هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 154 - سپس فرود آورد بر شما پس از اندوه برای آرامش خماری را گیجی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
سپس بعد از آن اندوه، آرامشى كه خوابى سبك را در پى داشت بر شما نازل كرد، ولى تنها گروهى از شما را فراگرفت، و گروهى ديگر كه از فرار خود پشيمان نشده بودند و به سوى پيامبر بازنگشتند و تنها حفظ جانشان براى آنان اهميت داشت، آرامشى نيافتند و از بيم و هراس چشم بر هم ننهادند. آنان درباره خدا، همچون گمان دوران جاهليت، گمانى نادرست بردند و گفتند: آيا چيزى از اين كار (پيروزى در جنگ) از آن ما هست؟ مگر نه اين است كه پيروان حق بايد پيروز باشند؟ بگو: كارها همه از آن خدا و در اختيار اوست. آنان در دل‌هايشان انديشه‌هايى را نهان مى‌دارند كه براى تو آشكار نمى‌كنند و مى‌گويند: اگر چيزى از اين كار از آن ما بود، در اين‌جا كشته نمى‌شديم. بگو: اگر در خانه‌هايتان هم بوديد، كسانى كه كشته شدن بر آنان نوشته شده بود، به سوى آرامگاه‌هاى خود بيرون مى‌رفتند، تا كارهايى كه بايد، انجام گيرد و تا خدا آنچه را كه در سينه‌هاى شماست بيازمايد و آنچه از ايمان و كفر در دل‌هاى شماست خالص گرداند، و خدا به راز سينه‌ها داناست. (154)
كسانى از شما كه روز برخورد آن دو گروه (مؤمنان و مشركان) در ميدان احد، روى برتافتند و گريختند، تنها شيطان آنان را به سبب برخى از گناهانى كه مرتكب شده بودند، لغزانيد. ولى خدا از آنان درگذشت، چرا كه خدا آمرزنده و بردبار است. (155)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، مانند كسانى نباشيد كه كافر شدند و درباره برادرانشان- هنگامى كه به سفر رفتند يا پيكارگر بودند پس مردند يا كشته شدند- گفتند: اگر نزد ما بودند نمى‌مردند و كشته نمى‌شدند. اين انديشه نادرست در نظر آنان به صورت يك واقعيت جلوه مى‌كند، تا خداوند آن را در دل‌هايشان مايه حسرت و اندوه قرار دهد و به وسيله آن رنجشان دهد. و خداست كه حيات مى‌بخشد و مى‌ميراند، و خدا به آنچه مى‌كنيد بيناست. (156)
و اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، قطعا خدا شما را مى‌آمرزد و در پرتو رحمت خويش مى‌آورد، و به يقين آمرزش و رحمتى كه از جانب خداست، از مال و ثروتى كه آنان جمع‌آورى مى‌كنند بهتر است. (157)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 158 - و اگر بمیرید یا کشته شوید همانا به سوی خدا گرد آورده می‌شو
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و اگر بميريد يا كشته شويد، حتما به سوى خدا محشور مى‌شويد. (158)
اى پيامبر، به سبب لطف و رحمت خدا بود كه با آنان نرم‌خويى و مهربانى كردى، و اگر درشت‌خوى و سخت‌دل بودى، قطعا از گرد تو پراكنده شده بودند. پس اكنون هم از خطاهايشان درگذر و از خدا برايشان آمرزش بخواه و در تدبير امور با آنان مشورت كن، و چون بر كارى تصميم گرفتى، بر خدا توكل كن كه خداوند توكلكنندگان را دوست مى‌دارد و آنان را يارى مى‌كند. (159)
اگر خدا شما را يارى كند، هيچ كس بر شما چيره نمى‌شود، و اگر شما را واگذارد، چه كسى بعد از او شما را يارى خواهد كرد؟ پس مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند. (160)
