❖﷽❖ #آیات_در_تاویل_فاطمة_زهراء_س #امام_حسین_ع_در_قرآن #آیات_الولایة #آیات_خاص_در_شان_14_معصوم #آیات_در_تاویل_امام_مهدی_عج #امام_زمان_و_عاشورا #امام_مهدی_و_قرآن #تفاسیر_قرآن #46_سورة_الأحقاف 📜 على بن ابراهيم روايت كرده است در تفسير اين آيه كريمه: «ووصينا الإنسان بوالديه إحسانا حملته أمه كرها ووضعته كرها» يعنى: «وصيت كرديم ما انسان را به والدين او به نيكى. حامله شد به او مادر او از روى كراهت و وضع كرد اورا از روى كراهت.» 💠 حضرت فرمود: مراد از والدين حسن و حسين عليهما السلام [هستند]. 🕊آن كسى كه حمل و وضع او از روى كراهت بود، حضرت امام حسين عليه السلام است، زيرا كه حق تعالى بشارت داد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را به ولادت حسين و به آن كه امامت فرزندان او خواهد بود تا روز قيامت. 🌺پس خبر داد آن حضرت را به آنچه خواهد رسيد به حضرت امام حسين عليه السلام و به فرزندان او. در عوض اين مقرر فرمود كه امامت در فرزندان او باشد؛ خبر داد كه حضرت امام حسين عليه السلام كشته خواهد شد؛ حق تعالى اورا در #رجعت به دنيا برخواهد گردانيد؛ يارى خواهد كرد اورا تا دشمنان خود را بكشد؛ او را پادشاه جميع روى زمين گرداند؛ چنانچه حق تعالى فرموده است كه: «ونريد أن نمن على الذين استضعفوا في الأرض ونجعلهم أئمة ونجعلهم الوارثين» 1 يعنى: «مىخواهيم كه منت گذاريم بر آنها كه ضعيف گردانيدهاند ايشان را در زمين و بگردانيم ايشان را امامان و بگردانيم ايشان را وارثان زمين.» 🌤باز فرموده است كه: «ولقد كتبنا في الزبور من بعد الذكر أن الأرض يرثها عبادي الصالحون» 2. يعنى: «به تحقيق كه ما نوشتيم در «زبور» بعد از «تورات» آن كه زمين را به ميراث خواهند برد بندگان شايسته من.» پس حضرت فرمود: «بشارت داد خدا پيغمبرش را كه اهل بيت او پادشاه زمين خواهند شد به دنيا رجعت خواهند كرد و دشمنان خود را خواهند كشت.» 💢پس حضرت رسالت صلى الله عليه و آله و سلم فاطمه عليها السلام را خبر داد به ولادت حسين عليه السلام و شهيد شدن او. پس حامله شد به او با كراهت. پس حضرت فرمود كه: «هرگز ديده اى كسى را كه بشارت دهند اورا به پسرى و حامله شود به او با كراهت؛ يعنى: او مغموم شد و كراهت داشت از او، به سبب شنيدن قتل او و در وقت وضع حمل نيز كراهت داشت به سبب اين.» 💎ميان ولادت امام حسن عليه السلام و حامله شدن امام حسين عليه السلام به قدر يك طهر فاصله بود. امام حسين عليه السلام در شكم مادر شش ماه ماند و مدت شير خوردنش بيست و چهار ماه بود. براى اين حق تعالى فرموده است كه: «مدت حمل او و بازگرفتن او از شير سى ماه بود. 1. سوره قصص/ آيه 5. 2. سوره انبياء/ آيه 105. 📚مجلسى، جلاء العيون،/ 479 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

❖﷽❖ #تفاسیر_قرآن إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺶ ﺭﻭﺯ ﺁﻓﺮﻳﺪ ، ﺳﭙﺲ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ [ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﻲ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ] ﭼﻴﺮﻩ ﻭ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪ ، ﺷﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏْ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﺪ ﺑﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ ، ﻭ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣُﺴﺨّﺮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻭﻳﻨﺪ [ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﺩ ] ; ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ ﺁﻓﺮﻳﺪﻥ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ [ ﻧﺎﻓﺬ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ] ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻭﺳﺖ ; ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻮﺩﻣﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﺮﻛﺖ ﺍﺳﺖ ، ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ . 🔅ایه (٥٤) سوره اعراف ✨✨✨✨✨✨✨✨ 🌠افرینش اسمانها و زمین در شش روز: 📜در احتجاج از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام مروى است فرمود: اگر مى‌خواست ذات احديت اينكه خلق فرمايد آسمان و زمين را كمتر از بهم زدن چشم، هر آينه خلق مى‌نمود، و لكن قرار داد مرور و ترتيب و مدارا را مثال براى امناى خود و الزام مرحجت را بر خلقش. «1» 💠در عيون الرضا عليه السّلام از آن حضرت مروى است فرمود: حق تعالى قادر بود بر خلق آنها در طرفة العين، و لكن خداى عز و جل خلق فرمود در شش روز تا ظاهر نمايد بر ملائكه آنچه خلق شود يكى بعد از ديگرى بر كمال علم و قدرت حق تعالى مرة بعد مرة؛ «2» و كثرت أدلّه بر حدوث عالم و قدم موجد، باعث ازدياد معارف است. «1» احتجاج طبرسى، جلد اوّل، صفحه 379 (احتجاج امير المؤمنين على زنديق) «2» توحيد صدوق، صفحه 320، حديث 2- بحار الانوار، جلد 57، صفحه 74، حديث 50. ادامه مطلب👇👇 @qoranvamamhoosein

