eitaa logo
شهیدین
783 دنبال‌کننده
1هزار عکس
398 ویدیو
26 فایل
🔴کانال عملیات های موسسه فرهنگی هنری شهیدین 🟡طلاب جهادی استان کرمان 🟢تاسیس سال۱۳۸۵ 🔵فعالیت ها،مسابقات و ... در این کانال اطلاع رسانی خواهد شد. 🟠مسئول واحد فجازی: https://eitaa.com/admin2shahid ✅انتشار محتوا‌های کانال آزاد می باشد ✅
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 از چه سنی فرزندمان را تشویق به نماز خواندن بکنیم؟ 📝 آنچه در فرهنگ دینی ماست این است که برای پسر بچه‌ها از ۹ سالگی ودختربچه‌ها از ۷ سالگی باید زمینه نماز خواندن فراهم شود 👆 چون روش تربیت دینی روشی است تدریجی نه دفعی! و درست نیست که فرزندان را تا سن تکلیف رها کنیم و روز اولِ تکلیف آنها را اجبار کنیم تکالیف دینی را انجام دهند. ⬅️ این مانند آن است که راننده در پیچ ۸۰-۹۰ درجه ای یک دفعه بچرخد خب ماشین چپ می شود وآسیب می بیند. 📚 لذا در احادیث، ائمه اطهار علیهم السلام به سیر تربیتی تدریجی، توصیه کرده اند از جمله حدیثی که می فرمایند: 🔸 چون کودک سه ساله شود هفت بار به او بخوان «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» 🔹 بعد، واگذارش تا به سن سه سال و هفت ماه و بیست روز رسد، هفت بار به او بگویند: بگو «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ»، 🔸 و دیگر تا چهار سالگی او را واگذار، و چون چهار سالش تمام شد هفت بار بگوید: «صلی اللَّه علی محمد و آل محمد» 🔹 و ولش کنید تا پنج سالگی به او گفته شود دست راست و چپ کدام است؟ ♦️ وقتی فهمید، رو به قبله واداشته شود، و سجده کند، و باز واگذارش کنید تا ۶ سالگی، چون شش ساله شد رکوع و سجود آموزد تا هفت ساله شود، در این سن دستور دهند تا دست و صورت را بشوید و وضو بگیرد، بعد به نمازش وا دارند، و چون نه ساله گردد، وضو یادش دهند 🔻 و اگر ترک کرد، تنبیه(جریمه) گردد و به صلاة فرمانش دهند، و بر ترک آن تنبیه‌اش (جریمه)کنند. و چون نماز و وضو فرا گیرد، والدینش آمرزیده شوند انشاءالله. ⚠️ نکته: دقت کنیم تنبیه منحصر در تنبیه بدنی نیست، بلکه تنبیه یک محرک آزاردهنده است تا فرزند وادار به ترک اشتباه شود. ⛔️ این هدف با برخی محدودیت ها و محرومیت های جزئی حاصل می شود لذا از تنبیه بدنی به‌شدت پرهیز شود که 🔅 حضرت علی علیه السلام می فرماید: 🌸 انسان چون موجودی متفکر و دارای درک وفهم است، باید با گفت‌وگو مسائلش را حل کرد و زدن برای حیوانات است که درک و فهم ندارند. @shahideyn
🔰پرسش و پاسخ؛ 💠 استفاده فرزندان از گوشی، موبایل یا تبلت باید به چه صورت باشد؟ ✍پاسخی کوتاه به این سوال: 🌀 آشنا نبودن با رسانه‌ها درست نیست و از آن‌طرف گشت و گذارِ بی‌برنامه در فضای این ابزار هم درست نیست. ✅ در اصل باید در این زمینه فرزندانمان را مدیریت کنیم - به معنای نظارت در کار‌ها - که نقطه طلایی مدیریت فرزندان تا پانزده سالگی است. 🔸 مثلا مادری به بنده می‌گفتند: در مهمانی‌هایی که گاها شرکت می‌کنیم فرزندان دیگر گوشی یا تبلت دارند و احساس می‌کنم که اعتماد به نفس فرزندم به دلیل نداشتن این وسیله کم می‌شود و یا احساس حقارت می‌کند! 🔹 پاسخ ما این است که گوشی خریداری بشود، ولی مالک آن والدین باشند و مدیریت کنند، مثلا گوشی را به فرزند بدهید و بگویید 40 دقیقه بازی کن! 🔹 اگر مدیریت نشود مثل آن مادری می‌شوید که با گریه می‌گفت: متوجه شدیم فرزندمان تصاویر و فیلم‌های نامناسب می‌بیند و این در صورتی است که اگر مالکیتش برای خودش نبود، اجازه و همچنین بستر این کار را پیدا نمی‌کرد. ♦️ این‌که فرزند، خود، مالک و نبا‌شد باعث مدیریتش می‌شود. @shahideyn
