📚 #سه_دقیقه_در_قیامت #گذر_ایام #بخش_اول 📌پسری بودم که در مسجد و پای منبرها بزرگ شدم. در خانواده ای مذهبی رشد کردم و در پایگاه بسیج یکی از مساجد شهر فعالیت داشتم. در دوران مدرسه و سال های پایانی دفاع مقدس ، شب و روز ما حضور در مسجد بود. سال های آخر دفاع مقدس ، با اصرار و التماس و دعا و ناله به درگاه خداوند ، سرانجام توانستم برای مدتی کوتاه ، حضور در جمع رزمندگان اسلام و فضای معنوی جبهه را تجربه کنم. 🔹راستی ، من در آن زمان در یکی از شهرستان های کوچک اصفهان زندگی می کردم. دوران جبهه و جهاد برای من خیلی زود تمام شد و حسرت شهادت بر دل ماند. اما از آن روز ، تمام تلاش خودم را در راه کسب معنویت انجام می دادم. می دانستم که شهداء ، قبل از جهاد اصغر ، در جهاد اکبر موفق بودند ، لذا در نوجوانی تمام همت من این بود که گناه نکنم. وقتی به مسجد می رفتم ، سرم پایین بود که یک وقت نگاهم با نا محرم برخورد نداشته باشد. 🔸یک شب با خدا خلوت کردم و خیلی گریه کردم . در همان حال و هوای هفده سالگی از خدا خواستم تا من آلوده به این دنیا و زشتی ها و گناه نشوم. بعد با التماس از خدا خواستم که مرگم را زودتر برساند. گفتم من نمی خواهم باطن آلوده داشته باشم. من می ترسم به روزمرگی دنیا مبتلا شوم و عاقبت خودم را تباه کنم. لذا به حضرت عزرائیل التماس می کردم که به سراغم بیاید. چند روز بعد ، با دوستان مسجدی پیگیری کردیم تا یک کاروان مشهد برای اهالی محل و خانواده های شهداء راه اندازی کنیم. با سختی فراوان ، کارهای این سفر را انجام دادم و قرار شد ، قبل از ظهر پنجشنبه ، کاروان ما حرکت کند. روز چهارشنبه با خستگی زیاد از مسجد به خانه آمدم. قبل از خواب ، دوباره به یاد حضرت عزرائیل افتادم و شروع به دعا برای نزدیکی مرگ کردم. البته آن زمان سن من کم بود و فکر می کردم کار خوبی می کنم. نمی دانستم اهل بیت ما هیچگاه چنین دعایی نکرده اند. آن ها دنیا را پلی برای رسیدن به مقامات عالیه در قیامت می دانستند. 🔘خسته بودم و سریع خوابم برد . نیمه های شب بیدار شدم و نماز شب خواندم و خوابیدم. بلافاصله دیدم جوانی بسیار زیبا بالای سرم ایستاده. از هیبت زیبایی او از جا بلند شدم. با ادب سلام کردم. ایشان فرمود با من چکار داری ؟ چرا اینقدر طلب مرگ می کنی؟ هنوز نوبت شما نرسیده. فهمیدم ایشان حضرت عزرائیل است. ترسیده بودم ، اما با خودم گفتم : اگر ایشان اینقدر زیبا و دوست داشتنی است ، پس چرا مردم از او می ترسند؟! می خواستند بروند که با التماس جلو رفتم و خواهش کردم مرا ببرند. التماس های من بی فایده بود. با اشاره حضرت عزرائیل برگشتم به سرجایم و گویی محکم به زمین خوردم! در همان عالم خواب ساعتم را نگاه کردم. راس ساعت 12 ظهر بود. هوا هم روشن بود. موقع زمین خوردن ، نیمه چپ بدن من به شدت درد گرفت. در همان لحظات از خواب پریدم. نیمه شب بود ، می خواستم بیدار شوم اما نیمه چپ بدن من شدیدا درد می کرد!! خواب از چشمانم رفت . این چه رویایی بود؟ واقعا من حضرت عزرائیل را دیدم!؟ ایشان چقدر زیبا بود!؟ نثار #شهدا 🌹صلوات 💐💐💐 @Revayate_ravi

