هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 84 - بگو ایمان آوردیم به خدا و آنچه بر ما فرود آمد و آنچه فرود آ
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
اى پيامبر، بگو: من و پيروانم به خدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط (پيامبرانى از نسل يعقوب) فروفرستاده شده، و آنچه به موسى و عيسى و ديگر پيامبران از جانب پروردگارشان عطا شده‌است ايمان آورده‌ايم و ميان هيچ‌يك از پيامبران فرقى نمى‌گذاريم كه به برخى ايمان بياوريم و به برخى ديگر كفر ورزيم، و ما تسليم و فرمانبردار خداييم. (84)
و هركس جز تسليم بودن در برابر خدا آيين ديگرى طلب كند، هرگز از او پذيرفته نمى‌شود و او در آخرت از زيانكاران است. (85)
چگونه خداوند قومى را كه پس از ايمانشان كافر شدند هدايت كند و پيش از اين شهادت داده بودند كه پيامبر بر حق است و دلايل روشن نيز به آنان رسيده بود؟ آنان از سر لجاجت به كفر روى آوردند و به همين سبب ستمكارند، و خدا مردم ستمكار را هدايت نمى‌كند. (86)
آنان سزايشان اين است كه لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آن‌ها خواهد بود. (87)
در لعنت خدا ماندگار و براى هميشه در عذاب گرفتارند؛ نه عذاب از آنان كاسته مى‌شود و نه مهلتى مى‌يابند. (88)
مگر كسانى كه پس از آن توبه كردند و مردمى شايسته شدند، كه خدا آنان را مى‌آمرزد و بر آن‌ها رحمت مى‌آورد، زيرا خداوند بسيار آمرزنده و مهربان است. (89)
به يقين، كسانى كه پس از ايمانشان بى‌هيچ بهانهاى كافر شدند و سپس بر كفر [خويش] افزودند، هرگز توبه آن‌ها پذيرفته نمى‌شود، چرا كه توبه آن‌ها توبه واقعى نيست و اينان گمراهانند. (90)
به يقين كسانى كه كافر شدند و در حال كفر مردند، از هيچ‌يك از آنان گنجينه‌اى به گستره زمين كه آكنده از طلا باشد پذيرفته نمى‌شود، هرچند آن را فديه دهد تا به بهشت درآيد.
براى آنان عذابى دردناك خواهد بود و ياورانى كه آن‌ها را از عذاب برهانند نخواهند داشت. (91)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 92 - هرگز به نیکی نرسید تا بدهید از آنچه دوست دارید و آنچه می‌ده
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
هرگز به نيكى دست نمى‌يابيد و از نيكان نمى‌شويد مگر اينكه از آنچه دوست مى‌داريد انفاق كنيد؛ و هرچه را انفاق كنيد پاداش آن را نزد خدا خواهيد يافت، زيرا خدا به انفاق شما داناست. (92)
پيش از آن‌كه تورات نازل شود، همه خوراكى‌ها- جز آنچه اسرائيل بر خود حرام كرده بود- براى بنى اسرائيل حلال بود. به يهوديان بگو: اگر راست مى‌گوييد كه پيش از تورات نيز بعضى از خوراكى‌ها حرام بوده است، تورات را بياوريد و آن را بخوانيد تا حقيقت آشكار شود. (93)
پس اگر چنين نكردند، بدانكه بر خدا دروغ بسته‌اند؛ و هركس پس از آشكار شدن حقيقت، بر خدا دروغ بندد، چنين كسانى ستمكار خواهند بود. (94)
بگو: خدا راست گفته است كه هيچ‌يك از خوردنى‌هاى پاكيزه را پيش از نزول تورات بر بنى اسرائيل حرام نكرده بود. پس اى فرزندان اسرائيل، از آيين ابراهيم كه حق‌گرا بود و از مشركان نبود پيروى كنيد. (95)
نخستين خانه‌اى كه براى مردم به منظور عبادت خدا بنا نهاده شده همان خانه پر بركتى است كه در مكّه قرار دارد و مايه هدايت آدميان است. (96)
