_ای کاش همراه من نیومده بودی. از غلغلۀ فریادهایشان ندیده میشد تصور کنم چه جمعیتی دور آمبولانس را گرفته و می‌توانستم حدس بزنم همان دستانی که نارنجک را به داخل خانه پرتاب کرده‌اند، هنوز دنبال کشتن ابوزینب هستند و حالا به این آمبولانس حمله کردند. به شدت ماشین را تکان میدادند، آمبولانس به چپ و راست می‌رفت و با هر تکان احساس میکردم ماشین چپ میکند که بی‌اختیار جیغ میزدم. صورت غرق خون ابوزینب از درد در هم رفته و با همان چشمان نیمه‌بازش ناله میزد: _یا حسین! مدام به شیشۀ ما بین اتاقک پشتی و فضای کابین میکوبیدم بلکه راننده به فریادمان برسد و ظاهراً راننده هم در ماشین نبود که هیچ صدایی شنیده نمیشد جز فریادهایی که به ایران و نیروهای حشدالشعبی ناسزا میگفتند و با وحشتناک‌ترین کلمات، تهدیدمان می‌کردند. از ترس تک‌تک ذرات بدنم می‌لرزید، احساس می‌کردم قلبم دیگر توانی برای تپیدن ندارد و میترسیدم از لحظه‌ای که درِ آمبولانس باز شود و نمی‌دانستم با ما چه میکنند. دستگیره مدام بالا و پایین می‌رفت، با هر نفس جان من به گلو می‌رسید و بنا نبود از دست‌شان نجات پیدا کنیم که سرانجام درِ آمبولانس با یک تکان باز شد و از آنچه دیدم،قلبم از تپش ایستاد. ده‌ها مرد با چشمانی که در حدقه‌ای از آتش می‌چرخید،مقابل در شعار می‌دادند و تهدید می‌کردند تا پیاده شویم. دیگر حتی فرصتی برای دفاع نمانده بود که یکی داخل آمبولانس پرید و من فقط جیغ میزدم و وحشتزده خودم را عقب میکشیدم. چند نفری وارد فضای کوچک آمبولانس شده و رحمی به دل سنگ‌شان نبود و انگار نمی‌دیدند چند زخم به تن ابوزینب مانده که با چوب و چاقو به جانش افتادند. از وحشت فاصله‌ای بین من و مرگ نمانده و بی‌اختیار ضجه می‌زدم تا دست از سر ابوزینب بردارند و به قدری مردانگی در وجودش بود که با همین بدن زخمی و زیر ضربات آن‌ها، با نفس‌های آخرش فریاد میزد: _کاری به این دختر نداشته باشید! اون پرستاره! طوری دورش را گرفته بودند و به شدتی می‌زدند که دیگر او را نمی‌دیدم و تنها نفس‌های خیس و خونی‌اش را می‌شنیدم که با هر ضربه مظلومانه خِس‌خِس می‌کرد و ضربۀ آخر، کارش را تمام کرد که دیگر نغمۀ نفس‌هایش هم به گوشم نمیرسید و حالا نوبت من بود! جایی برای فرار نمانده بود؛ خودم را کنج آمبولانس به دیواره‌ها فشار می‌دادم بلکه آهن و شیشۀ این ماشین در این بی‌کسی پناهم دهند و از اینهمه وحشت به‌خدا در حال جان دادن بودم. دو نفر بالای سرم ایستاده بودند و یکی با بی‌رحمی بازخواستم کرد: _اگه پرستاری، چرا لباس بیمارستان تنت نیست؟ و یکی دیگر از بیرون فریاد کشید: _بیاید بیرون میخوام آتیشش بزنم! پیکر پاره‌پاره و خونین ابوزینب پیش چشمانم بود و حالا می‌خواستند من و او را در این آمبولانس به آتش بکشند که نفسم بند آمد. هنوز باورم نمیشد ابوزینب را کشته‌اند و نوبت زنده سوختن خودم در آتش بود که وحشتزده جیغ می‌زدم تا امانم دهند اما آنها می‌خواستند جنایت‌کاری را به انتها برسانند که همه از آمبولانس پیاده شده و پیش از آنکه فرصت فرار پیدا کنم، در آمبولانس را بستند. با هر دو دست به شیشه‌های آمبولانس می‌کوبیدم و ضجه می‌زدم تا کسی به فریادم برسد و می‌شنیدم صدای داد و بیداد بالا گرفته است. انگار نیروهای امنیتی از راه رسیده بودند؛ صدای تیراندازی شنیده میشد و بلافاصله کسی در آمبولانس را باز کرد. مردی درشت اندام با قد و قامتی بلند و صورتی سبزه و پیش از آنکه از ترس قاتل دیگری جان دهم، فریاد کشید: _بیا بیرون! قدم‌هایم از ترس قفل شده و انگار او میخواست نجاتم دهد که دوباره داد زد: _بهت میگم‌ بیا پایین! همچنان صدای تیراندازی پرده گوشم را می‌لرزاند و فریادهای او شبیه فرصت فرار بود که به هر جان کندنی، خودم را از آمبولانس بیرون انداختم. هنوز قدمم به زمین نرسیده، گوشه چادرم را گرفت و به سمت اتومبیلی که چند قدم آنطرفتر متوقف شده بود، دوید و مرا هم دنبال خودش میکشید. فکرم کار نمیکرد این مرد اینجا چه میکند و چرا من باید همراهش بروم و همین که در آتش نسوخته بودم،‌ راضی بودم که بی‌اختیار دنبالش میدویدم. حالا می‌دیدم جمعیتی که لحظاتی پیش آمبولانس را دوره کرده و می‌خواستند ما را آتش بزنند، در طول خیابان و تاریکی شب متفرق می‌شدند و نیروهای امنیتی همه جا بودند. کنار ماشین که رسید، سراسیمه در عقب را باز کرد و اشاره کرد تا سوار شوم و من هر چه می‌گفت اطاعت میکردم که شاید سایۀ مهربان صورتش شبیه ابوزینب بود و از چشمانش نمی‌ترسیدم... ✨ادامه دارد... ✍نویسنده؛ خانم فاطمه ولی‌نژاد ✨✨🇮🇷✨✨🇮🇷✨✨

