هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 62 - همانا این است داستانهای حقّ و نیست خدائی جز خدا و همانا خدا
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
آرى، داستان واقعى عيسى همين است كه ما از آن ياد كرديم نه آن‌چه مسيحيان پنداشته‌اند، و هيچ معبودى شايسته پرستش جز خدا نيست. و به راستى خداست آن مقتدرى كه در اراده خود مغلوب نمى‌گردد و دانايى است كه كارهايش همه از روى حكمت است. (62)
پس اگر از مباهله روى برتافتند، بدانيد كه آن‌ها در پى يافتن حق نيستند، بلكه فسادگرند و خدا به حال فسادگران داناست. (63)
بگو: اى صاحبان كتاب آسمانى، بياييد در عمل به سخنى كه ميان ما و شما يكسان است گرد آييم، و آن اينكه جز خداى يكتا را نپرستيم و چيزى را شريك او قرار ندهيم، و برخى از ما برخى ديگر را به جاى خدا صاحب‌اختيار خود نگيرد. پس اگر از اين دعوت روى برتافتند، بگوييد: گواه باشيد كه ما مسلمانان تسليم خداييم. (64)
اى اهل كتاب، چرا درباره ابراهيم محاجّه مى‌كنيد؟ يهوديان مى‌گويند: ابراهيم بر آيين يهود و مسيحيان مى‌گويند: او بر آيين مسيحيت بود؛ در حالى كه تورات و انجيل كه اساس يهوديت و مسيحيت‌اند پس از ابراهيم نازل شده‌اند. آيا اين حقيقت را درنمى‌يابيد؟ (65)
هان! شما همان‌هايى هستيد كه درباره عيسى كه از او آگاهى داريد با يكديگر به حق محاجّه كرديد، ولى چرا درباره آيين ابراهيم كه از آن هيچ‌گونه آگاهى نداريد، محاجّه مى‌كنيد؟
خداست كه مى‌داند و شما نمى‌دانيد. (66)
ابراهيم نه يهودى بود و نه نصرانى، بلكه حق‌گرا و تسليم خدا بود، و از مشركان نبود. (67)
بى‌گمان، سزاوارترين و نزديك‌ترين مردم به ابراهيم كسانى‌اند كه از او پيروى كرده‌اند، و اين پيامبر و كسانى كه به او ايمان آورده‌اند نيز از سزاوارترين و نزديك‌ترين مردم به ابراهيم هستند، و خدا سرپرست مؤمنان است. (68)
گروهى از اهل كتاب آرزو مى‌كنند كه شما مسلمانان را گمراه سازند در حالى‌كه جز خودشان كسى را به گمراهى نمى‌افكنند و اين را درك نمى‌كنند. (69)
اى اهل كتاب، چرا آيات خدا را كه در تورات و انجيل به عنوان نشانه‌هايى بر رسالت محمد آمده است انكار مى‌كنيد، در حالى كه انطباق آن‌ها را بر او به روشنى درمى‌يابيد؟ (70)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 71 - ای اهل کتاب چگونه می‌پوشانید حقّ را به باطل و نهان می‌دارید
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
اى اهل كتاب، چرا حق را در چهره باطل آشكار مى‌سازيد و حق را كتمان مى‌كنيد، در حالى‌كه حق و باطل را مى‌شناسيد؟ (71)
و گروهى از اهل كتاب (عالمان يهود) به هم‌كيشان خود گفتند: آن‌چه را كه بامدادان بر مسلمانان فروفرستاده شد و قبله شما را تأييد كرد، تصديق كنيد، و آن‌چه را كه در پايان روز نازل شد و قبله ديگرى براى آنان تعيين نمود، انكار كنيد، شايد از آن بازگردند. (72)
و جز به كسى كه از آيين شما پيروى كرده‌است اعتماد نكنيد و نشانه‌هاى پيامبر موعود را كه تغيير قبله از آن جمله است براى او باز مگوييد. اى پيامبر، به آنان بگو: هدايت، فقط هدايت الهى است. و گفتند: اى هم‌كيشان، آن‌چه را كه مى‌دانيد فاش نكنيد، مبادا نظير آن‌چه به شما داده شده (استقلال در قبله) به مسلمانان نيز داده شود و يا آنان نزد پروردگارتان با شما محاجّه كنند و بر شما پيروز شوند. بگو: فزون‌بخشى به دست خداست؛ آن را به هركه بخواهد عطا مى‌كند، و خداوند را بخششى گسترده است و كسانى را كه درخور اين بخشش‌اند به خوبى مى‌شناسد. (73)