در آن‌جا نشانه‌هاى روشنى است كه ياد خدا را در دل‌ها زنده مى‌دارد. از جمله آن‌ها مقام ابراهيم، امنيت و حج آن خانه است. پس هركه به آن درآيد ايمن است. و براى خدا بر عهده مردم است كه قصد آن خانه كنند و حج به جاى آورند؛ البتّه اين بر كسانى واجب است كه بتوانند راهى به سوى آن بيابند. و هركس حج خانه خدا را ترك كند، به خدا زيانى نمى‌رساند، زيرا خدا از همه جهانيان بى‌نياز است. (97)
بگو: اى اهل كتاب، چرا آيات خدا را انكار مى‌كنيد با اينكه خدا بر آنچه انجام مى‌دهيد گواه است؟ (98)
بگو: اى اهل كتاب، چرا كسانى را كه ايمان آورده‌اند، از راه خدا باز مى‌داريد و كج آن را مى‌طلبيد با اينكه حقيقت را مى‌دانيد و بر آن گواهيد؟ و خدا از آنچه مى‌كنيد بى‌خبر نيست. (99)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، اگر از گروهى از كسانى كه به آنان كتاب آسمانى داده شده است پيروى كنيد، شما را پس از آن‌كه ايمان آورده‌ايد به كفر بازمى‌گردانند. (100)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 101 - و چگونه کفر ورزید و بر شما خوانده می‌شود آیتهای خدا و در م
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
چگونه پيرو آنان مى‌شويد و پس از ايمانتان به كفر مى‌گراييد با اينكه آيات خدا پيوسته بر شما تلاوت مى‌شود و پيامبر او نيز در ميان شماست؟ شما مى‌توانيد با انديشه در آيات قرآن و پيروى از پيامبر در دين خود بصيرت يابيد و از گرايش به كفر ايمن شويد، زيرا هركس به قرآن و رسول خدا تمسك جويد، به خدا تمسك جسته و هركس به خدا تمسك جويد، قطعا به راهى راست هدايت شده‌است. (101)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، از خدا آن‌گونه كه حق پروا كردن از اوست پروا كنيد و به فرمان او همواره گردن نهيد، و مبادا جز در حالى‌كه تسليم اوييد بميريد. (102)
و همگى به ريسمان الهى (قرآن و پيامبر) كه شما را به خدا پيوند مى‌دهد، چنگ زنيد و از اختلاف و پراكندگى بپرهيزيد، و نعمت خدا را بر خود ياد كنيد، آن‌گاه كه دشمن يكديگر بوديد و او ميان دل‌هاى شما الفت انداخت و در پرتو نعمت او با يكديگر برادر شديد؛ و آن‌گاه كه بر پرتگاه گودالى از آتش بوديد پس شما را از آن رهايى بخشيد. بدين‌سان خدا آيات خود را براى شما بيان مى‌كند، باشد كه شما راه يابيد. (103)
و بايد از ميان شما گروهى باشند كه مردم را به نيكى فراخوانند و آنان را به كار پسنديده وادارند و از كار زشت و نكوهيده نهى كنند. اينانند كه نيكبخت خواهند بود. (104)
و مانند كسانى نباشيد كه وحدت خود را از دست دادند و پراكنده شدند، و پس از آن‌كه دلايل روشن براى آن‌ها آمد، در باورهاى دينى خود اختلاف كردند. اينانند كه برايشان عذابى بزرگ خواهد بود. (105)
در روزى كه چهره‌هايى سفيد و چهره‌هايى سياه شود، پس به كسانىكه روسياه شده‌اند گفته مى‌شود: آيا بعد از ايمانتان كافر شديد؟ پس به سزاى اينكه كفر مى‌ورزيديد عذاب را بچشيد. (106)
امّا كسانىكه در آن روز روسفيدند در رحمت خدايند و جاودانه در آن خواهند بود. (107)