و هيچ پيامبرى را نشايد كه به خدا يا مردم خيانت كند، و هركس خيانت ورزد، روز قيامت با خيانت خود در پيشگاه خدا حاضر خواهد شد، سپس به هركسى همان را كه فراهم آورده است، بىكم و كاست خواهند داد و در حق آنان ستم نمى‌شود. (161)
پس آيا كسى كه خشنودى خدا را دنبال كرده، مانند كسى است كه با خشمى از خدا بازگشته و جايگاهش دوزخ است؟ آن بد بازگشتگاهى است. (162)
همه آنان- چه كسانى كه در پى خشنودى خدايند و چهكسانى كه دچار خشم او شده‌اند- نزد خدا برحسب اعمالشان داراى درجاتى گوناگونند، و خدا به آنچه مى‌كنند بيناست. (163)
به يقين خدا به مؤمنان نعمتى بزرگ ارزانى داشت كه پيامبرى از خودشان در ميان آنان برانگيخت كه آياتش را بر آنان تلاوت كند و آنان را از كارهاى زشت و اخلاق ناپسند پاك سازد و كتاب آسمانى و معارف آن را به ايشان بياموزد، و قطعا آنان پيش از بعثت پيامبر در گمراهى آشكارى فرورفته بودند. (164)
و آيا هنگامى كه در جنگ احد آسيبى به شما رسيد كه دو برابرش را در جنگ بدر به دشمنان وارد كرده بوديد، گفتيد: اين آسيب از كجا به ما رسيد؟ بگو: آن از نزد خود شماست و خودتان اين‌گونه خواستيد. قطعا خداوند بر هركارى تواناست. (165)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 166 - و آنچه به شما رسید روز تلاقی دو سپاه همانا به اذن خدا بود
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
آسيب‌هايى كه در جنگ احد- روزى كه آن دو گروه به مصاف هم رفتند- به شما رسيد به اذن خدا بود، تا آنچه را كه بايد انجام شود به انجام رساند و تا مؤمنان را مشخص سازد. (166)
و تا كسانى را كه نفاق پيشه نمودند مشخص كند. به منافقان گفته شد: بياييد در راه خدا بجنگيد يا دست‌كم از هستى خود دفاع كنيد، گفتند: اگر مى‌دانستيم كه جنگى رخ مى‌دهد، حتما در پى شما مى‌آمديم. آنان روزى كه چنين گفتند به كفر نزديك‌تر بودند تا به ايمان. به زبانشان چيزهايى مى‌گويند كه در دلشان نيست و خداوند به آنچه نهان مى‌دارند داناتر است. (167)
همان كسانى كه برجاى نشستند و به سوى كارزار بيرون نرفتند و درباره برادرانشان كه در راه خدا كشته شدند گفتند: اگر از ما پيروى مى‌كردند و در اين‌جا مى‌ماندند كشته نمى‌شدند. به آنان بگو: اگر راست مى‌گوييد، مرگ را از خويشتن دور كنيد. (168)
و كسانى را كه در راه خدا كشته شده‌اند مرده مپندار، بلكه آنان زنده‌اند و نزد پروردگارشان از نعمت‌هاى بهشت به آنان روزى مى‌دهند. (169)
به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند، و براى آن مؤمنان راستينى كه پس از آنانند و هنوز به ايشان نپيوسته‌اند مسرورند كه ترسى آنان را فرا نمى‌گيرد و اندوهگين نمى‌شوند. (170)
به نعمت و فضلى كه از جانب خداست و اين‌كه خدا پاداش مؤمنان را تباه نمى‌كند شادمانند. (171)
كسانىكه پس از آسيب رسيدن به آنان در جنگ احد، دعوت خدا و پيامبر را اجابت كردند و به جنگى ديگر رهسپار شدند، براى نيكوكاران و تقواپيشگانشان پاداشى بزرگ خواهد بود. (172)
همانان كه آن مردم (مزدوران دشمن) به ايشان گفتند: مشركان براى پيكار با شما گرد آمده‌اند، از آنان بترسيد.
