🌷هفت روز دیگه🌷 قسمت5⃣#حسین‌مولوی‌همرزم‌شهید🍂🍃 در بحران ها با روحیه دادن، امیدها را تقویت می کرد و از توان خودش تا می توانست مایه می گذاشت. در آزمون "تاب و توان" که پیاده روی با کوله های سنگین در مسیر طولانی بود. گرما بیداد می کرد. ذخیره آب به سرعت داشت تمام می شد. در این شرایط که هرکسی به فکر خودش است، محمد تقی در خوردن آب رعایت می کرد. محمد تقی به فکر این بود که اگر ذخیره آب بچه ها تمام شود، از آب قمقمه خودش به آنها بدهد .و با حرف هایش مدام روحیه می داد و دست آنها را می گرفت. 🍃🍃🍃 سال ۱۳۹۰ لشکر مامور به "اُشنویه" شد.فرماندهی پایگاه سیاکوه را به عهده داشت. از سخت ترین پایگاه های حفاظتی لشکر بود. سه روز بود که برف می بارید، جاده بسته شده بود و تدارک و پشتیبانی نداشتیم. سوخت تمام شد و موتور برق خاموش شد. سوله ها فلزی بودند به راحتی سرما نفوذ پیدا می کرد به داخل. محمد تقی یک دبه بیست لیتری داخل کوله گذاشت و راه افتاد. یک ساعت ونیم طول کشید تا در برف و کوه و مه خودش را برساند پایین و دبه پراز نفت کند و برگردد. من و شهید رادمهر هم پشت سرشان حرکت کردیم. پلک هایشان و سبیل و محاسنشان یخ زده بود. همه احساس غرور می کردند بخاطر چنین فرمانده ای. 🍃🍃🍃 به جای اینکه بگوید: زباله ها را جمع کنید، خودش نایلون زباله را بر می داشت و مشغول جمع کردن زباله در طبیعت می شد. به جای اینکه بگوید: صندلی کلاس ها را برپا کنید، خودش دست به کار می شد. بیل و کلنگ را می گرفت و شروع به کار می کرد. محمد تقی با عملش حرف میزد، گوشزد می کرد، تذکر می داد، یاد می داد و یادآوری می کرد. 🌀 با ما همراه باشید در کانال انجمن راویان شهرستان بهشهر در ایتا👇👇👇 https://eitaa.com/Revayate_ravi