اين‌ها آيات باعظمت خداست كه آن‌ها را به حق بر تو مى‌خوانيم؛ و خدا هيچ ستمى براى جهانيان نمى‌خواهد. (108)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 109 - و برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و به سوی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست و همه امور به خدا بازگشت مى‌يابد و به دست او جارى مى‌گردد، پس چگونه ممكن است بر كسى ستم كند؟ (109)
در آغاز ظهور اسلام شما مسلمانان بهترين امتى بوديد كه براى [اصلاح دنيا و آخرت] مردم پديدار شديد، زيرا به كار نيك فرمان مى‌داديد و از كار ناپسند بازمى‌داشتيد و دعوت خدا را باور داشتيد پس اگر اهل كتاب نيز دعوت خدا را پذيرفته بودند، قطعا برايشان بهتر بود، ولى تنها گروهى از آنان ايمان آوردند و بيشترشان از فرمان خدا خارج شدند. (110)
آنان هرگز به شما زيانى نمى‌رسانند، فقط شما را اندك آزارى مى‌دهند، و اگر با شما بجنگند، به شما پشت مىكنند و مى‌گريزند، سپس از سوى هيچ‌كس يارى نخواهند شد. (111)
هركجا يافت شوند و تسلطى بر آنان حاصل آيد بايد مهرخوارى بر آنان نهاده شود، مگر آن‌كه به رشته‌اى از جانب خدا تمسّك جويند و به پيمانى از سوى مردم متعهد شوند. آنان خشمى را از خدا بر خود جاى دادند و مهر درماندگى بر ايشان زده شد. اين بدان‌سبب بود كه به آيات خدا كفر مى‌ورزيدند و پيامبران را به ناحق مى‌كشتند، و اين ازآن‌روى بود كه از فرمان خدا سرپيچى كردند و از حدود [الهى و انسانى] تجاوز مى‌نمودند. (112)
همه آنان يكسان نيستند. از ميان اهل كتاب گروهى هستند كه بر ايمان و اطاعت خدا پايدارند و در ساعاتى از شب آيات خدا را تلاوت مىكنند و سر به سجده مى‌نهند. (113)
به خدا و روز واپسين ايمان دارند و به كار پسنديده فرمان مى‌دهند و از كار ناپسند باز مى‌دارند و در انجام كارهاى نيك شتاب مىكنند، و آنان از شايستگانند. (114)
و هركار نيكى انجام دهند، هرگز درباره آن از جانب خدا ناسپاسى نبينند، و خدا به تقواپيشگان داناست. (115)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 116 - همانا آنان که کفر ورزیدند بی‌نیازشان نکند اموالشان و نه او
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
يهوديان و مسيحيانى كه با انكار رسالت پيامبر كافر شدند، هرگز اموال و فرزندانشان چيزى از نياز آنان را به خدا برطرف نخواهند كرد و از عذابى كه خدا برايشان آماده كرده است نخواهند كاست. آنان همدم آتشند و در آن جاودانه‌اند. (116)
مثل آنچه آنان در زندگى دنيا براى دستيابى به اهداف نارواى خود هزينه مىكنند، هم‌چون مثل بادى است كه در آن سوز و سرمايى سخت باشد و به كشت‌زار مردمى كه بر خود ستم كرده‌اند بوزد و آن را تباه سازد. خدا بر آنان ستم روا نداشته است، بلكه آنان خود بر خويشتن ستم كرده‌اند كه اموال خود را در راه باطل هزينه نموده‌اند. (117)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، به غير هم‌كيشان خود اعتماد نكنيد و آنان را هم‌راز خود نگيريد. آنان در حق شما از هيچ شرّ و فسادى كوتاهى نمى‌كنند. دوست داشته‌اند كه شما در رنج بيفتيد و سخت زيان ببينيد. دشمنى از دهان‌هايشان و لحن سخنانشان آشكار است و آنچه سينه‌هايشان از دشمنى شما پنهان مى‌دارد- كه در بيان نمى‌گنجد- بزرگ‌تر است. همانا ما آيات و نشانه‌ها را براى شما به روشنى بيان كرديم؛ اگر خرد را به كار گيريد درمى‌يابيد. (118)
