🟢«نهی از منکر» به روش «عارفِ امام‌پرور» 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ نقل می‌کنند که در همسایگی منزل آیت‌الله شاه‌آبادی، استاد عرفان امام خمینی، رحمه الله علیهما، در خیابان امیرکبیر تهران، دکتری بود که برای آموزش موسیقی به دخترانش یک معلم خصوصی گرفته بود. چند روزی بود که مرتب صدای موسیقی از خانه آن دکتر بلند بود. وی با این کار نه تنها اسباب ترویج و عادی‌سازی یک حرام را فراهم کرده بود؛ که موجب آزار و اذیت برخی از همسایگان نیز شده بود. آیت‌الله شاه‌آبادی به دکتر پیغام دادند و از او خواستند که دست از این کار بردارد. آن دکتر نیز گستاخانه پاسخ داد که «من اين کار را ترک نمی‌کنم و شما هر اقدامی که می‌خواهيد بکنيد.» آیت‌الله شاه‌آبادی روز جمعه بعد از جلسه‌ای که در مسجدشاه داشتند، قضیه را با مخاطبان خود در میان گذاشتند و از آنان خواستند: «خوب است از اين به بعد هر کس از اين خيابان عبور می‌کند چون به مطب اين دکتر رسيد، داخل مطب شده و سلام کند و آنگاه با خوشرويی از او بخواهد که آن عمل خلاف خود را ترک کند.» مردم هم چنین کردند. چند روز به اين منوال گذشت و دکتر هر روز با صدها مراجعه کننده مواجه می‌شد که همگی يک مطلب را به او تذکر می‌دادند. وی ديد اگر بخواهد به لجاجت خود ادامه دهد، نه تنها بايد مطب خود را تعطيل کند، بلکه مجبور است از آن خيابان هم کوچ کند. ازاين‌رو، دست از ايجاد مزاحمت برداشته، و جلسه آموزش موسيقي دخترانش را تعطيل کرد. در یکی از روزها، دکتر مزبور وقتی آیت‌الله #شاه‌آبادی را دید بعد از سلام و احوال‌پرسی گفت: «آقای شاه‌آبادی با قدرت ملت کار را تمام کردی و من گمان می‌کردم شما به مراجع قانونی و محاکم قضايی مراجعه می‌کنيد که من به سادگی‌ می‌‌توانستم جواب آنها را بدهم و هرگز درباره‌ی اين روش مردمی نينديشيده بودم.» (کتاب عارف کامل، ص۲۳)

🟢روشی برای حضور قلب داشتن به هنگام ذکر و نماز و دعا 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ #امام_خمینی(ره) درباره شیوه درست ذکر و روش ایجاد حضور قلب به هنگام نماز و دعا، دستور العملی را از آیت‌الله #شاه‌آبادی نقل می‌کند: «شيخ عارف كامل، شاه‌‏آبادى- روحى فداه- مى‌‏فرمود: «بايد انسان در وقت ذكر، مثل كسى باشد كه كلام، دهن طفل مى‏‌گذارد و تلقين او مى‌‏كند، براى اينكه او را به زبان بياورد، و همين طور انسان بايد ذكر را تلقين قلب كند؛ ... چنانچه در تلقين طفل نيز چنين است: مادامى‌‏كه انسان كلام دهن او مى‏‌گذارد او را مدد مى‌‏كند؛ همين كه او آن كلام را به زبان اجرا كرد، نشاطى در انسان توليد مى‌‏شود كه خستگى سابق را برطرف مى‌‏كند. ... انسان اگر مدتى مواظبت كند در نماز و اذكار و ادعيه به اين ترتيب، البته نفس عادى مى‌‏شود، و اعمال عبادى هم مثل اعمال عاديه مى‏‌شود كه در حضور قلب در آنها محتاج به رويّه نيست، بلكه مثل امور طبيعيه عاديه مى‌‏شود.»