#کتاب_راه_وصال #تکلیف_بیست_چهارم مرابطه با امام عصر علیه السلام از تکالیف مومنان است مرابطه از ربط، به معنای بستن است و مصدر آن رباط به معنای ملازم و مراقب بودن مرزهای دشمن است و به معنای کلی ملازم و مواظبت بودن است مرابطه در اصطلاح کتاب خدا و سنت عبارت از سه امر که همان سه قسم مرابطه تشکیل می دهد: ۱. نگه داشتن سلاح و اسب و مانند آنها در انتظار ظهور امام زمان علیه السلام و به امید یاری ایشان و استفاده از آن به نفع آن حضرت در زمان ظهور است ( از مستحبات دین) ۲. همان چیزی است که فقها در کتاب جهاد خود ذکر کردند و آن عبارت است از اینکه فرد مومن در یکی از مرزها در نقطه‌ای که احتمال نفوذ دشمن در آن می‌رود با مرکب و سلاح خود نگهبانی دهد تا بلاد اسلام را از هجوم و تجاوز احتمالی دشمنان اسلام حفظ نماید و در صورت حمله دشمنان به مقابله با آنان برخیزد کم ترین ۳ روز بیشترین ۴۰ روز بیش از آن ثواب مجاهدان فی سبیل الله خواهد بود (چه در ظهور و چه در غیبت مستحب است) ۳. پذیرش و التزام به ولایت حق و برپا ماندن و ایستادگی با امام زمان علیه السلام است. در اینجا مرابطه با امام زمان علیه السلام به معنای آن است که فرد مومن به ریسمان و رشته ولایت او چنگ زند و یاری و تبعیت از او را ملتزم و متعهد شود (بر هر فرد مومن واجب است و واجبات عینی به شمار می آید) در این معنا از مرابطه ، بر خلاف معنای اول و دوم مرابطه ، جایی براب نیابت نیست و نمی توان کسی را در آن ، از طرف خود نایب نمود. این نوع رابطه مهم و از ارکان ایمان است و خداوند متعال بدون آن هیچ عملی از انسان نمی پذیرد.