📚 #سه_دقیقه_در_قیامت #گذر_ایام #بخش_دوم 📌روز بعد ، از صبح زود دنبال کار مشهد بودم. همه سوار اتوبوس ها بودند که متوجه شدم رفقای من ، حکم سفر را از سپاه شهرستان نگرفته اند. سریع موتور پایگاه را روشن کردم و با سرعت به سمت سپاه رفتم. در مسیر برگشت سر یک چهار راه ، راننده پیکان بدون توجه به چراغ قرمز جاو آمد و از سمت چپ با من برخورد کرد. آنقدر حادثه شدید بود که من پرت شدم وی زمین افتادم. روی کاپوت و سقف ماشین و پشت پیکان روی زمین افتادم. نیمه چپ بدنم به شدت درد می کرد. راننده پیکان پیاده شد و بدنش مثل بید می لرزید. فکر کرد من حتما مرده ام. یک لحظه با خودم گفتم : پس جتاب عزرائیل به سراغ ما هم آمد. آنقدر تصادف شدید بود که فکر کردم الان روح از بدنم خارج می شود. به ساعت مچی روی دستم نگاه کردم. 🔸ساعت دقیقا 12 ظهر بود. نیمه چپ بدنم خیلی درد می کرد! یکباره یاد خواب دیشب افتادم . با خودم گفتم : این تعبیر خواب دیشب من است . من سالم می مانم. حضرت عزرائیل گفت که من وقت رفتنم نرسیده . زائران امام رضا منتظرند. باید سریع بروم . از جا بلند شدم ، راننده پیکان گفت : شما سالمی؟! گفتم : بله. موتور را از جلوی پیکان بلند کردم و روشنش کردم. با اینکه خیلی درد داشتم به سمت مسجد حرکت کردم. 🔹راننده پیکان داد زد : آهای، مطمئنی سالمی؟! بعد با ماشین دنبال من آمد. او فکر می کرد هر لحظه ممکن است که من زمین بخورم. کاروان زائران مشهد حرکت کردند. درد ان تصادف و کوفتگی عضلات من تا دو هفته ادامه داشت. بعد از فهمیدم که تا در دنیا فرصت هست باید برای رضای خدا کار انجام دهم و دیگر حرفی از مرگم نزنم. هر زمان صلاح باشد خودشان به سراغ ما خواهند آمد ، اما همیشه دعا می کردم مرگ ما با شهادت باشد. در آن ایام تلاش بسیاری کردم تا مانند برخی رفقایم ، وارد تشکیلات سپاه پاسداران شوم. اعتقاد داشتم که لباس سبز سپاه ، همان لباس یاران آخرالزمانی امام غائب از نظر است. 📗تلاش های من بعد از چند سال محقق شد و پس از گذراندن دوره های آموزشی ، در اوایل دهه هفتاد وارد مجموعه سپاه پاسداران شدم. این را هم باید اضافه کنم که ، من از نظر دوستان و همکارانم ، یک شخصیت شوخ و لی پرکار دارم. یعنی ، سعی می کنم ، کاری که به من واگذار شده را درست انجام دهم. اما همه رفق می دانند که حسابی اهل شوخی و بگو بخند و سرکار گذاشتن و ... هستم. رفقا می گفتند هیچ کس از همنشینی با من خسته نمی شود. در مانورهای عملیاتی و در اردوهای آموزشی ، همیشه صدای خنده از چادر ما به گوش می رسید. 📒مدتی بعد ازدواج کردم ، و مشغول فعالیت روزمره شدم. خلاصه اینکه روزگار ما ، مثل خیلی از مردم ، به روزمرگی دچار شد و طی شد. روزها محل کار بودم و معمولا شب ها با خانواده. برخی شب ها نیز در مسجد یا هیات محل حضور داشتیم. حدود هجده سال از حضور من در میان اعضای سپاه گذشت. یک روز اعلام شد که برای یک ماموریت جنگی آماده شوید. نثار #شهدا 🌹 صلوات 💐💐💐 @Revayate_ravi