🔰پرسش و پاسخ؛ 💠 فرزندم در سنین نو‌بلوغی است و حدودا ۱۰ ساله است و نسبت به واجبات دینی کمی سهل انگاری می کند! نحوه برخورد پدر و مادر باید با این گونه فرزندان چگونه باشد؟ ✍پاسخی کوتاه به این سوال: ▫️در عصر حاضر چون عوامل جذاب و وقت پر کن زیاد شده ناخودآگاه می‌بینیم توجه به بعضی از امور کاهش پیدا می‌کند. مثلا درس خواندن بچه ها را امروزه رسانه، تلویزیون، گوشی و...تحت تاثیر گذاشته و باعث کم توجهی به این امر می‌شود..... 📌 حالا ما باید چه کار کنیم تا این فرزند ترغیب بشود نسبت به فرائض دینی؟ 1⃣ ما در نماز خواندن نباید فشار بیاوریم که اول وقت بخواند، بله روایت داریم که فضیلت نماز اول وقت نسبت به آخر وقت مثل فضیلت آخرت به دنیاست، خب خیلی فضیلت دارد ولی واجب نیست؛ لذا ما باید ذهن بچه ها را فعال کنیم. 🔹مثلا بگوییم: دختر عزیزم تو که نماز رو دوست داری و بارها هم این رو گفتی، نگاه کن اذان مغرب ساعت ۲۰شبه و نیمه شب شرعی هم ساعت ۲۴ شبه تو این فرصت رو داری برا نماز خوندن؛ تو کی میخوای بخونی؟ میگوید: همین الآن 🔸خب تشویقش هم می‌کنیم و الآن این بچه خودش فعال شد. 🔹اما یک بار میگوید: ساعت۲۲ میخوانم در اینجا میتوانیم یک سوال بپرسیم و بگوییم: 🔻باباجون اگر یادت رفت بخونی چی ما بهت یادآوری کنیم؟ 🔹به نوعی ما توپ را بیندازیم داخل زمین خودش و خودش وارد میدان عمل بشود و تصمیم بگیرد و بچه ها در سن خودشان وقتی‌ تصمیم بگیرند پایبندتر هستند نسبت به این موضوع. استاد تراشیون @shahideyn
🔰پرسش و پاسخ؛ 💠 استفاده فرزندان از گوشی، موبایل یا تبلت باید به چه صورت باشد؟ ✍پاسخی کوتاه به این سوال: 🌀 آشنا نبودن با رسانه‌ها درست نیست و از آن‌طرف گشت و گذارِ بی‌برنامه در فضای این ابزار هم درست نیست. ✅ در اصل باید در این زمینه فرزندانمان را مدیریت کنیم - به معنای نظارت در کار‌ها - که نقطه طلایی مدیریت فرزندان تا پانزده سالگی است. 🔸 مثلا مادری به بنده می‌گفتند: در مهمانی‌هایی که گاها شرکت می‌کنیم فرزندان دیگر گوشی یا تبلت دارند و احساس می‌کنم که اعتماد به نفس فرزندم به دلیل نداشتن این وسیله کم می‌شود و یا احساس حقارت می‌کند! 🔹 پاسخ ما این است که گوشی خریداری بشود، ولی مالک آن والدین باشند و مدیریت کنند، مثلا گوشی را به فرزند بدهید و بگویید 40 دقیقه بازی کن! 🔹 اگر مدیریت نشود مثل آن مادری می‌شوید که با گریه می‌گفت: متوجه شدیم فرزندمان تصاویر و فیلم‌های نامناسب می‌بیند و این در صورتی است که اگر مالکیتش برای خودش نبود، اجازه و همچنین بستر این کار را پیدا نمی‌کرد. ♦️ این‌که فرزند، خود، مالک و نبا‌شد باعث مدیریتش می‌شود. @shahideyn
شهیدین
💠 از چه سنی فرزندمان را تشویق به نماز خواندن بکنیم؟ 📝 آنچه در فرهنگ دینی ماست این است که برای پسر