💢عرش الهی و حاملین عرش: 📝شيخ صدوق در كتاب توحيد به سند خود از سلمان فارسى نقل مى كند كه گفت : امير المؤ منين على (عليه السلام ) در ضمن جواب هايى كه به جاثليق داد يكى اين بود كه فرمود: ملائكه عرش خداى را حمل مى كنند، و عرش خدا آنطور كه تو مى پندارى مانند تخت نيست، بلكه چيزى است محدود و مخلوق و مدبر به تدبير خدا، و خداوند مالك او است، نه اينكه روى آن بنشيند... 🔍و در كافى از برقى با رفع سند روايت كرده كه جاثليق از امام امير المؤ منين (عليه السلام ) پرسيد: مرا خبر ده از اينكه آيا خداى عز و جل عرش را حمل مى كند يا عرش خدا را؟ ❇️حضرت فرمود: خداى عز و جل عرش و آسمانها و زمين و آنچه را كه در آنها و در ميان آنها است حمل مى كند، همچنانكه در قرآنش ‍ فرموده : (ان الله يمسك السموات و الارض ان تزولا و لئن زالتا ان امسكهما من احد من بعده انه كان حليما غفورا). ⁉️جاثليق پرسيد: پس مرا خبر ده از معناى آيه (و يحمل عرش ربك فوقهم يومئذ ثمانيه ) و با اينكه فرمودى خداى تعالى عرش و آسمانها و زمين را حمل مى كند چطور در اين آيه مى فرمايد: آن روز عرش پروردگارت را هشت نفر حمل مى كنند؟ حضرت فرمود: 🔆منظور از عرش آن علمى است كه خداوند به حاملين عرش داده، و آن نورى است از نور عظمتش، پس به عظمت و نورش دلهاى مؤ منين را بينا كرده، و به عظمت و نورش نادانها دشمنش مى دارند، و به عظمت و نورش همه موجودات در آسمان و زمين در صدد جستجوى راهى به سوى او هستند، و براى يافتن آن راه دست به كارهاى مختلف زده و اديان گوناگونى را به وجود مى آورند، سپس ‍ همه موجودات محمولهايى هستند كه خداوند آنها را به نور و عظمت و قدرتش حمل مى كند، و خود آنها قادر بر تحصيل ضرر و نفع و مرگ و زندگى و بعث خود نيستند. آرى، هر چيزى محمول خدا است، و خداوند تبارك و تعالى است كه آسمانها و زمين را از زائل شدن نگهداشته و به آن دو احاطه دارد، او است حيات و نور هر چيزى (سبحانه و تعالى عما يقولون علوا كبيرا). 🔰حاملين عرش خداى تعالى، علمايى هستند كه خداوند از علم خود به آنان داده و هيچ موجودى كه خداى تعالى در ملكوت خود آفريده از تحت اين چهار نور خارج نيست، و اين همان ملكوتى است كه خداوند آن را به اصفياى خود نشان داده، و درباره نشان دادن آن به ابراهيم خليل فرموده : (و كذلك نرى ابراهيم ملكوت السموات و الارض و ليكون من الموقنين ). چطور حاملين عرش مى توانند خدا را حمل كنند و حال آنكه به حيات خداوندى دلهايشان زنده است و به نور خود او به سوى او راه يافته اند...  ✅در حديثى ديگر حاملين عرش هشت نفر شمرده شده، چهار نفر از اولين كه عبارت اند از: نوح، ابراهيم، موسى و عيسى (عليهماالسلام ) و چهار نفر از آخرين كه عبارت اند از: محمد (صلى الله عليه و آله و سلم )، على، حسن و حسين (عليهماالسلام ). ادامه مطلب👇👇 @qoranvamamhoosein

