#اما_عشق همین چند سال پیش بود ... چه گل‌هایی که یکی یکی احترام نظامی می‌دادند، دست ادب روی سینه و سلام به سیدة زينب الحوراء ... معلوم نبود ... دو روز بعد، سه شب بعد، یک هفته دیگر همان دست چه می‌شد... پیکر چه شهدایی بعد از محاصره به دست دشمن رسید و این از وحوش کمترها به مثله کردن دست و سر ... راست قامتان خوش‌غیرت می‌دانستند ... پشت سر، داخل مرز زبان‌های داعشی چه جانی از خانواده می‌ستانند و رو به رو چه وحوشی در انتظار آن‌هاست ... #اما_عشق غیرت و مرواریدی به نام وجود و انسانیت پای‌شان را از حیاط مانوس خانه و شیرینی لبخند بچه و نگاه پدر و مادر و ... جدا می‌کرد و به کاروان #الرحیل ملحق می‌شدند... نه از غرش کثیف و شرارت‌بار شمرها ترسی بود نه واهمه‌ای از لب‌های تشنه و خنجر روی گلو ...