبقتِ رحمت الهی بر غضب. اسلام_رحمانی بازی با کلمات و ادا اطوار نیست. بعضی‌ها از این کلمه سوء استفاده می‌کنند. ولی واقعیت اینه که، #اسلام دینِ رحمت است، و پیغمبر هم رحمت‌للعالمین، کاش اینو بفهمیم: وَ مَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِینَ ما تو را جز برای رحمتِ جهانیان نفرستادیم انبیاء/۱۰۷ (فصلت/۲) (حشر/۲۳). (دعای جوشن کبیر) (حجر/۴۹)