حیات کوچه به صدای خنده‌های طنین انداخته در آن وابسته است و به قهقهه‌های در هم آمیخته‌ی کودکانی که در این سرزمین بزرگسال متولد می‌شوند اما با شیطنت‌هایشان مرهم می‌گذارند بر تن زخم‌های بزرگ این شهر.
کودکانی که هنوز خواندن نمی‌دانند اما نقاشی وصیت‌نامه ایشان را مدت‌هاست در جایی امن مخفی کرده‌اند. کودکانی که مهابایی از شنیدن صدای موشک ندارند؛ رد خون را خودشان از رویشان پاک می‌کنند و در گوش کوچک‌ترهایشان قرآن می‌خوانند که کمی آرام بگیرند.
این غزه است که هر روز آیندگانش را در کفن به آغوش می گیرد و برایشان لالای می خواند؛ صوتی که حزین بودنش هر دلی که ذره‌ای شرافت داشته باشد را در جای جای این دنیا می‌لرزاند و این غزه است که در میان این تلاطم‌ها حتی توان شمردن خیل عظیم قهرمانانش را ندارد.
شاید حال کودکان غزه خود یک مدرسه‌اند؛ مدرسه‌ای که درس‌هایش را در هیچ جای دیگری نمی‌توان فرا گرفت.
به کودکان غزه نگاه کنید تا شهامت را در مشت‌های کوچک به هم گره شده‌ی شان ببینید.
#20_نوامبر
#روز_جهانی_کودک
🆔@atashnews