هان، شما همان‌هايى هستيد كه آنان را دوست مى‌داريد، ولى آن‌ها شما را دوست نمى‌دارند، و شما به همه كتاب‌هاى آسمانى ايمان داريد، ولى آنان به كتاب شما ايمان ندارند، و چون با شما ديدار كنند گويند: ايمان آورديم. و چون با يكديگر خلوت كنند، از خشم بر شما سرانگشتان خود را به دندان مى‌گزند. بگو: به خشم خود بميريد كه خدا به راز سينه‌ها داناست. (119)
اگر به شما خوشى رسد مايه اندوهشان مى‌شود، و اگر به شما بدى رسد بدان شاد مى‌گردند. و اگر بر ناگوارى‌ها صبر كنيد و تقوا پيشه سازيد، نيرنگشان اندك زيانى به شما نمى‌رساند، چرا كه خدا به آنچه مىكنند احاطه دارد. (120)
و ياد كن زمانى را كه بامدادان از ميان كسان خود بيرون رفتى در حالى‌كه براى تدارك جنگ احد مؤمنان را در پايگاه‌هايى كه مناسب پيكار بود جاى مى‌دادى، و خدا سخنان آنان را مى‌شنيد و به راز دل‌هايشان دانا بود. (121)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 122 - هنگامی که آهنگ کردند دو گروه از شما که سست شوند و خدا است
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
آن‌گاه كه دو گروه از شما هراسى به دل راه دادند و خواستند سستى كنند، در حالى‌كه خدا ياورشان بود. پس مؤمنان بايد امورشان را به خدا واگذارند و فقط بر او توكل كنند. (122)
چرا هراس به دل راه داديد و براى حضور در پيكار احد سستى كرديد، با اينكه خدا شما را در جنگ بدر به رغم اينكه در برابر دشمن ناتوان بوديد، پيروز كرد؟ پس، از عذاب خدا پروا كنيد، باشد كه او را سپاس بگزاريد. (123)
اى پيامبر، ياد كن هنگامى را كه به مؤمنان مى‌گفتى: آيا براى شما كافى نيست كه پروردگارتان شما را با سه هزار از فرشتگان فرود آمده و حاضر در معركه نبرد يارى كند؟ (124)
چرا، البته اين تعداد فرشته كافى است. و مى‌گفتى: اگر شكيبايى كنيد و تقوا پيشه سازيد و دشمنان هم‌اكنون در رسند و بر شما هجوم آورند، پروردگارتان شما را با پنج هزار از فرشتگان كه بر خود علامت نهاده‌اند يارى مى‌دهد. (125)
البته خداوند فرشتگان را براى جهاد با كافران فرو نفرستاد، بلكه آن‌ها را فرو فرستاد تا براى شما نويد پيروزى باشند و دل‌هايتان به امداد الهى آرام گيرد. پس بدانيد كه پيروزى جز از جانب خداى شكست‌ناپذير حكيم نيست. (126)
آرى، خدا شما را در جنگ بدر پيروز كرد تا كافران را دچار كاستى كند و ناتوانشان سازد، يا آنان را خوار كند و به خشم آورد تا ناكام بازگردند. (127)
از اين كار چيزى در اختيار تو نبود تا به هنگام پيروزى ستايش شوى و به هنگام شكست سرزنش گردى، بلكه كارها به دست خدا انجام مى‌گيرد. او شما را پيروز كرد تا اگر مشركان به سوى خدا بازگشتند، خدا نيز به سوى ايشان بازگردد و بر آنان رحمت آورد، و اگر بر كفر پايدارى كردند، آن‌ها را عذاب كند، چرا كه آنان ستمگرند و ستمگران سزاوار عذابند. (128)
و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خداست؛ هركه را بخواهد مى‌آمرزد و هركه را بخواهد عذاب مى‌كند، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (129)
اى كسانىكه ايمان آورده‌ايد، ربا را كه با كاسته شدن اموال مردم به چندين و چند برابر افزايش مى‌يابد، مخوريد و از خدا پروا كنيد، باشد كه نيكبخت شويد. (130)
و از آتشى كه براى كافران آماده شده است بترسيد. (131)
و خدا و پيامبر را فرمان بريد، باشد كه مورد رحمت قرار گيريد. (132)