eitaa logo
رادار انقلاب
31.3هزار دنبال‌کننده
31.5هزار عکس
55.3هزار ویدیو
160 فایل
گلچین مطالب انقلابی ویراستی رادار انقلاب: https://virasty.com/Radar_enghelab ارتباط ، ارسال سوژه و پیشنهادات : @Radarenghelab_ad تبلیغات: @Afsaran_ads
مشاهده در ایتا
دانلود
💢آیه 70 سوره میگوید اگر کسی کند، خداوند بدی های او را که در گذشته انجام داده است به و ثواب تبدیل میکند چگونه ممکن است؟ ✅متن آیه را بخوانید: ... کسى که کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد خداوند گناهانشان را می‌بخشد و اعمال آنها را تبدیل به می‌کند، و خداوند آمرزنده و مهربان است. آنچه در این مورد دقت و تأمل بوده، چگونگی تبدیل «سیئات» به «حسنات» است؛ یعنی این‌که چگونه خداوند کارهای بد و خلاف گنه‌کاران را به کارهای نیکو می‌کند؟! ✅توضیحات: خداوند از راه کرم و فضل خویش بعد از توبه کردن، زشتی‌های اعمال توبه کننده را پاک می‌کند، و به جاى آن حسنات می‌نشاند، چنان‌که در  ، ابوذر از پیامبر اسلام(ص) نقل می‌کند: روز قیامت که می‌شود بعضى از افراد را حاضر می‌کنند، خداوند می‌دهد گناهان صغیره او را به او عرضه کنید و را بپوشانید، به او گفته می‌شود تو در فلان روز فلان گناه صغیره را انجام دادى، و او به آن ا می‌کند، ولى قلبش از کبیره ترسان و لرزان است. در این‌جا هر گاه خدا بخواهد به او لطفى کند دستور می‌دهد به جاى هر سیئه، حسنه‌اى به او بدهید. 📚مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 7، ص 281. ✅مراد از جایگزین‌کردن خوبی‌ها به جای بدی‌ها، این نیست که مثلاً سخن راستی را جایگزین سخن می‌کنند، بلکه مراد آن است که مجازات آن یکی را برداشته و به پاداش کار نیکی را در پرونده او ثبت می‌کنند. بدین معنا که خداوند از چنین کسانى عذاب قتل و زنا را برداشته و قتل به حق و عفت به آنان می‌دهد. 📚قرطبى محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، ج 14، ص 77 http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59
💢آیه 70 سوره میگوید اگر کسی کند، خداوند بدی های او را که در گذشته انجام داده است به و ثواب تبدیل میکند چگونه ممکن است؟ ✅متن آیه را بخوانید: ... کسى که کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد خداوند گناهانشان را می‌بخشد و اعمال آنها را تبدیل به می‌کند، و خداوند آمرزنده و مهربان است. آنچه در این مورد دقت و تأمل بوده، چگونگی تبدیل «سیئات» به «حسنات» است؛ یعنی این‌که چگونه خداوند کارهای بد و خلاف گنه‌کاران را به کارهای نیکو می‌کند؟! ✅توضیحات: خداوند از راه کرم و فضل خویش بعد از توبه کردن، زشتی‌های اعمال توبه کننده را پاک می‌کند، و به جاى آن حسنات می‌نشاند، چنان‌که در  ، ابوذر از پیامبر اسلام(ص) نقل می‌کند: روز قیامت که می‌شود بعضى از افراد را حاضر می‌کنند، خداوند می‌دهد گناهان صغیره او را به او عرضه کنید و را بپوشانید، به او گفته می‌شود تو در فلان روز فلان گناه صغیره را انجام دادى، و او به آن ا می‌کند، ولى قلبش از کبیره ترسان و لرزان است. در این‌جا هر گاه خدا بخواهد به او لطفى کند دستور می‌دهد به جاى هر سیئه، حسنه‌اى به او بدهید. 📚مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 7، ص 281. ✅مراد از جایگزین‌کردن خوبی‌ها به جای بدی‌ها، این نیست که مثلاً سخن راستی را جایگزین سخن می‌کنند، بلکه مراد آن است که مجازات آن یکی را برداشته و به پاداش کار نیکی را در پرونده او ثبت می‌کنند. بدین معنا که خداوند از چنین کسانى عذاب قتل و زنا را برداشته و قتل به حق و عفت به آنان می‌دهد. 📚قرطبى محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، ج 14، ص 77 http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59
