هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 141 - و تا پاک سازد خدا مؤمنان را و تباه گرداند کافران را 142 -
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و تا خداوند كسانى را كه ايمان آورده‌اند خالص گرداند و ايمانشان را از هرگونه كفر و شرك و نفاق پاك سازد و كافران را به تدريج به نابودى كشاند. (141)
آيا گمان كرده‌‌ايد كه چون به دين حق گرويده‌‌ايد همواره بر دشمنانتان پيروز مى‌‌شويد، و پنداشته‌ايد بى‌‌آنكه آزمون شويد به بهشت مى‌‌رويد، در حالى‌كه خداوند هنوز مجاهدان شما را معلوم نساخته و صبرپيشگان را مشخص نكرده‌‌است؟ (142)
شما مرگ در راه خدا را پيش از اينكه با آن روبه‌رو شويد، آرزو مى‌كرديد؛ ولى در جنگ احد آن را حاضر يافتيد و در حالى‌كه آن را مى‌نگريستيد به آن تن نداديد. (143)
آيا شايعه كشته شدن پيامبر شما را از جنگ رويگردان ساخت؟ بدانيد كه محمد جز فرستاده‌اى كه پيش از او نيز پيامبران آمدند و درگذشتند، نيست. آيا اگر او بميرد يا كشته شود، به عقب باز مى‌گرديد و از دين خدا روى برمى‌تابيد؟ هركس از آيين خدا روى برتابد، بداند كه اندك زيانى به خدا نمى‌رساند. البتّه همه روى برنتافتند، بلكه در ميان شما سپاس‌گزارانى نيز وجود داشتند، و به زودى خدا سپاس‌گزاران را پاداش خواهد داد. (144)
هيچ‌كس را نشايد كه جز به اذن خدا بميرد. خداوند مرگ را سرنوشتى معين‌شده، قرار داده‌است. هركس در پى پاداش دنيا باشد از آن به او مى‌دهيم، و هركس پاداش آخرت جويد از آن به وى مى‌دهيم، و پاداش سپاس‌گزارانى را كه خدا جويند به زودى خواهيم داد. (145)
و چه بسيار پيامبرانى كه انبوهى از مردان الهى همراه آنان پيكار كردند و در برابر گزندهايى كه در راه خدا به آنان رسيد، سستى نكردند و ناتوان نشدند و نالان نگشتند، بلكه شكيبايى كردند و خدا شكيبايان را دوست مى‌دارد. (146)
و آنان سخنشان جز اين نبود كه گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زياده‌روى ما در كارمان را بر ما ببخشاى و گام‌هايمان را استوار بدار و ما را بر مردم كفرپيشه پيروز گردان. (147)
پس خداوند پاداش دنيا و پاداش نيكوى آخرت را به آنان عطا كرد، چرا كه نيكوكار بودند، و خدا نيكوكاران را دوست مى‌دارد. (148)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 149 - ای گروه مؤمنان اگر اطاعت کنید آنان را که کفر ورزیدند برگرد
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، اگر از كافران پيروى كنيد، شما را به عقب بازمى‌گردانند و از دينتان روى‌گردان مى‌كنند و از زيان‌كاران خواهيد شد. (149)
آنان سرپرست و ياور شما نيستند، بلكه خدا سرپرست شماست و او بهترين ياور است. (150)
به زودى در دل كافران- بدان‌سبب كه چيزهايى را شريك خدا قرار دادند كه خدا هيچ برهانى بر شريك بودن آن‌ها فرونفرستاده است- هراس مى‌افكنيم، و جايگاهشان آتش است و بد جايى است جايگاه ستمكاران. (151)
