#حلال های_خدا را برخود و دیگران #حرام نکنید. در شرایط #اضطرار، تکلیف ساقط است. 🔸فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِن كُنتُم بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ انعام:118 پس، از آنچه [هنگام ذبح] نام خدا بر آن برده شده است بخورید، اگر [به راستي] به آياتش ايمان داريد. وَمَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَقَدْ فَصَّلَ لَكُم مَّا حَرَّمَ عَلَيْكُمْ إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ انعام:119 شما را چه مي‌شود كه از آنچه نام خدا بر آن برده شده است نمي‌خوريد؟ حال آنكه [خداوند] چيزهايي را كه بر شما حرام شده [پيش از اين] به وضوح برايتان بيان كرده است، مگر آنچه از [خوردن] آن ناچار باشيد، __ 👈- اين آيه تأكيدي است بر توصية آية قبل؛ اما سؤال اين است كه چه كساني از آنچه #نام_خدا بر آن برده شده بود نمي‌خوردند و آن را حرام مي‌شمردند!؟ جز مشركين و ظاهراً نو مسلماناني كه همچنان تحت تأثير فرهنگ ريشه‌دار و شرك‌زدة حاكم بودند؟ 👌پاسخ چرايي آن را بايد در مرز ميان نظام #شرك و #توحيد يافت؛ مشركين به «شفاعت» واسطه‌ها در ارتباط با خدا و قرباني كردن دام‌ها پايبند بودند و ارتباط مستقيم با خدا و ذبح قرباني را جز در آستانة بُت‌ها و به ياد و نام و تبرّك آنان مجاز نمي‌شمردند. طبق آية 136 همين سوره ، آنها سهم معيني از محصولات كشاورزي و دام‌ها را وقف آستانة «شركاء» خود مي‌كردند و بديهي است كه در صورت قرباني كردن مستقيم به نام خدا، چيزي براي متوليان و پاسداران نظام شرك باقي نمي‌ماند! 💫تفسیر بازرگان ⭕️از اين آيه چنين برمى‌آيد كه برخى از مسلمانان از خوردن ذبيحه‌اى كه نام خدا برآن برده مى‌شد، خوددارى مى‌كردند؛ زيرا اين شبهه در اذهانشان به‌وجود آمده بود كه چگونه خوردن حيوانى كه انسان با دست خود آن را ذبح مى‌كند و نام خدا را برآن ياد مى‌كند برايش جايز باشد؛ امّا خوردن حيوانى كه خود مرده است برايش جايز نباشد. ازاين‌رو، خدا سخن اين گروه را ردّ مى‌كند 📚تفسیر کاشف ✅۱- هر كس بدون دليل #حلال‌های الهی را بر خود #حرام كند بايد توبيخ شود. «وَ ما لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُوا ...» (گويا بعضی از مسلمانان تحت تأثير سنّت‌های جاهلی قرار می‌گرفتند و حلال‌هايی را بر خود حرام می‌كردند.) ‌‏↩️- اصل و قانون كلّی در خوردنی‌ها، حلال بودن است و هر چه حرام باشد، خداوند بيان می‌كند. «فَصَّلَ لَكُمْ ما حَرَّمَ» ‌‏↩️ اضطرار، تكليف را ساقط می‌كند. «إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ» ‏↩️- تكليف‌های الهی، متناسب با شرايط زمان، مكان و توان انسان است. «إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ» ‏↩️ استفاده از خوردنی‌های حرام، در موارد اضطراری جايز است. «إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَيْهِ» 📚تفسیر نور 👈تعبير انتهايى آيه، روشن مى‌كند كه افرادى كه با #نام‌هايى چون #قطب و #شيخ عرفان و #تصوف، از پيش خود به #تحريم_حلال‌ها مى‌پردازند، از نگاه قرآن، #تجاوزگر، و پيروان آن‌ها گمراهانى بيش به‌شمار نمى‌آيند. 📚تفسیر همگام با وحی @Quranahlebayt

❇️آنها كه از #نام_خدا وحشت دارند! 💠وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذا ذُكِرَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (۴۵/زمر) 🌱‏و هرگاه خداوند به تنهايی ياد شود، دل‌های كسانی كه به آخرت ايمان ندارند متنفّر می‌شود، ولی هرگاه از غير او ياد شود، بی‌درنگ شادمان می‌شوند. 🔷گاه انسان چنان به زشتيها خو می‌گيرد و از پاكيها و نيكيها بيگانه می‌شود كه از شنيدن نام حق ناراحت و از شنيدن باطل مسرور و شاد می‌گردد، در برابر خداوندی كه آفريننده عالم هستی است سر تعظيم فرود نمی‌آورد، اما در برابر قطعه سنگ و چوبی كه خود ساخته و يا انسان و موجوداتی همانند خود زانو می‌زند و تعظيم می‌كند.  🔷شبيه اين معنی در آيه ۴۶ سوره اسراء نيز آمده است:" وَ إِذا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلی‌ أَدْبارِهِمْ نُفُوراً:" هنگامی كه پروردگارت را در قرآن به وحدانيت ياد می‌كنی فرار می‌كنند"! پيامبر بزرگ خدا نوح از دست اينگونه كج‌انديشان به خدا شكايت می‌كند و می‌گويد: وَ إِنِّي كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِيابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَكْبَرُوا اسْتِكْباراً":" خداوندا! هر زمان آنها را دعوت كردم تا به درگاه تو آيند، و آنها را بيامرزی، انگشت در گوشها گذاردند و لباس بر سر و صورت خود پوشيدند تا صدای مرا نشنوند، و در مسير گمراهی اصرار ورزيدند و استكبار كردند"! (نوح- ۷). 🔷‏آری چنين است حال متعصبان لجوج و جاهلان مغرور. ‏ضمنا از اين آيه به خوبی استفاده می‌شود كه سرچشمه بدبختی اين گروه دو چيز بوده است انكار اصل توحيد و عدم ايمان به آخرت. ‏نقطه مقابل آنها مؤمنانی هستند كه از شنيدن نام خداوند يگانه چنان مجذوب نام مقدسش می‌شوند كه حاضرند هر چه دارند نثار راه او كنند، نام محبوب كامشان را شيرين و مشام جانشان را معطر، و تمام قلبشان را روشن می‌سازد، نه تنها نام او كه نام هر چه ارتباط و پيوندی با او دارد برای آنان سرورآفرين است. 👈‏نبايد تصور كرد كه اين صفت مخصوص مشركان عصر پيامبر ص بوده است، در هر عصر و زمان منحرفان تاريك دلی هستند كه از شنيدن نام دشمنان خدا و مكتبهای الحادی و پيروزی ستمگران خوشحال می‌شوند اما نام نيكان و پاكان و برنامه‌ها و پيروزيهايشان برای آنان دردآور است. 📚تفسیر نمونه ༻🍃‌🌸🍃༺ @Quranahlebayt