ولى اين خبر آنان را ايمان بيفزود و گفتند: خدا ما را بس است و او نيكو كارگزارى است. (173)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 174 - پس بازگشتند به نعمتی از خدا و فضلی نرسیدشان گزندی و پیروی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
پس با نعمت و بخشش خدا از تعقيب دشمن بازگشتند در حالى كه هيچ گزندى به آنان نرسيده بود. آنان خشنودى خدا را پى گرفتند [و خدا نيز فضل خود را از آنان دريغ نكرد] چرا كه خداوند داراى فضل و بخششى بزرگ است. (174)
اين فقط شيطان است كه شما مؤمنان را از دوستان شرك‌پيشه خود مى‌ترساند؛ پس اگر به راستى مؤمنيد، از آنان نترسيد و از عذاب من بيم داشته باشيد. (175)
اى پيامبر، مبادا كسانى كه به سوى كفر مى‌شتابند و در آن فرو مى‌روند، با اين تصور كه بر اراده خدا چيره شده‌اند تو را اندوهگين كنند. آنان هرگز اندك زيانى به خدا نمى‌رسانند. خدا مى‌خواهد در آخرت هيچ بهره‌اى براى آنان قرار ندهد، و آنان را عذابى بزرگ خواهد بود. (176)
نه تنها آنان، بلكه هيچ‌يك از كسانىكه كفر را به بهاى ايمان خريده‌اند، هرگز نمى‌توانند با كفر خويش زيانى به خدا برسانند، و براى آنان عذابى دردناك خواهد بود. (177)
و كسانى كه كفر ورزيدهاند نپندارند كه مهلتى كه به آنان مى‌دهيم بر ايشان خير است؛ ما فقط به آنان مهلت مى‌دهيم تا گناهى بيفزايند، و براى آنان عذابى خواركننده خواهد بود. (178)
خدا چنين نيست كه مؤمنان را بر حالتى كه شما برآنيد كه ايمان و كفر به هم آميخته و مؤمنان و منافقان مختلط گشته‌اند رها كند، تا اين‌كه ناپاك را از پاك جدا سازد؛ و نيز خدا چنين نيست كه شما را از غيب آگاه گرداند تا بتوانيد خود منافق را از مؤمن بازشناسيد؛ ولى خدا هركه را بخواهد برمى‌گزيند و او را از غيب آگاه مى‌سازد، و او پيامبرانش را براى اين امر برگزيده است. پس به خدا و پيامبرانش ايمان بياوريد؛ و اگر ايمان بياوريد و تقوا پيشه كنيد، براى شما پاداشى بزرگ خواهد بود. (179)
و كسانى كه به آنچه خدا از فضل خود به آنان داده است بخل مى‌ورزند و از آن در راه خدا انفاق نمى‌كنند، گمان نبرند كه آن براى ايشان خير است، بلكه براى آنان شرّ است، زيرا روز قيامت آنچه را كه بدان بخل ورزيدهاند طوق گردنشان كنند. آن روز ميراث آسمان‌ها و زمين از آن خداست، و خدا به آنچه كرده‌ايد آگاه است. (180)
074b-menshavi-tah.mp3
557.7K
🔉 نمونه‌ی حذف شده از تلاوت تحقیق صفحه‌ی ۰۷۴ (آیه‌ی ۱۸۵) /استاد منشاوی در این قطعه به روایت دیگری تلاوت نموده‌اند.
⬇️🔹⬇️🔸⬇️🔸⬇️🔹⬇️
🔹با سلام
🔸قرآن‌دوستان بزرگوار برای رعایت امانت ذکر این نکته را لازم دیدیم
🔸در پاره‌ای از اوقات که استاد منشاوی چندین بار آیه‌ای را تلاوت می‌کنند ممکن است آن را برش دهیم تا زمان صوت‌های تحقیق طولانی نگردد.
🔸در صفحه‌ی ۷۴ چهار مرتبه دو آیه‌ی ۱۸۴ و ۱۸۵ تلاوت می‌شود که سه مرتبه‌اش را حذف کردیم.
🔹امکان دارد در برش‌های جداشده، ایشان به روایت دیگری تلاوت نموده باشند مانند نمونه‌ای که در ارسال پیشین، آورده‌ایم.
▫️مستحضر هستید تلاوت تحقیق یک صفحه حدودا ۶ دقیقه طول می‌کشد.