همانا خدا راستى و درستى وعده خود را در مورد پيروزى شما به ثبوت رسانيد، آن‌گاه كه در ساعات نخستين نبرد، به اذن او كافران را مى‌كشتيد و ريشه‌كن مى‌كرديد و همچنان پيش مى‌رفتيد، تا وقتى كه در پاسدارى از گذرگاه احد سستى كرديد و در آن كار كشمكش نموديد و سرانجام دستور پيامبر را نافرمانى كرديد و گذرگاه را رها ساختيد، و اين بعد از آن بود كه خداوند آن‌چه را دوست مى‌داشتيد (غنيمت‌هاى جنگى) به شما نشان داده بود- آرى، از ميان شما كسانى‌اند كه دنيا را مى‌خواهند و از ميان شما كسانى‌اند كه سراى آخرت را مى‌طلبند- سپس شما را از تعقيب دشمن بازداشت تا شما را بيازمايد، و سرانجام از گناه شما درگذشت، چرا كه خدا داراى تفضّل است و بر مؤمنان تفضّل مى‌كند. (152)
ياد كنيد هنگامى را كه از صحنه پيكار دور مى‌شديد و به هيچ‌كس توجه نمى‌كرديد و آن‌چنان دور شديد كه پيامبر پشت سر آخرين نفرات شما، شما را به بازگشت فرامى‌خواند ولى اعتنايى نمى‌كرديد. پس از آن خداوند غم از دست دادن يارى خدا را به جاى غم از دست دادن غنايم و تحمّل گزندها، به شما عطا كرد تا بر آن‌چه از دست شما رفته و گزندهايى كه به شما رسيده بود اندوه مخوريد، و خدا به آن‌چه مى‌كنيد آگاه است. (153)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 154 - سپس فرود آورد بر شما پس از اندوه برای آرامش خماری را گیجی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
سپس بعد از آن اندوه، آرامشى كه خوابى سبك را در پى داشت بر شما نازل كرد، ولى تنها گروهى از شما را فراگرفت، و گروهى ديگر كه از فرار خود پشيمان نشده بودند و به سوى پيامبر بازنگشتند و تنها حفظ جانشان براى آنان اهميت داشت، آرامشى نيافتند و از بيم و هراس چشم بر هم ننهادند. آنان درباره خدا، همچون گمان دوران جاهليت، گمانى نادرست بردند و گفتند: آيا چيزى از اين كار (پيروزى در جنگ) از آن ما هست؟ مگر نه اين است كه پيروان حق بايد پيروز باشند؟ بگو: كارها همه از آن خدا و در اختيار اوست. آنان در دل‌هايشان انديشه‌هايى را نهان مى‌دارند كه براى تو آشكار نمى‌كنند و مى‌گويند: اگر چيزى از اين كار از آن ما بود، در اين‌جا كشته نمى‌شديم. بگو: اگر در خانه‌هايتان هم بوديد، كسانى كه كشته شدن بر آنان نوشته شده بود، به سوى آرامگاه‌هاى خود بيرون مى‌رفتند، تا كارهايى كه بايد، انجام گيرد و تا خدا آن‌چه را كه در سينه‌هاى شماست بيازمايد و آن‌چه از ايمان و كفر در دل‌هاى شماست خالص گرداند، و خدا به راز سينه‌ها داناست. (154)
كسانى از شما كه روز برخورد آن دو گروه (مؤمنان و مشركان) در ميدان احد، روى برتافتند و گريختند، تنها شيطان آنان را به سبب برخى از گناهانى كه مرتكب شده بودند، لغزانيد. ولى خدا از آنان درگذشت، چرا كه خدا آمرزنده و بردبار است. (155)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، مانند كسانى نباشيد كه كافر شدند و درباره برادرانشان- هنگامى كه به سفر رفتند يا پيكارگر بودند پس مردند يا كشته شدند- گفتند: اگر نزد ما بودند نمى‌مردند و كشته نمى‌شدند. اين انديشه نادرست در نظر آنان به صورت يك واقعيت جلوه مى‌كند، تا خداوند آن را در دل‌هايشان مايه حسرت و اندوه قرار دهد و به وسيله آن رنجشان دهد. و خداست كه حيات مى‌بخشد و مى‌ميراند، و خدا به آن‌چه مى‌كنيد بيناست. (156)
و اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، قطعا خدا شما را مى‌آمرزد و در پرتو رحمت خويش مى‌آورد، و به يقين آمرزش و رحمتى كه از جانب خداست، از مال و ثروتى كه آنان جمع‌آورى مى‌كنند بهتر است. (157)