#کلام_مولی #حضرت_علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ... أَ مَا تَرْحَمُ مِنْ نَفْسِكَ مَا تَرْحَمُ مِنْ غَيْرِكَ فَلَرُبَّمَا تَرَى الضَّاحِيَ مِنْ حَرِّ الشَّمْسِ فَتُظِلُّهُ أَوْ تَرَى الْمُبْتَلَى بِأَلَمٍ يُمِضُّ جَسَدَهُ فَتَبْكِي رَحْمَةً لَهُ فَمَا صَبَّرَكَ عَلَى دَائِكَ وَ جَلَّدَكَ عَلَى مُصَابِكَ وَ عَزَّاكَ عَنِ الْبُكَاءِ عَلَى نَفْسِكَ وَ هِيَ أَعَزُّ الْأَنْفُسِ عَلَيْكَ» اى انسان! چرا آنگونه كه به ديگران رحم می‌‏‌کنی، به خود رحم نمی‌‏كنى؟ چه بسا كسى را در آفتاب سوزان می‌بينى بر او سايه می‌افكنى يا بيمارى را مینگرى كه سخت ناتوان است، از روى دلسوزى بر او اشک میريزى، امّا چه چيز تو را بر بيمارى خود بى‌تفاوت كرده؟ و بر مصيبت‏‌هاى خود شكيبا و از گريه بر حال خويشتن باز داشته است؟ در حالى كه هيچ چيز براى تو عزيزتر از جانت نيست! #نهج‌البلاغه_خطبه_ی۲۲۳ @Quranahlebayt