🔰پرسش و پاسخ؛ 🌀 ادامه پاسخ به سوال قبل؛ 💠 آیا باید دختر ۷ ساله خود را برای نماز صبح بیدار کنم تا به اقامه‌ی نماز صبح عادت کند؟ کلا در چند سالگی باید بچه‌ها را به نماز‌خواندن مقید کرد؟ تا در بعد از بلوغ عادت کرده باشند. ✍پاسخی کوتاه به این سوال: 3⃣ وقتی می‌خواهیم آن‌ها را بیدار کنیم از روش‌های خوبی استفاده کنیم، یعنی وقتی صدایش زدیم اولین بار که چشمش به چشم ما افتاد ما را خندان و با چهره شاداب ببیند نه اخم‌آلود. 🔹مثلا نگوییم: "پاشو خورشید درآمد دیگر دارد دیر می‌شود" یعنی با تشر و تندی او را بیدار نکنیم. اجازه دهیم هنگام بیدار شدن خاطره‌ی خوشایندی پیدا کند. 4⃣ هیچ‌گاه بچه‌ها را برای نماز صبح تک مرحله‌ای بیدار نکنیم. یعنی بالای سرشان نرویم تا بلند نشده ولش نکنیم؛ 🔹مثلا اولین مرحله برویم چراغ را روشن کنیم و او را صدا بزنیم و خودمان برویم وضو بگیریم و...، یعنی در چند مرحله و فاصله‌دار او را بیدار کنیم. 5⃣ پدر نماز را بلندتر بخواند. پدرها چون می‌توانند نماز صبح‌شان را بلند بخوانند -نه این‌که فریاد بزنند گونه‌ای که دیگران هم بشنوند- می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. 🔹یا مثلا مادر اذان و اقامه را آرام در محیط خانه بگوید. 🔺این‌ها می‌تواند آمادگی جسمی و روحی را در فرزند ایجاد کند که بلند شود و نمازش را بخواند. ▫️اما این‌که از چه سنی باید بچه‌ها را مقید به نماز خواندن کرد؟ آن چیزی که در روایت آمده "پسرها حدود ۹ سالگی و دختر‌ها از ۷ سالگی باید نماز تمرینی بخوانند." تراشیون @shahideyn
🔰پرسش و پاسخ؛ 💠 فرزند بزرگ‌ترم انحصارطلبی در استفاده از اسباب‌بازی‌ها دارد، چگونه برخورد کنم؟ ✍پاسخی کوناه به این سوال؛ 2⃣ گاهی ما (خود والدین) آموزش انحصار در استفاده‌ی از وسایل بازی‌شان می‌دهیم. 🔸مثلا به او می‌گوییم: ''این اسباب‌بازی مال توست، مواظب باش دوستت خرابش نکند.'' 🔹و در اصل او را نسبت به اسباب‌بازی‌اش حریص‌ می‌کنیم که نتیجه‌اش انحصارطلبی خواهد شد. اتفاقا ما باید به بچه‌هایمان توصیه کنیم که ''با دوستت باهم با این اسباب‌بازی بازی کنید.'' ▫️سعی کنیم از جملاتی که می‌شود که فکر کند این اسباب‌بازی در مالکیت اوست و هیچ‌کس هم حق ندارد از آن استفاده کند استفاده نکنیم. ⚠️این موضوع با این‌که باید به بچه‌ها یاد بدهیم که مواظب وسایل‌شان باشند تضاد ندارد! استفاده صحیح می‌تواند بصورت مشترک باشد، انحصارطلبی "خساست" ایجاد می‌کند. 🔻بعضی وقت‌ها این‌قدر والدین تذکر می‌دهند که ''بچه مراقب باشد اسباب‌بازی خراب نشود'' که حتی خودش هم خوب بازی نمی‌کند، در حالی که ما از جنبه‌ی اشتراک گذاری حمایت می‌کنیم و می‌گوییم که استفاده‌ی صحیح را هم باید یاد بدهیم. 📌ما هیچ وقت نباید بچه‌ها را وقتی از اساب‌بازی‌ای صحیح استفاده می‌کنند و خراب می‌شود توبیخ کنیم. اگر دیدیم که خوب نگهداری و استفاده نمی‌کنند و ناصواب و ناصحیح استفاده می‌کنند باید تذکر داد، اما اگر بچه خوب از اساب‌بازی‌اش مراقبت می‌کند ولو به این باشد که به دیگران ندهد به نظر می‌رسد این روش صحیحی نیست! @shahideyn