رحمتش را به هركه بخواهد اختصاص مى‌دهد، و خداوند داراى بخشش بزرگ است. (74)
و از اهل كتاب كسانى‌اند كه اگر آنان را بر پوستى انباشته از طلا امين شمرى، آن را به تو باز مى‌گردانند، و از آنان كسانى‌اند كه اگر بر دينارى امينشان شمرى، آن را به تو باز نمى‌گردانند، مگر اينكه پيوسته بر سر آنان بايستى و به اصرار حق خود را از آن‌ها مطالبه كنى. اين امانت‌ناشناسى از آن‌روست كه گفتند: بر ما در مورد اميّين (كسانى كه از نژاد اسرائيل نيستند) راهى مقرّر نيست كه حقوقى را براى آنان به رسميت بشناسيم. و بر خدا دروغ مى‌بندند و خود مى‌دانند. (75)
چنين نيست كه آنان پنداشته‌اند، بلكه هركس به پيمان خود وفا كند و تقوا پيشه سازد، محبوب خداست، چرا كه خدا تقواپيشگان را دوست مى‌دارد. (76)
كسانى كه پيمان خدا و سوگندهايشان را در برابر زر و زيور ناچيز دنيا مى‌فروشند، در آخرت بهره‌اى نخواهند داشت، و خدا روز قيامت با آنان سخن نمى‌گويد و به ايشان نمى‌نگرد، و در دنيا و آخرت آنان را از رشدى شايسته برخوردار نمى‌سازد، و برايشان در هر دو جهان عذابى دردناك خواهد بود. (77)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 78 - و همانا از ایشان است گروهی که گردانند زبانهای خویش را به کت
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و برخى از آنان گروهى هستند كه زبان خود را به خواندن نوشته‌هاى خويش مى‌پيچانند و آن را به صورت كتاب آسمانى قرائت مى‌كنند تا آن را از كتاب خدا پنداريد، با اينكه از آن كتاب نيست، و تصريح مى‌كنند كه از جانب خداست در حالى‌كه از جانب خدا نيست، و بر خدا دروغ مى‌بندند و خود مى‌دانند. (78)
هيچ بشرى را نشايد كه خدا به او كتاب آسمانى و داورى و نبوّت دهد، سپس او به مردم بگويد: شما بندگان من باشيد، نه بندگان خدا. بلكه مى‌گويد: از آن‌روى كه كتاب آسمانى را به مردم مى‌آموزيد و نيز بدين سبب كه معارف و احكام آن را فرا مى‌گيريد، مردانى الهى باشيد و در عبادت و بندگى او سخت بكوشيد. (79)
و نيز نشايد كه به شما فرمان دهد كه فرشتگان و پيامبران را خدايگان بگيريد. آيا پس از آنكه تسليم خدا شده‌ايد شما را به كفر فرمان مى‌دهد؟ (80)
و هنگامى [را ياد كن] كه خداوند از پيامبران و امت‌هايشان پيمان گرفت كه هركتاب و حكمتى به شما دادم به آن ايمان مى‌آوريد، سپس پيامبرى را كه به سوى شما مى‌آيد و حقانيت آن‌چه را كه با شماست تأييد مى‌كند يارى مى‌دهيد. آن‌گاه به پيامبران فرمود: آيا اقرار كرديد و از امت‌هاى خود نيز پيمان مرا بر اين امر گرفتيد؟ گفتند: آرى، اقرار كرديم. فرمود: پس شما پيامبران و امت‌ها گواه يكديگر باشيد و من نيز با شما از گواهانم. (81)
پس كسانىكه بعد از اين روى برتابند، آنانند فاسقان و از راه خدا خارج‌شدگان. (82)
با اين وصف، آيا يهوديان و مسيحيان آيينى غير از آيين خدا مى‌جويند كه در برابر خدا تسليم نمى‌شوند و آيين تو را تأييد نمى‌كنند؟
با اينكه همه كسانى كه در آسمان‌ها و زمينند، خواه و ناخواه در برابر او تسليم شده‌اند. راستى چگونه از آيين خدا روى بر مى‌تابند با اينكه سرانجام به سوى او بازگردانده مى‌شوند؟ (83)