*#رمان_بدون_تو_هرگز💌* #پارت_سی_و_پنجم براے آخرین بار این بار هم موقع تولد بچه ها علي نبود ...  زنگ زد، احوالم رو پرسید ... گفت؛ فشار توے جبهه سنگینه و مقدور نیست برگرده ... وقتی بهش گفتم سه قلو پسره ... فقط سلامتے شون رو پرسید ... - الحمدلله ڪه سالمن ... - فقط همین ... بے ذوق ... همه کلے واسشون ذوق کردن... - همین ڪه سالمن ڪافیه ... سرباز امام زمان رو باید سالم تحویل شون داد ...  مهم سلامت و عاقبت به خیرے بچه هاست ... دختر و پسرش مهم نیست ... همین جملات رو هم به زحمت مے شنیدم ... ذوق ڪردن یا نڪردنش واسم مهم نبود ... الڪی حرف مے زدم ڪه ازش حرف بڪشم ... خیلے دلم براش تنگ شده بود ...  حتی به شنیدن صداش هم راضے بودم ... زمانی ڪه داشتم از سه قلوها مراقبت مے ڪردم ... تازه به حڪمت خدا پے بردم ...  شاید ڪمڪ کار زیاد داشتم ... اما واقعا دختر عصاے دست مادره ...  این حرف تا اون موقع فقط برام ضرب المثل بود ... سه قلو پسر ... بدتر از همه عین خواهرهاشون وروجڪ ... هنوز درست چهار دست و پا نمے ڪردن ڪه نفسم رو بریده بودن ... توی این فاصله، علے ... یڪی دو بار برگشت ...  خیلی ڪمڪ ڪار من بود ...  اما واضح، دیگه پابند زمین نبود ... هر بار ڪه بچه ها رو بغل مے ڪرد ... بند دلم پاره مے شد ... ناخودآگاه یه جورے نگاهش مے ڪردم ... انگار آخرین باره دارم مے بینمش ...  نه فقط من، دوست هاش هم همین طور شده بودن ... براے دیدنش به هر بهانه اے میومدن در خونه ...  هے مے رفتن و برمے گشتن و صورتش رو مے بوسیدن ...  موقع رفتن چشم هاشون پر اشڪ مے شد ... دوباره برمے گشتن بغلش مے ڪردن ... همه ... حتے پدرم فهمیده بود ... این آخرین دیدارهاست ...  تا اینڪه ... واقعا براے آخرین بار ... رفت ... #ادامه_دارد *نویسنده متن👆* *همسر وفرزند شهید سید علي حسینے* @omid_aramesh114