*#رمان_بدون_تو_هرگز💌* #قسمت_سی_و_هشتم و جعلنا و جعلنا خوندم ... پام تا ته روے پدال گاز بود ... ویراژ میدادم و مے رفتم ... حق با اون بود ... جاده پر بود از لاشه ماشین هاے سوخته...  بدن هاے سوخته و تڪه تڪه شده ... آتیش دشمن وحشتناڪ بود ...  چنان اونجا رو شخم زده بودن ڪه دیگه اثرے از جاده نمونده بود ... تازه منظورش رو مے فهمیدم ... وقتے گفت ...  دیگه ملائڪ هم جرات نزدیک شدن به خط رو ندارن ...  واضح گرا مے دادن... آتیش خیلے دقیق بود ... باورم نمے شد ... توے اون شرایط وحشتناڪ رسیدم جلو ... تا چشم ڪار می ڪرد ... شهید بود و شهید ...  بعضی ها روے همدیگه افتاده بودن ...  با چشم هاے پر اشڪ فقط نگاه مے ڪردم ...  دیگه هیچے نمے فهمیدم ... صدای سوت خمپاره ها رو نمے شنیدم ... دیگه ڪسی زنده نمونده ڪه هنوز مے زدن ... چند دقیقه طول ڪشید تا به خودم اومدم ... بین جنازه شهدا دنبال علے خودم مے گشتم ... غرق در خون ... تڪه تڪه و پاره پاره ...  بعضی ها بے دست... بے پا ... بے سر ...  بعضے ها با بدن هاے سوراخ و پهلوهاے دریده ... هر تیڪه از بدن یکے شون یه طرف افتاده بود ... تعبیر خوابم رو به چشم مے دیدم ... بالاخره پیداش ڪردم ... به سینه افتاده بود روے خاڪ ... چرخوندمش ... هنوز زنده بود ... به زحمت و بے رمق، پلڪ هاش حرڪت مے ڪرد ...  سینه اش سوراخ سوراخ و غرق خون ... از بینی و دهنش، خون مے جوشید ... با هر نفسش حباب خون مے ترڪید و سینه اش مے پرید ... چشمش ڪه بهم افتاد ... لبخند ملیحے صورتش رو پر ڪرد ... با اون شرایط ... هنوز مے خندید ... زمان براے من متوقف شده بود ... سرش رو چرخوند ... چشم هاش پر از اشڪ شد ... محو تصویرے ڪه من نمے دیدم ...  لبخند عمیق و آرامے، پهناے صورتش رو پر ڪرد ...  آرامشے ڪه هرگز، توی اون چهره آرام ندیده بودم ...  پرش هاے سینه اش آرام تر مے شد ...  آرام آرام ... آرام تر از ڪودڪی ڪه در آغوش پر مهر مادرش ... خوابیده بود ... پ.ن: برای شادی ارواح مطهر شهدا ... علے الخصوص شهداے گمنام ... و شادے ارواح مادرها و پدرهاے دریا دلے ڪه در انتظار بازگشت پاره هاے وجودشان ... سوختند و چشم از دنیا بستند ... صلوات ... ان شاء الله به حرمت صلوات ... ادامه دهنده راه شهدا باشیم ... نه سربار اسلام ... @omid_aramesh11r