هَر کُجا نامِ تو بُردیم،فَقَط سوخته ایم❤️‍🩹؛ سوختَن را،زِ سَراپای تو آموخته ایم (( :

دیگر‌آن‌خنـده‌‌ی‌زیبا‌به‌لب‌مــولا‌نیست همه‌هستند‌ولی‌هیچ‌کسی‌زهراء‌نیست...🖤 #روزمرگی #کپی‌نکن‌مومن #ادیت‌و‌فیلمبرداری‌کانالمونه‌ ✎Join∞🖤∞↷ @Reyhana_Al_Hosseyn

رزق‌امروز🖤 #روزمرگی #کپی‌نکن‌مومن ✎Join∞🖤∞↷ @Reyhana_Al_Hosseyn

أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ #پایان‌فـعالیـت‌امـروز #وضوفراموش‌نشھ‌ یه‌نیم‌نگاهی‌به‌پست‌ها شبتون‌در‌پناه‌اللّٰه .🖤

‹بِسـمِ‌ربَّ‌آراـم‌دلِ‌علۍ🖤..!›

بلند‌گـࢪیہ‌ڪنید‌! مـادࢪما‌بۍ‌گناه‌بود،مـادࢪ‌ما‌پابہ‌مـاھ‌بـود🖤.!(:

به‌همان‌ناله‌یِ‌بین‌درودیوارقسم مادرت‌ چشم‌به‌راهت‌به‌خدا‌مانده‌هنوز! "الهی‌بفاطمةعجل‌لولیڪ‌الفرج"

جوان‌ننم‌ننم‌ننم💔!

یه‌چندروز‌دیگه‌میموندی ¹⁹سالت‌میشد‌عزیزم🖤!-

بغلم‌کن‌مادر💔؛