هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 149 - ای گروه مؤمنان اگر اطاعت کنید آنان را که کفر ورزیدند برگرد
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، اگر از كافران پيروى كنيد، شما را به عقب بازمى‌گردانند و از دينتان روى‌گردان مى‌كنند و از زيان‌كاران خواهيد شد. (149)
آنان سرپرست و ياور شما نيستند، بلكه خدا سرپرست شماست و او بهترين ياور است. (150)
به زودى در دل كافران- بدان‌سبب كه چيزهايى را شريك خدا قرار دادند كه خدا هيچ برهانى بر شريك بودن آن‌ها فرونفرستاده است- هراس مى‌افكنيم، و جايگاهشان آتش است و بد جايى است جايگاه ستمكاران. (151)
همانا خدا راستى و درستى وعده خود را در مورد پيروزى شما به ثبوت رسانيد، آن‌گاه كه در ساعات نخستين نبرد، به اذن او كافران را مى‌كشتيد و ريشه‌كن مى‌كرديد و همچنان پيش مى‌رفتيد، تا وقتى كه در پاسدارى از گذرگاه احد سستى كرديد و در آن كار كشمكش نموديد و سرانجام دستور پيامبر را نافرمانى كرديد و گذرگاه را رها ساختيد، و اين بعد از آن بود كه خداوند آن‌چه را دوست مى‌داشتيد (غنيمت‌هاى جنگى) به شما نشان داده بود- آرى، از ميان شما كسانى‌اند كه دنيا را مى‌خواهند و از ميان شما كسانى‌اند كه سراى آخرت را مى‌طلبند- سپس شما را از تعقيب دشمن بازداشت تا شما را بيازمايد، و سرانجام از گناه شما درگذشت، چرا كه خدا داراى تفضّل است و بر مؤمنان تفضّل مى‌كند. (152)
ياد كنيد هنگامى را كه از صحنه پيكار دور مى‌شديد و به هيچ‌كس توجه نمى‌كرديد و آن‌چنان دور شديد كه پيامبر پشت سر آخرين نفرات شما، شما را به بازگشت فرامى‌خواند ولى اعتنايى نمى‌كرديد. پس از آن خداوند غم از دست دادن يارى خدا را به جاى غم از دست دادن غنايم و تحمّل گزندها، به شما عطا كرد تا بر آن‌چه از دست شما رفته و گزندهايى كه به شما رسيده بود اندوه مخوريد، و خدا به آن‌چه مى‌كنيد آگاه است. (153)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 154 - سپس فرود آورد بر شما پس از اندوه برای آرامش خماری را گیجی
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
سپس بعد از آن اندوه، آرامشى كه خوابى سبك را در پى داشت بر شما نازل كرد، ولى تنها گروهى از شما را فراگرفت، و گروهى ديگر كه از فرار خود پشيمان نشده بودند و به سوى پيامبر بازنگشتند و تنها حفظ جانشان براى آنان اهميت داشت، آرامشى نيافتند و از بيم و هراس چشم بر هم ننهادند. آنان درباره خدا، همچون گمان دوران جاهليت، گمانى نادرست بردند و گفتند: آيا چيزى از اين كار (پيروزى در جنگ) از آن ما هست؟ مگر نه اين است كه پيروان حق بايد پيروز باشند؟ بگو: كارها همه از آن خدا و در اختيار اوست. آنان در دل‌هايشان انديشه‌هايى را نهان مى‌دارند كه براى تو آشكار نمى‌كنند و مى‌گويند: اگر چيزى از اين كار از آن ما بود، در اين‌جا كشته نمى‌شديم. بگو: اگر در خانه‌هايتان هم بوديد، كسانى كه كشته شدن بر آنان نوشته شده بود، به سوى آرامگاه‌هاى خود بيرون مى‌رفتند، تا كارهايى كه بايد، انجام گيرد و تا خدا آن‌چه را كه در سينه‌هاى شماست بيازمايد و آن‌چه از ايمان و كفر در دل‌هاى شماست خالص گرداند، و خدا به راز سينه‌ها داناست. (154)
