هوا سـرد بود روے موتور بودیم و موڪب به موڪب توی شهر میچرخیدیم صحبت در مورد سادگے و معمولے بودن شهدا بود از این حرف میزدیم ڪه شهدا هم یه آدمای معمولے بودن مثل ما و یڪ حلقه وصل پیدا ڪردن و به این مقام رسیدن :)♥ مدتها برام سوال بود ڪه اصلا حواسشون هست؟! ما ڪه از قدیم حســین رو میشناختیم و رفاقتمون به خیلی سال پیش بر میگشت به رفیقم گفتم « ببین توروخدا حسین شهید شده و انگار نه انگار هر چی میریم طرفش نه حاجتی نه محلی انگار هیچ کاری نمیکنه» رو موتور با خاطراتش و دوران مسجد و هیئت و اردوها یه ڪلے ذڪر خیرش شد شب برگشتم خونه 🏠 خوابیدم و به خواب دیدمش توے خواب حالم خیلے بد بود و مضطر و چشام خیس اشڪ ڪه بعد از مدتها دیدمش بغلش ڪردم و چهارشونه بودنشو به آغوش ڪشیدم 🥀 بدنش گرم بود و آرامش خاصے بهم میداد بعد ڪلے احوالپرسے بهش گفتم دو سوال خیلے ذهنمو مشغول ڪرده حسین، با استقبال و طبع شوخے ڪه داشت گفت بگو ببینم چته باز ؟😄 با همون حالت اشڪ و بغضے ڪه داشتم بهش گفتم حسین خیلے تو فڪر دنیامم و اصلا شماهم انگار حواستون نیست 😔 با خنده جوابمو داد و گفت حواسمون به لحظه لحظه هاتون هست بهش گفتم حسین، قیامت رو چے ڪنم اگه ڪسے به دادم نرسه و دستمو نگیره ڪه به فنا میرم 💥 با آرامش نگاهے ڪرد و گفت: تو اصلا فڪرشو ڪن ما (شهدا) یڪ درصد بتونیم شفاعتتون ڪنیم ڪم نمیذاریم براتون 😉💚 آرومم ڪرد با حرفش و وقتی بیدار شدم هنوز گرمے آغوشش و خیسے چشام رو حس میڪردم آرامش خاصے داشتم و واقعا شهدا زنده اند و حواسشون به تڪ تڪ لحظاتمون هست 📝 از دوستان شهید ولایتےفر #شهید_حســــــــــین_ولایتی_فر🕊 #شهید‌حملہ‌ڪور‌تروریستےاهواز💔