eitaa logo
نسیم اسلامی
150 دنبال‌کننده
2.8هزار عکس
1هزار ویدیو
44 فایل
نشر مطالب دینی،برنامه های فرهنگی مسجد،دلنوشته های روح الله شهرکی @R_shahraki313 آیدی جهت ارتباط یا علی مدد
مشاهده در ایتا
دانلود
چرا امام حسین خانواده خودش رو به کربلا برد با اینکه میدانست اسیر میشوند؟ ✅پاسخ: اولا: امام حسین قصد جنگ نداشتند و با همراهی اهل بیتش این مفهوم را رساند که ایهاالناس من برای جنگیدن نیومدم من اومدم دین رسول الله را زنده کنم امر به معروف و نهی از منکر کنم...! لذا اگر امام آنها را با خود همراه نمی‌کرد شاید تاریخ دچار تحریف می‌شد و عده‌ای در قضاوت قیام عاشورا این ادعا را مطرح می‌کردند که 👈امام حسین (علیه السلام) از همان اول قصد جنگ داشته؛👉 چون از همان ابتدا بدون زنان و فرزندانش به سمت کوفه راهی شده است. ثانیا: امام(علیه السلام) در مدینه خانه امنی سراغ نداشت تا خانواده‌اش را به آن‌جا بفرستد و هیچ‌کس هم پیشنهاد نکرد که من از خاندانت حمایت می‌کنم...! لذا 👈نگران اسیر شدن خانواده خود در حال حیاتش بود👉 چون احتمال قوی وجود داشت که مأموران یزید که همواره امام رو تحت تهدید گزاشته بودن، اهل بیت او را در همان مدینه، دستگیر کرده و گروگان بگیرند. سابقا در خصوص تهدیدات علیه امام حسین در مدینه و علت خروجش توضیحاتی دادیم:👇 https://eitaa.com/Ansia_al_Hoora/176 ثالثا: وقتی مردم کوفه امام حسین (علیه السلام) را برای حاکمیت به این دیار دعوت کردند، حکومت داری نیازمند اقامتی طولانی در کوفه بود که حضور زنان و فرزندان سیدالشهدا را می‌طلبید. رابعا: همین که اهل بیت ایشان با او بودند و به اسارت رفتندو و برخی کودکان به شهادت رسیدند حجتی بر حقانیت و مظلومیت سیدالشهدا برابر ظلم سپاه یزید بود.☑️ چنانچه که آنان حتی به طفل شش ماهه اباعبدالله (علیه السلام) هم رحم نکردند و او را به شهادت رساندند.💔 و هدف امام علیه السلام هم رسوا کردن یزید و یزیدیان بود، که با این طرح رسوایی یزید اتفاق افتاد، به طوری که در هنگام شهادت طفل شش ماهه ایشان، برخی از لشکریان خود آنها متوجه شدند، ☑️اما نکته بسیار مهم: واقعه کربلا به دو بخش تقسیم میشود، یک بخش آن، همان روز واقعه و اتفاقات آن روز بود، و بخش دیگر بازگو کردن ماجرا برای دیگران و ثبت آن در تاریخ، که اگر این مرحله درست انجام نمیشد، همه ماجرا یا بالکل پوشانده میشد و یا جریان آنطور که بود نقل نمیشد این مرحله از قیام عاشورا، از عصر آن روز و بعد از شهادت حضرت شروع شد، و در کوفه و شام این رسالت توسط زینب کبری و امام سجاد علهما السلام و زنان و فرزندان انجام شد. شما هم احتمالاً جمله👈«کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود»👉 را زیاد شنیده‌اید. رسالت زنان کربلا نقل و تعریف این واقعه برای کسانی بود که عاشورا را به چشم خود ندیده‌اند. به همین خاطر اگر خاندان پیامبر به اسارت برده نمی‌شدند و از کربلا به شام نمی‌رفتند با شهادت مردان عاشورا، همه اتفاقات کربلا درهمان سرزمین برای همیشه دفن می‌شد و شاید دیگر هیچ کسی در تاریخ از حقانیت قیام امام حسین (علیه السلام) خبر نداشت..! نمونه بارز این اتفاق خطبه‌های پرشور و محکم حضرت زینب (سلام الله علیها) بود، آن هم برای مردمانی مثل مردم شام که از دین چیزی جز اسلام تحریف شده معاویه و یزید را ندیده بودند..! کسانی که هنگام ورود اسرا شهر را آذین بستند و پایکوبی به راه انداختند اما بعد از شنیدن حادثه کربلا با چشمان اشکبار و پشیمان زنان و فرزندان امام حسین (علیه السلام) را بدرقه کردند...! روایتی که نقل قول آن از زبان زنان حادثه کربلا منجر به فروپاشی حکومت یزید شد...! @R_shahraki
