🤍بھـٰاࢪ عـٰاشقۍ‌🤍 #پارت‌صد‌چهل‌دوم با لکنت می گویم: شما..کی هستید؟ جا میخورد اخمانش درهم گره میخورد که آب دهانم را قورت میدهم به چشمان قهوه ای رنگش زل میزنم موهای پرپشت و مشکی اش جذاب بود +تو منو نمیشناسی؟ سرم را به دو طرفین تکان میدهم عصبی چهره اش را به من نزدیک تر میکند نفس های داغش تنم را میلرزاند که با صدای دکتر هردو برمیگردیم +آقای بزرگ نیا لطفا همراه من بیاید سری تکان میدهد و به دنبال دکتر از اتاق خارج میشود غرق در افکارم میشوم همه چیز و همه کس در اینجا برایم ناآشنا بودند و چقدر سخت بود اینکه کسی را نمیشناختم!! من واقعا که بودم؟حتی خودم را هم نمیشناختم دستم را روی پای گچ گرفته ام میگذارم لبخندی کنج لبم جا میگیرد +پس یادت نمیاد با صدای همان مرد هینی میکشم و دستم را روی دهانم میگذارم _شما کی اومدید سرش را پایین میاندازد کلافه می گوید: +خودتو میشناسی؟ بغض میکنم و پاسخ میدهم _ن..نه +تو فراموشی گرفتی سرش را بالا میاورد و در چشمانم خیره میشود _شما منو میشناسید؟ سر تکان میدهد +من شوهرتم،مگه میشه زنمو نشناسم با بهت میپرسم: واقعا؟ +آره _چه اتفاقی برای من افتاد؟ نفس عمیقی میکشد +تصادف کردی!ریحانه مکث میکنم _با منی؟ +اره مگه کسی غیر تو اینجا هس؟ راست میگفت کسی غیر از من و خودش در اینجا نبود من چقدر احمق بودم _اسمم ریحانه است؟ پاسخی نمیدهد صدای دختری مانع صحبت من میشود +ریحانه تو...تو واقعا فراموشی گرفتی؟ مرد قبل از من پاسخ میدهد +نرگس،هیس پس اسم او نرگس بود +اما خب داداش مهدی من باید بدونم که.. برادر و خواهر بودند؟ پس یعنی نرگس خواهر شوهر من بود! #رمان #بهارعاشقی نویسنده:سرکارخانم‌مرادی ✎Join∞❤️∞↷ @Reyhana_Al_Hosseyn