💢اگر مسخره کردن کار ناپسندی است چرا خداوند در قرآن در سوره توبه آیه 79 منافقان را میکند؟ ✅آیه مورد اشاره: آنهایى که از مؤمنان اطاعت کار، در صدقاتشان عیب‌جویى می‌کنند، و کسانى را که(براى انفاق در راه خدا) جز به مقدار(ناچیز) توانایى خود دست‌رسى ندارند، مسخره می‌نمایند، خدا آنها را می‌کند و براى آنها عذاب دردناکى است. ✅مسخره‌کردن خدا بدان معنا می‌تواند باشد که خدا پاسخ مسخره‌کنندگان را خواهد داد و یا آنکه موقعیتى برای چنین مسخره‌کنندگانی پیش خواهد آورد که آنان مورد تمسخر دیگران قرار گیرند. در همین راستا به بررسی یکی از ناظر به خدا می‌پردازیم. از آن‌جا که منافقان به خدا و ارزش‌هاى الهى ایمان واقعی نداشتند، نمی‌توانستند از ایمان مؤمنان واقعی و فداکاری‌هاشان در راه خدا، تصور داشته باشند؛ لذا تلاش و فداکاری آنان را به تمسخر می‌گرفتند. به بیان دیگر؛ خدا آنان را خواهد کرد، به این است که خدا کیفر مسخره کردن آنان را خواهد داد و در قیامت موقعیتى پیش خواهد آورد که این منافقان مورد مسلمانان باشند و مؤمنان آنان را کنند و بر آنان بخندند ✅شأن نزول نقل می‌کنند؛ هنگامی که صدقه نازل شد،«عبد الرحمن بن عوف» یک کیسه درهم نزد رسول خدا(ص) آورد، و درهم‌ها به اندازه‌اى بود که را پر می‌کرد. «عقبة بن زید حارثى» یک صاع(سه کیلو) خرما آورد و گفت: اى رسول خدا من به اندازه دو صاع خرما کار کردم، یک صاع آن‌را براى زن و بچه‌ام گذاشتم و یک صاع دیگر را به پروردگار خود وام دادم. و «زید بن اسلم» نیز چیز مختصرى آورد. در این‌جا بود که «معتب بن قشیر» و «عبد اللَّه بن نبتل»(دو تن از منافقان) گفتند: عبد الرحمن مردى ریاکار است که تظاهر را دارد و خوش دارد نامش بر سر زبان‌ها بیفتد! خداوند از یک صاع خرما بی‌نیاز است! خلاصه این‌که آنها از کسانى که به مقدار زیادترى می‌دادند به نام ریاکارى عیب‌جویى می‌کردند، و از آنها که کمتر داشتند به همان عنوان کمى و ناچیزى، زبان به عیب‌جویى آنها باز می‌کردند. ✅همچنین در شأن نزول آیه ذکر شده است که امام على(ع) یک روز کار کرد و مزدش را خدمت رسول خدا(ص) آورد، و منافقان این کار او را به گرفتند. المیزان، ج 9، ص 35 تفسیر نمونه، ج 8، ص 60 http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59
💢شیعیان این همه بر روی تاکید دارند، پس چرا در به نام علی(ع) هیچ اشاره ای نشده است؟ اگر حضرت علی (ع) جانشین پیامبر (ص) است، چرا نامی از ایشان در قرآن نیامده است؟ این سوال زیاد پرسیده می شود اما باید گفت این سوال از اساس صحیح نبوده و نمی توان گفت که نام ایشان در قرآن نیامده است بلکه طبق راویت حفص از عاصم که قرآن مکتوب مطابق آن نگاشته شده، اندیشمندان و اهل تسنن یک آیه را روایت کردند که نام حضرت (ع) در آن عنوان شده است و سوای آن، روایات، روایات متعددی از بزرگانی مانند شیخ صدوق، ابن شهر آشوب و عده کثیر دیگری موجود است که در مقام نظر به این موضوع می کنند.  کدام است که نام حضرت علی (ع) در آن ذکر شده است؟