كسانى از شما كه روز برخورد آن دو گروه (مؤمنان و مشركان) در ميدان احد، روى برتافتند و گريختند، تنها شيطان آنان را به سبب برخى از گناهانى كه مرتكب شده بودند، لغزانيد. ولى خدا از آنان درگذشت، چرا كه خدا آمرزنده و بردبار است. (155)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، مانند كسانى نباشيد كه كافر شدند و درباره برادرانشان- هنگامى كه به سفر رفتند يا پيكارگر بودند پس مردند يا كشته شدند- گفتند: اگر نزد ما بودند نمى‌مردند و كشته نمى‌شدند. اين انديشه نادرست در نظر آنان به صورت يك واقعيت جلوه مى‌كند، تا خداوند آن را در دل‌هايشان مايه حسرت و اندوه قرار دهد و به وسيله آن رنجشان دهد. و خداست كه حيات مى‌بخشد و مى‌ميراند، و خدا به آن‌چه مى‌كنيد بيناست. (156)
و اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، قطعا خدا شما را مى‌آمرزد و در پرتو رحمت خويش مى‌آورد، و به يقين آمرزش و رحمتى كه از جانب خداست، از مال و ثروتى كه آنان جمع‌آورى مى‌كنند بهتر است. (157)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران 158 - و اگر بمیرید یا کشته شوید همانا به سوی خدا گرد آورده می‌شو
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_آل‌عمران
و اگر بميريد يا كشته شويد، حتما به سوى خدا محشور مى‌شويد. (158)
اى پيامبر، به سبب لطف و رحمت خدا بود كه با آنان نرم‌خويى و مهربانى كردى، و اگر درشت‌خوى و سخت‌دل بودى، قطعا از گرد تو پراكنده شده بودند. پس اكنون هم از خطاهايشان درگذر و از خدا برايشان آمرزش بخواه و در تدبير امور با آنان مشورت كن، و چون بر كارى تصميم گرفتى، بر خدا توكل كن كه خداوند توكلكنندگان را دوست مى‌دارد و آنان را يارى مى‌كند. (159)
اگر خدا شما را يارى كند، هيچ كس بر شما چيره نمى‌شود، و اگر شما را واگذارد، چه كسى بعد از او شما را يارى خواهد كرد؟ پس مؤمنان بايد تنها بر خدا توكل كنند. (160)
و هيچ پيامبرى را نشايد كه به خدا يا مردم خيانت كند، و هركس خيانت ورزد، روز قيامت با خيانت خود در پيشگاه خدا حاضر خواهد شد، سپس به هركسى همان را كه فراهم آورده است، بىكم و كاست خواهند داد و در حق آنان ستم نمى‌شود. (161)
پس آيا كسى كه خشنودى خدا را دنبال كرده، مانند كسى است كه با خشمى از خدا بازگشته و جايگاهش دوزخ است؟ آن بد بازگشتگاهى است. (162)
همه آنان- چه كسانى كه در پى خشنودى خدايند و چهكسانى كه دچار خشم او شده‌اند- نزد خدا برحسب اعمالشان داراى درجاتى گوناگونند، و خدا به آن‌چه مى‌كنند بيناست. (163)
به يقين خدا به مؤمنان نعمتى بزرگ ارزانى داشت كه پيامبرى از خودشان در ميان آنان برانگيخت كه آياتش را بر آنان تلاوت كند و آنان را از كارهاى زشت و اخلاق ناپسند پاك سازد و كتاب آسمانى و معارف آن را به ايشان بياموزد، و قطعا آنان پيش از بعثت پيامبر در گمراهى آشكارى فرورفته بودند. (164)
و آيا هنگامى كه در جنگ احد آسيبى به شما رسيد كه دو برابرش را در جنگ بدر به دشمنان وارد كرده بوديد، گفتيد: اين آسيب از كجا به ما رسيد؟ بگو: آن از نزد خود شماست و خودتان اين‌گونه خواستيد. قطعا خداوند بر هركارى تواناست. (165)