[Forwarded from گفتگو بین مذاهب] #امامت.#قران #مودت آیه مودة «قل لا اسألکم علیه أجرا الا المودة فی القربی » ۲۳ شوری ۱- قربی ، یعنی خویش ان نزدیک و در ایه مقصود علی ، فاطمه ، حسن و حسین و کسانی که از نسل حسین در علم و حلم و ایمان در رتبه امام حسین هستند. زیرا کسانی که از خویشان پیامبر بودند ولی دشمن حضرت بودند یا حضرت را یاری نمی دادند معقول نیست دوستی انان واجب باشد. ۱/*- این مطلب در روایاتی هم وارد شده . اصحاب از رسول خدا پرسیدند که این ذی القربی که محبتشان بر ما واجب است چه کسانی هستند؟ چنان که از ابن عباس نقل شده که بعد از نزول آیه پرسیدم این قرابت شما که واجب شده مودتشان چه کسانی هستند؟ حضرت فرمود: علی و فاطمه و دو فرزندش و سه مرتبه حضرت این جمله را تکرار کرد ( بحار ج ۲۳ ص۲۴۱ بدایه المعارف ج۲). ۲- مودت همان محبت و دوست داشتن است. ۳-در این آیه شریفه خداوند محبت به ذی القربی پیامبر را واجب نموده است. لذا به جز ناصبی ها جمیع مسلمین خود را موظف به دوستی اهل بیت می دانند. ۴-باید توجه داشت که مودت اگر لفظی و لقلقه زبان باشد مودت نیست دروغ و نیرنگ است اثر محبت پیروی و در خط ذی القربی بودن است. ۵-اگر کسی به هر یک از ما با زبان اظهار مودت کند و چرب زبانی کند اما فرض کاری یا چیزی که کاملا در توان اوست بخواهیم انجام ندهد یا در برابر دشمن هیچ دفاعی از ما نکند آیا ما او را دوست خود می دانیم ؟ یقینا خیر. این مطلب یکی از نشانه های تشخیص محبت حقیقی از غیر حقیقی است. ۶-نشانه دیگر مودت و محبت حقیقی این است که اگر حقیقتا کسی اهل بیت پیامبر که همان ذی القربی هستند را دوست داشته باشد پس باید دشمنانشان را دوست نداشته باشد بلکه با دشمنان اهل بیت دشمن باشد امکان ندارد کسی هم دوستی اهل بیت را در دل داشته باشد و هم با کسانی که با اهل بیت جنگیدند دوست باشد. ۷- قران هم در سوره مجادلة آیه ۲۲ می فرماید: لا تجد قوما یومنون بالله و الیوم الاخر یوادون من حاد الله و رسوله . یعنی قومی را نمی یابی که ایمان به خدا و قیامت داشته باشد ولی کسی را که با خدا و رسول دشمن است را دوست داشته باشد.