👇👇 آیه 50 سوره مبارکه مریم:" وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیًّا؛ و به آنان از رحمت خود [چیزها] بخشیدیم و بر ایشان نامی نیک و آوازه ای بلند بر جای گذاشتیم." اما ماجرا در این به این ترتیب است که حضرت ابراهیم (ع) از خداوند لسان صدقی را می خواهد که در آیه 84 سوره شعرا به آن اشاره شده است" وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ" و استجابت آن در آیه 50 سوره مریم ذکر می شود. استجابت این دعا نه تنها برای ابراهیم(ع) بلکه برای اسحاق(ع) و یعقوب(ع) و البته به نظر می رسد پیامبران صورت گرفت. اما روایت در این زمینه بسیار است و در منابع شیعه، چهارده روایت، در منابع اهل تسنن یک روایت و در زیدیه یک یا دو روایت پیرموان این موضوع به چشم می خورد. 🔵جهت مطالعه بیشتر این لینک را باز کنید: https://goo.gl/5n8AM4 http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59
💢 در قرآن تعبیر "سیدة نساء العالمین" برای حضرت مریم (س) ذکر شده است، آیا به کارگیری آن توسط برای حضرت زهرا (س) ندارد؟ ✅تعبیر "سیدة نساء العالمین" مستقیماً در نیامده است. این تعبیر برگرفته از آیه 43 سوره آل عمران است. خطاب به حضرت مریم (ع) می فرماید: "و اصطفاک علی نساء العالمین"؛ خداوند تو را از بین زنان عالم برگزید. مراد از این این است که خداوند حضرت مریم (ع) را از بین عصرشان برگزید، اما بنابر آنچه از پیشوایان رسیده است، حضرت زهرا (ع) سرور همه جهان در تمام دورانهاست. مفضل می گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: که مرا از پیغمبر خدا (ص) در باره حضرت فاطمه «قطعا او بزرگ جهانیان است» آگاه فرما، آیا او بزرگ ترین بانوان زمان خویش است؟ فرمود: این مقام براى حضرت است که بزرگ زنان زمانه خویش بود، اما حضرت فاطمه (ع) سرور و پیشواى بانوان سراسر جهان هستى از آغاز تا است. 📚معانی الأخبار، ص 107 http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59
💢شیعیان میگویند در آیات قرآن علی(ع) شده، اما چرا آیات با جمع آمده در حالی که علی(ع) یک نفر است؟ ✅نکته اول از جمله آیاتی که بر امامت و خلافت حضرت امام علی(ع) بعد از پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌کند، آیه ولایت است. خداوند در این آیه شریفه می‌فرماید: «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُون‏» ✅نکته دوم یکی از شبهه‌هایی که بر این وارد شده این است که چرا «ألَّذینَ آمَنوا» به صورت آمده در حالی‌که حضرت علی(ع) یک نفر بیشتر نیست؟ یکی از پاسخ‌ها این است که برخی از قرائن و شواهد نشان می‌دهد که علت جمع آمدن این عبارت، برای این است که این حکم، دیگر امامان نیز بشود؛ یعنی این حکم به صورت کلی ذکر شده است. دلیل این سخن آن است که در آیه مذکور، به دلیل وجود کلمه «إنّما» در اول آیه، که برای حصر حکم نسبت به آمده، «ولایت» از آن جهت که ولایت است، منحصر به خدا، پیامبرش و «ألُّذینَ آمَنوا»؛ یعنی همه امامان(ع) شده است. هرچند بخش پایانی آیه به جهت این‌که در انگشتر به فقیر داد، در شأن امام علی(ع) می‌باشد. اما همان که برای حضرت علی(ع) وجود دارد، در امامان بعد از او نیز وجود دارد. شاهد قرآنی این مدعا، آیه «اولی ‌الامر» است. خداوند در این آیه می‌فرماید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم‏»؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پیروی  کنید. همچنین از پیامبر و صاحبان امر، اطاعت کنید. این آیه که از خدا و پیامبرش را مطرح کرده، در کنار پیامبر افرادی را به عنوان «اولی ‌الأمر» نام برده که همانند پیامبر(ص) باید از آنان شود ✅نکته سوم ین آیه می‌دهد کسانی که بعد از پیامبر بر مردم دارند، بیش از یک نفراند. از این‌رو؛ از امام باقر(ع) پرسیده شد که آیا آیه ولایت درباره حضرت علی(ع) شده، فرمود: «علیٌّ مِنَ المُؤمِنینَ»؛  یعنی حضرت علی(ع) یکی از آن  افرادی است که به عنوان «ألَّذینَ آمَنوا» ذکر شده‌اند.  📚سوره مبارکه نساء، 59 📚 الصوارم المهرقة فی نقد الصواعق المحرقة، ص 173 http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59