✴️ تفاوت عالم خلق با امر: فرقى كه خلق با امر دارد اين است كه خلق ايجاد چيزى است كه در خلقت آن تقدير و تاءليف به كار رفته باشد، حال چه به نحو ضم چيزى به چيز ديگر باشد، مانند ضم اجزاء نطفه به يكديگر و يا ضم نطفه ماده به نطفه نر و سپس ضم مواد غذائى به آن و هزاران شرايط كه در پيدايش و خلقت يك انسان و يا حيوان است، و چه به نحو ديگرى كه از قبيل ضم جزئى به جزء ديگرى نباشد، مانند تقدير ذات موجود بسيط و تعيين حد وجودى و آثار آن و روابطى كه با ساير موجودات دارد. و اين معنا از آيات كريمه قرآن نيز به خوبى استفاده مى شود، مانند آيه ✨ (و خلق كل شى ء فقدره تقديرا) ✨و آيه (الذى اعطى كل شى ء خلقه ثم هدى ) و آيه ✨(الله خالق كل شى ء) كه خلقت خود را به همه چيز تعميم داده. 💎 بخلاف امر كه در معناى آن تقدير جهات وجود و تنظيم آن نيست، به همين جهت است كه امر تدريج بردار نيست، و ليكن خلقت قابل تدريج است، همچنانكه درباره خلقت فرموده : ✨ (خلق السموات و الارض فى سته ايام ). و درباره امر فرموده : ✨ (و ما امرنا الا واحده كلمح بالبصر) و نيز به همين جهت است كه در كلام مجيدش خلقت را به غير خود نيز نسبت داده و فرموده : (و اذ تخلق من الطين كهيئه الطير باذنى فتنفخ فيه ) و نيز فرموده : (فتبارك الله احسن الخالقين ). 🌠و اما امر به اين معنا را به غير خود نسبت نداده، بلكه آنرا مختص به خود دانسته و آن را بين خود و بين هر چيزى كه مى خواهد ايجاد كند از قبيل روح و امثال آن واسطه قرار داده، در آيات زير دقت فرماييد: ✨ (و الشمس و القمر و النجوم مسخرات بامره ) ✨ و (ولتجرى الفلك بامره ) و ✨ (ينزل الملائكه بالروح من امره ) ✨ و (و هم بامره يعملون ) و آيات ديگرى از اين قبيل نيز هست كه از آن بر مى آيد خداى تعالى امر خود را سبب و يا همراه ظهور اينگونه امور مى داند. ✅و نيز معلوم مى شود كه اگر اين دو جهت را در اول آيه از هم جدا كرده و نخست فرموده : (خلق السموات و الارض فى سته ايام ) و سپس فرموده : (ثم استوى على العرش يدبر الامر) براى همين بوده كه فرق بين خلق و امر را برساند، 🔍 چون خلق به معناى ايجاد ذوات موجود است و امر به معناى تدبير آنها و ايجاد نظام احسن در بين آنها است. 📚برگرفته از تفسیر المیزان کانال قرآن و امام حسین علیه السلام http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

❖﷽❖ #تفاسیر_قرآن وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِي خَبُثَ لا يَخْرُجُ إِلاَّ نَكِداً كَذلِكَ نُصَرِّفُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ (58) اعراف وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ‌: و زمين پاك خالص از آميزش و شوره، يَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ‌: بيرون آورد نبات و گياه و زرع و رياحين و خضروات و اشجار را به امر و مشيت پروردگار خود ذات احديت. وَ الَّذِي خَبُثَ‌: و آن زمينى كه ناپاك و شوريده و ريگزار است، لا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِداً: برنمى‌آرد و نروياند هيچ نوع روئيدنى را مگر نهايت قليل و كم رونق و در غايت قلت فايده، چه او طبيعت و قابليت اخراج و اظهار ازهار ندارد و بى ثمر است. ✨✨✨✨✨✨✨ 💢 اكثر و مشهور برآنند كه خداى تعالى مؤمن و كافر را تمثيل به اين مثل فرموده. اما مؤمن را به ارض طيبه طاهره خالصه قابله جميع انواع خيرات و حسنات؛ اما كافر را به ارض خبيثه زشت و بد و سخت و پستى كه قابل هيچ خير و فاعل هيچ حسنه نيست. و قرآن مثال باران رحمت الهى قرار داده كه مؤمن به استماع آيات آن، ايمان و تصديق و اعمال صالحه زايد گردد مانند زمين طيب كه به سبب باران گياه سبز بروياند و طراوت و نظارت خود را ظاهر سازد؛ و كافر از شدت خباثت و قساوتى كه به سوء اختيار اخذ نموده، مانند ارض شوره و روى گرديده از باران معرفت كلام الهى، طراوتى اخذ نكند و آثار هدايتى تراوش ننمايد. 💠 ابن عباس گويد: اين مثل را خداوند بيان فرموده كه مؤمن ارض طيب و طاهر و خالص قابل بروز جميع خيرات و روئيدن نباتات است و عمل او هم طيب است مانند زمين طيب كه ثمر طيب دهد، و كافر مثل زمين شوره و بد و سخت است كه خروج خيرات و ظهور بركات از او نشود، پس كافر خبيث و عملش خبيث مى‌باشد. 📚برگرفته از تفسیر اثنی عشری کانال قرآن و امام حسین علیه السلام http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#متن #صفحه_143 سوره مبارکه #انعام #سوره_6 #جزء_8 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#ترتیل #صفحه_143 سوره مبارکه #انعام #سوره_6 #جزء_8 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin

#ترجمه #صفحه_143 سوره مبارکه #انعام #سوره_6 #جزء_8 کانال قرآن و امام حسین علیه السلام http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin