#خطبه2_166🍃🍃🍃🍃
مسلمانان، پس از وحدت و برادری به جدايی و تفرقه رسيدند،
و از ريشه و اصل خويش، پراکنده شدند.
تنها گروهی شاخه درخت توحيد را گرفتند
و به هر طرف که روی آورد همسو شدند.
امّا خداوند مسلمانان را به زودی برای بدترين روزی که بنی اميّه در پيش دارند جمع خواهد کرد،
آن چنان که قطعات پراکنده ابرها را در فصل پاييز جمع می کند.
خدا ميان مسلمانان ألفت ايجاد می کند،
و به صورت ابرهای فشرده در می آورد،
آنگاه درهای پيروزی به رويشان می گشايد،
که مانند سيلی خروشان از جايگاه خود بيرون می ريزند.
«چونان «سيل عَرِم»که دو باغستان «شهر سَبا» را در هم کوبيد،
و در برابر آن سيل هيچ بلندی و تپّه ای برجای نماند،
نه کوه های بلند و محکم، و نه برآمدگی های بزرگ، توانستند برابر آن مقاومت کنند».
خداوند بنی اميّه را مانند آب در درون درّه ها و رودخانه ها پراکنده و پنهان می کند،
سپس چون چشمه سارها بر روی زمين جاری می سازد،
تا حقّ برخی از مردم را از بعضی ديگر بستاند،
و گروهی را توانايی بخشيده، در خانه های ديگران سکونت دهد.
به خدا سوگند!
بنی اميّه پس از پيروزی و سلطه گری، همه آنچه را که به دست آوردند از کفشان می رود،
چنان که چربی بر روی آتش آب شود!.
دقایقی با #نهج_البلاغه 💚💚
@rouzane