💢اگر مسخره کردن کار ناپسندی است چرا خداوند در قرآن در سوره توبه آیه 79 منافقان را میکند؟ ✅آیه مورد اشاره: آنهایى که از مؤمنان اطاعت کار، در صدقاتشان عیب‌جویى می‌کنند، و کسانى را که(براى انفاق در راه خدا) جز به مقدار(ناچیز) توانایى خود دست‌رسى ندارند، مسخره می‌نمایند، خدا آنها را می‌کند و براى آنها عذاب دردناکى است. ✅مسخره‌کردن خدا بدان معنا می‌تواند باشد که خدا پاسخ مسخره‌کنندگان را خواهد داد و یا آنکه موقعیتى برای چنین مسخره‌کنندگانی پیش خواهد آورد که آنان مورد تمسخر دیگران قرار گیرند. در همین راستا به بررسی یکی از ناظر به خدا می‌پردازیم. از آن‌جا که منافقان به خدا و ارزش‌هاى الهى ایمان واقعی نداشتند، نمی‌توانستند از ایمان مؤمنان واقعی و فداکاری‌هاشان در راه خدا، تصور داشته باشند؛ لذا تلاش و فداکاری آنان را به تمسخر می‌گرفتند. به بیان دیگر؛ خدا آنان را خواهد کرد، به این است که خدا کیفر مسخره کردن آنان را خواهد داد و در قیامت موقعیتى پیش خواهد آورد که این منافقان مورد مسلمانان باشند و مؤمنان آنان را کنند و بر آنان بخندند ✅شأن نزول نقل می‌کنند؛ هنگامی که صدقه نازل شد،«عبد الرحمن بن عوف» یک کیسه درهم نزد رسول خدا(ص) آورد، و درهم‌ها به اندازه‌اى بود که را پر می‌کرد. «عقبة بن زید حارثى» یک صاع(سه کیلو) خرما آورد و گفت: اى رسول خدا من به اندازه دو صاع خرما کار کردم، یک صاع آن‌را براى زن و بچه‌ام گذاشتم و یک صاع دیگر را به پروردگار خود وام دادم. و «زید بن اسلم» نیز چیز مختصرى آورد. در این‌جا بود که «معتب بن قشیر» و «عبد اللَّه بن نبتل»(دو تن از منافقان) گفتند: عبد الرحمن مردى ریاکار است که تظاهر را دارد و خوش دارد نامش بر سر زبان‌ها بیفتد! خداوند از یک صاع خرما بی‌نیاز است! خلاصه این‌که آنها از کسانى که به مقدار زیادترى می‌دادند به نام ریاکارى عیب‌جویى می‌کردند، و از آنها که کمتر داشتند به همان عنوان کمى و ناچیزى، زبان به عیب‌جویى آنها باز می‌کردند. ✅همچنین در شأن نزول آیه ذکر شده است که امام على(ع) یک روز کار کرد و مزدش را خدمت رسول خدا(ص) آورد، و منافقان این کار او را به گرفتند. 📚المیزان، ج 9، ص 35 📚تفسیر نمونه، ج 8، ص 60 @mobahelegharn_21
💢شیعیان این همه بر روی تاکید دارند، پس چرا در به نام علی(ع) هیچ اشاره ای نشده است؟ اگر حضرت علی (ع) جانشین پیامبر (ص) است، چرا نامی از ایشان در قرآن نیامده است؟ این سوال زیاد پرسیده می شود اما باید گفت این سوال از اساس صحیح نبوده و نمی توان گفت که نام ایشان در قرآن نیامده است بلکه طبق راویت حفص از عاصم که قرآن مکتوب مطابق آن نگاشته شده، اندیشمندان و اهل تسنن یک آیه را روایت کردند که نام حضرت (ع) در آن عنوان شده است و سوای آن، روایات، روایات متعددی از بزرگانی مانند شیخ صدوق، ابن شهر آشوب و عده کثیر دیگری موجود است که در مقام نظر به این موضوع می کنند.  کدام است که نام حضرت علی (ع) در آن ذکر شده است؟