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 181 - همانا شنید خدا گفتار آنان را که گفتند خدا نیازمند است و ما
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
قطعا خداوند سخن يهوديان را كه گفتند: خدا تهيدست است و ما توان‌گريم، شنيد. ما قطعا آن سخنى را كه بر زبان آوردند و اين كارشان را كه پيامبران را به ناحق كشتند، در كارنامه عملشان خواهيم نوشت و به آنان خواهيم گفت: عذاب آتش را بچشيد؛ (181)
اين ثبت اعمال و كيفر به‌سزاى كارهايى است كه به دست خود پيش فرستاديد و بدانسبب است كه خدا به بندگان خود هيچ ستم نمى‌كند. (182)
همانان كه گفتند: خدا به ما فرمان داده است كه به هيچ پيامبرى ايمان نياوريم تا براى ما قربانى‌اى بياورد كه آتش [آسمانى] آن را در كام خود فرو برد. بگو: پيامبرانى پيش از من معجزات و دلايلى روشن و آنچه را كه گفتيد، براى شما آوردند؛ اگر راست مى‌گوييد، چرا آنان را كشتيد؟ (183)
اى پيامبر، اگر تو را دروغ‌گو مى‌شمرند عجب نيست، زيرا پيش از تو نيز پيامبرانى كه معجزات و دلايل آشكار و كتاب‌هاى مشتمل بر حكمت و اندرز و كتاب‌هاى روشنى‌بخش آورده بودند تكذيب شدند. (184)
هركسى مرگ را خواهد چشيد، و جز اين نيست كه روز قيامت پاداش‌هاى شما به‌طور كامل به شما داده مى‌شود. پس هركس از آتش دور نگاه داشته شود و او را به بهشت درآورند، نيكبخت است، و زندگى دنيا چيزى جز كالاى فريب نيست. (185)
قطعا شما در مورد مال و جانتان آزموده مى‌شويد، و حتما از كسانى كه پيش از شما كتاب آسمانى به آنان داده شده است (يهود و نصارا) و نيز از كسانىكه به شرك روى آورده‌اند، سخنان آزاردهنده بسيار خواهيد شنيد؛ و اگر شكيبايى كنيد و تقوا پيشه سازيد، از لغزش و سستى مصون مى‌مانيد و مردمى با اراده مى‌شويد كه شكيبايى از تصميم قاطع در كارهاست. (186)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 187 - و هنگامی که گرفت خدا پیمان آنان که داده شدند کتاب را که بی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و ياد كن هنگامى را كه خداوند از كسانىكه كتاب آسمانى به آنان داده شده است پيمان گرفت كه آن را براى مردم به روشنى بيان كنيد و حقايق آن را كتمان نكنيد، ولى آن را پشت سرشان انداختند و با كالاى ناچيز دنيا مبادله كردند. پس بد است آنچه خريدارى مى‌كنند. (187)
مپندار كسانى كه به آنچه كرده‌اند شادى مى‌كنند و دوست دارند به آنچه [از فرمان‌هاى خدا] انجام نداده‌اند مورد ستايش قرار گيرند، مپندار كه آنان از عذاب رهايى مى‌يابند، بلكه براى آنان عذابى دردناك خواهد بود. (188)
فرمانروايى آسمان‌ها و زمين از آن خداست، و خدا بر هركارى تواناست. (189)
همانا در آفرينش آسمان‌ها و زمين و در كاستى و فزونى شب و روز نشانه‌هايى [بر اقتدار خدا و فرمانروايى او بر آسمان‌ها و زمين] است. اين نشانه‌ها را خردمندان درمى‌يابند؛ (190)
همانان كه در هرحال- ايستاده و نشسته و بر پهلو آرميده- خدا را ياد مى‌كنند، و در آفرينش آسمان‌ها و زمين مى‌انديشند كه: پروردگارا، اين جهان را بى‌هدف نيافريده‌اى، تو از هركار باطل و بيهوده‌اى منزّهى، ازاين‌رو تحقق رستاخيز و كيفر و پاداش آن حتمى است، پس پروردگارا، ما را از عذاب آتش آن روز نگه دار. (191)
پروردگارا، به يقين هركه را تو به آتش درآورى او را خوار و بى‌‌مقدار كرده‌‌اى، و ستمكاران ياورانى ندارند كه آنان را از عذاب آتش برهانند. (192)
پروردگارا، ما نداى ندا دهنده‌اى را كه به ايمان دعوت مى‌كرد كه: اى مردم، به پروردگارتان ايمان بياوريد شنيديم و ايمان آورديم. پروردگارا، پس گناهان ما را بر ما ببخشاى و بدى‌هايمان را از ما بزداى و ما را در حالى بميران كه در زمره نيكان باشيم. (193)
پروردگارا، و آنچه به ما وعده داده‌اى و پيامبرانت آن را بر عهده تو ضمانت كرده‌اند به ما عطا كن و روز قيامت ما را خوار مگردان كه قطعا تو خلف وعده نمى‌كنى. (194)