مگه ابوالفضل تنها نرفت فرات آب بیاره؟ پس اینکه میگن خودش آب نخورد از کجا میدونن!؟ ✅پاسخ: اولا: در حادثه عاشورا، برخي از افراد بودند كه به بيان حوادث و اتفاقات آن ايام پرداخته و بسياري از جزئيات را براي ديگران نقل كرده اند. به عنوان مثال از راویان و شاهدان عینی واقعه تلخ روز عاشورا 61 هـ.ق در کربلا مي باشد. بیشتر وقایع کربلا در تاریخ طبری و بعضی منابع دیگر از قول اوست. البته این هم از نيروهاي لشكر عمربن سعد بوده است. مورّخان ذکر کرده ‌اند که حضرت ابوالفضل ع علی رغم وجود هزاران نفر از افراد دشمن، به نیت آب آوردن برای اطفال به دل ایشان زد و با آرامش تمام کنار نهر فرود آمد. دست برد و مشتي آب برداشت، چون خواست بياشامد (چون شديداً تشنه بود) به ياد تشنگي امام حسين‏ و اطفال و عيالات حضرت افتاد، آب را بر روي آب ريخت و آن شعر معروف را خواند: يا نفس من بعد الحسين هوني * و بعده لاکنت ان تکوني هذا حسين وارد المنون * و تشربين بارد المعين تاللَّه ما هذا فعال ديني «اي نفس! از بعد حسين خوار باشي و بعد از او زنده نباشي. اين حسين است که بر مرگ وارد شده ولي تو آب سرد و گوارا مي‏آشامي. به خدا سوگند! اين از عملکرد دين من نيست.» آن گاه مشک را پر از آب کرده و سوار بر اسب شد و به طرف خيمه‏ها حرکت کرد. دشمن راه را بر او بست. مقتل الحسين‏عليه السلام، مقرّم، ص267 نفس المهموم، ترجمه علي نظري منفرد، بله حضرت عباس تنها به میدان رفت ولی لشکریان دشمن محاصرش کرده بودن و نظاره گر حضرت بودند ثانیا: حضرت ابا الفضل (ع) می دانست که چه آب بیاشامد و چه نیاشامد او و برادرش امام حسین (ع) کشته خواهند شد و هرگز از این میدان جان سالم به در نخواهند برد،زیرا دشمنان مصمّم به قتل او و جوانان بنی هاشم هستند، لذا چه بهتر که با لب عطشان به ملاقات پروردگارش رفته و به شهادت نائل آید. شاهد مطلب این است که اگر انسان بداند که آشامیدن آب سبب نجات او است خوردن آب بر او واجب می گردد، ولی حضرت عباس (ع) از زندگی و بقای خود قطع امید نموده و کشته شدن خود را حتمی می دانست. ثالثا: حضرت عباس (ع) این را خلاف مروت و جوانمردی می دانست که خود آب بیاشامد در حالی که امام حسین (ع) و عیالاتش و تمام اهل بیتش تشنه اند. این خلاف ادب است که امامش تشنه باشد و انسان خود را سیراب کند. رابعا: از همه اینها گذشته ایثار از سجایا و اخلاق نیکوی اهل بیت (ع) بوده است. حضرت عباس (ع) در این واقعه نهایت ایثار و از خودگذشتگی را نسبت به امام حسین (ع) و اهل بیت او نشان داده است، همان گونه که پدرش حضرت امیرمؤمنان و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین (ع) از خود گذشتگی کرده و با سه روز روزه هنگام افطار، غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند و خود با آب و شکمی گرسنه به سر بردند. بر این اساس آن حضرت می‌توانست به‌راحتی آب بخورد و اشکالی هم پیش نمی‌امد اما ایشان به‌خاطر نوع تربیت ونیز به خاطر رعایت ادب , آب نخورد نه به خاطر اینکه امام گفته بود آب بیاور و نگفته بود : آب بنوش. خامسا: حضرت زینب و امام سجاد و امام باقر و بقیه معصومین با علم لدنی و الهی که داشتن از این قضیه خبر دادند موفق باشید 🔶️ @R_shahraki