شور و شعف در شاعران
باعث شور و شعف در شاعران لبخند تو
شهریار خوشسخن در حسرت گلخند تو
شعر دوران عطوفت را تو احیا کردهای
چون کلام شاعران آکنده است از پند تو
این شعور قدسی از آن خندههایت جان گرفت
خوش به حال شعر ما با این چنین پیوند تو
در نه دیها به مولا لانگویم چون یزید
حامیام از رای و از بازوی نیرومند تو
از خدا من تابش نور ولا خواهم به دل
تا چو شعرم در ولایت هم شوم پابند تو
ای ولی دوره تاریکی قبل از ظهور
بهجت آن سالک بگفتا کو کسی مانند تو
وه که نورت رهنمون ما شود تا نور حق
چون تویی فرزند مولا ما همه فرزند تو
زان که نور گمراهان تویی در فتنهها
گو به "احسان" تا شهادت او شود در بند تو
#بهروزصبوری - آذرماه ۱۳۸۸
احسان اسم فرزندم می باشد