#سی_ثانیه_نهجالبلاغه
(قسمت بیست و هشتم)
سوز دل و شکایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) از وحدت شکنی، سستی، بیمبالاتی، و راحت طلبیِ مدعیان مسیر حق؛
«شگفتا، شگفتا! به خدا قسم، این مطلب قلب را میکُشد و غم و اندوه را (به روح انسان) سرازير مى کند که آنها (شامیها) در مسير باطلِ خود، چنين متّحدند و شما، در مسیر ِ حقّتان، اينگونه پراکنده و متفرّق!
روى شما زشت باد! و همواره غم و اندوه همراهتان باشد! چرا که (آنچنان سستى و تفرقه به دشمن نشان داديد که) هدف تيرها قرار گرفتيد؛ پیدرپی به شما حمله میکنند و شما به حمله متقابل دست نمیزنید! با شما میجنگند و شما با آنها پيکار نمیکنید! به صورت آشکار، معصيت خدا میشود و شما، (با اعمال نادرستتان) به آن رضايت میدهید!
وقتی، در ايّام تابستان فرمان حرکت به سوى دشمن را دادم، گفتيد: «اکنون، هوا خیلی گرما است؛ مقداری به ما را مهلت بده تا سال گرما کم شود!»، و وقتی در زمستان، اين دستور را به شما دادم، گفتيد: «اکنون، هوا فوق العاده سرد است؛ بگذاريد شدت سرما کم سود». ولى همهی اينها بهانههایی است براى فرار از گرما و سرما. جايى که شما از سرما و گرما (اين همه وحشت داريد و) فرار مى کنيد، به خدا سوگند! از شمشير (دشمن) بيشتر فرار خواهيد کرد.»
(نهج البلاغه، خطبه ۲۷)
#نهجالبلاغه
#امیرالمؤمنین
🕊🦋أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج🦋🕊