👇👇 آیه 50 سوره مبارکه مریم:" وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیًّا؛ و به آنان از رحمت خود [چیزها] بخشیدیم و بر ایشان نامی نیک و آوازه ای بلند بر جای گذاشتیم." اما ماجرا در این به این ترتیب است که حضرت ابراهیم (ع) از خداوند لسان صدقی را می خواهد که در آیه 84 سوره شعرا به آن اشاره شده است" وَ اجْعَلْ لِی لِسانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ" و استجابت آن در آیه 50 سوره مریم ذکر می شود. استجابت این دعا نه تنها برای ابراهیم(ع) بلکه برای اسحاق(ع) و یعقوب(ع) و البته به نظر می رسد پیامبران صورت گرفت. اما روایت در این زمینه بسیار است و در منابع شیعه، چهارده روایت، در منابع اهل تسنن یک روایت و در زیدیه یک یا دو روایت پیرموان این موضوع به چشم می خورد. ✅جهت مطالعه بیشتر این لینک را باز کنید: https://goo.gl/5n8AM4 @mobahelegharn_21
💢اگر حجاب آنقدر اهمیت دارد که زنان باید رعایت کنند، چرا در حتی یک آیه به آن نپرداخته است؟ آیا در قرآن به اشاره ای شده است؟ حجاب، فقط اختصاص به ندارد. متاسفانه در فضای مجازی حملات علیه حجاب به بهانه های مختلف زیاد است. مهمترین نکته این است که عده ای از بغض نسبت به حکومت، به حجاب هم نگاه میکنند. کسانی که کمترین سواد دینی و قرآنی ندارند با قلم های خود به هر بهانه دنبال تضعیف این اصل و واجب مهم می باشند. ✅اما نظر چیست؟ حكم پوشش اسلامی با نزول این آیه از قرآن اعلام گردید:👇👇 مبارکه نور31 و به با ایمان بگو چشمهای خود را (از نگاه هوس‌آلود) فروگیرند، و خویش را حفظ کنند و زینت خود را - جز آن مقدار که نمایان است- آشکار ننمایند و (اطراف) روسری‌های خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود)، و زینت خود را آشکار نسازند مگر برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان هم‌کیششان، یا بردگانشان [=کنیزانشان‌]، یا افراد سفیه که تمایلی به زن ندارند، یا کودکانی که از امور جنسی مربوط به زنان آگاه نیستند؛ و هنگام راه رفتن پاهای خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود (و صدای خلخال که برپا دارند به گوش رسد). و همگی بسوی خدا بازگردید ای مؤمنان، تا رستگار شوید!» ✅در این 👆 با جمله «وَلْیضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیوبِهِنَّ» پوشش اسلامی بیان شده است. این جمله می گوید: زنان مؤمن روسری خودشان را طوری كنند كه گریبانشان با این روسری پوشانده شود و در نتیجه گوشها، گوشواره ها، گردن و پوشانده شود. در شأن این آیه در روایت حضرت امام باقر(ع) آمده است: یكی از مدینه با یكی از زنان مدینه روبرو شد. در آن زمان زنان روسری خود را به پشت گردن می انداختند. وقتی كه آن زن از كنار این جوان گذشت، به آن زن خیره شد و از پشت سر به او نگاه می كرد. این جوان در پی او راه افتاد و داخل كوچه ای شد و در حال راه رفتن، استخوان یا شی ای که از دیوار بیرون زده بود، به او اصابت كرد و زخمی شد. او پیش خود گفت: باید خدمت پیامبر اسلام(ص) برسم و داستان را برای او بگویم. آن جوان نزد پیامبر آمد و پیامبر فرمود: چه شده است؟! در این حال جبرئیل نازل شد و این آیه را برای پیامبر آورد. از این آیه و حدیث، وضع پوشش زنان عرب جاهلی به دست می آید. زنان جاهلی، پیراهنی می پوشیدند كه سینه اش باز می ماند، روسری آنها تنها سر را می پوشانید و ادامه روسری از پشت گوشها به پشت گردن انداخته می شد و در نتیجه گاهی برخی زینتهای آنها دیده می شد. آیه شریفه نازل شد و دستور داد كه روسری خود را طوری بپوشند كه گوش، گردن، سینه و زینتهای آنها دیده نشود و مسلمانان پس از نزول آیه، به آن عمل كردند. 📚وسائل الشیعه۷ ج ۱۴، ص ۱۳۸، باب ۱۰۴ ح ۴ 📚تفسیر نمونه، ج ۱۴، ص ۴۴۰ http://eitaa.com/joinchat/2732982272C3beaf37c59