🔰 پرسش و پاسخ؛ 💠 یک پسر دوازده ساله و یک دختر دوسال و نیمه دارم. وقتی کاری از پسرم درخواست می‌کنم باید بار‌ها از او بخواهم تا انجام دهد. ✍️ پاسخی کوتاه به این سوال: 🔻 این یک دغدغه ی عمومی بین والدین است که فرمان‌هایی را صادر می‌کنند ولی از طرف فرزندان دریافت نمی‌شود، چه رسد به این که اجرا شود، چرا این اتفاق می‌افتد؟ 📝 چند دلیل عمده دارد: 1⃣ شاید ما بیش از توان فرزندمان است، یعنی ما گاهی با درخواست‌های خود فرزندانمان را بمب باران می‌کنیم. ❗️ بیایید یک روز به صورت اتفاقی تمام فرمان‌هایی را که به فرزند خود می‌دهید یاداشت کنید. ببینید چقدر زیاد می‌شود! ⛔️ گاهی اوقات اگر کسی به خود ما هم به این مقدار دستور دهد تمرد می‌کنیم! 🔔 پس گاهی فرمان زیاد (از نظر تعداد فرمان ) به دنبال خود تمرد به همراه دارد. 2⃣ نکته دیگر زمانی است که فرمان‌ها بیش از توان فرزند (از نظر کیفیت و نوع فرمان) است. 🤔 ما تصور می‌کنیم فرزندمان می‌تواند، اما ممکن است در اشتباه باشد مانند زمانی که اتاق بچه به شدت و طوری به هم ریخته است که خود مادر هم وحشت می‌کند. 🌷 در اینجا مادر با این استدلال که «خودت اتاقت را به هم ریختی» از فرزند می‌خواهد که اتاقش را مرتب کند و چون کار، برای بچه کار بزرگی است و در توانش نیست، تمرد می‌کند. 🌷 درضمن باید گفت آستانه‌ی توجه بچه‌ها به کار، زیاد نیست یعنی اگر بخواهیم بچه در کار مشارکت داشته باشد باید یک مدت زمان کوتاه را برای این مشارکت قرار دهیم، 🔹 ولی اگر مثلا کاری یک ساعت طول بکشد بچه به آن کار دل نمی‌دهد. 🔺 در مثالی که گفته شد می توانیم تمیز کردن اتاق را به چند قسمت تقسیم کنیم ،مثلا مرتب کردن کمد یک ربع و..... 3⃣ گاهی اوقات ممکن است خودمان فرزندانمان را کم اراده کرده باشیم. 🔰 کم اراده شدن فرزند دلایل متعددی دارد: 🔸 یکی از موارد در بچه‌هایی بروز می‌کند که والدینشان آن‌ها را بیش از اندازه می‌کنند و اجازه و فرصت تصمیم گیری به آنها نمی‌دهند. ✴️ در خیلی از مواقع باید کار را به خود فرزند واگذار کنیم. 📌 بنابراین باید مراقب باشیم اراده‌ی فرزند خود را تضعیف نکنیم. اگر کارهای مرتبط با فرزند را به خود او واگذار کنیم سبب تقویت اراده‌ی او می‌شود 🌸 مثلا مرتب کردن اتاق، اما دیگر لازم نیست مدام از او بخواهیم که اتاقش را مرتب کند. 🌸 اگر دائم از او بخواهیم باعث تضعیف اراده‌ی او می‌شود. وقتی چند بار با تصمیم خود اتاقش را کرد، حتی او هم افزایش پیدا می‌کند. 4⃣ نکته‌ی چهارم درباره‌ی والدینی است که از فرزندان خود توقعات و انتظارات زیادی دارند. 🔆 حتی گاهی آن چه را که از فرزند می‌خواهیم خودمان هم به آن عمل نمی‌کنیم! پس باید از فرزندمان داشته باشیم. 5⃣ نباید خواسته‌های خودمان از فرزندان را در قالب جملات امر و نهی بیان کنیم. ❌ باید و نباید گفتن درست نیست، از جملات درخواستی استفاده کنید. 🌼 مثلا «من از شما خواهش می‌کنم که....» 📍 اولا باید در درخواست‌ها اقتدار وجود داشته باشد البته نه به معنای تحکم. 📍 ثانیا استقرار در خواسته و کوتاه نیامدن وجود داشته باشد البته با یک میزان ثابت. 👈 یعنی خواهش مرتبه‌ی اول مانند خواهش مرتبه‌ی دهم باشد. 🔹 وقتی از بچه کاری را خواستیم و انجام نداد، اگر مرتبه‌ی دوم او را کردیم، بچه روش خود را اصلاح نمی‌کند. 🔺 به همین دلیل است که می‌گوییم اگر بچه کاری را انجام نداد "استمرار همراه اقتدار" لازم است، آن قدر با ملایمت از او بخواهیم تا انجام دهد در این صورت حتی اگر او آن کار را انجام نداد عذاب وجدان می گیرد. ✅ زیاد در تربیت مضر است. ✅ از جملات کوتاه استفاده کنید زیرا اثر بیشتری دارد. ✅ در ارتباط با بچه‌ها باید به"کوتاه بودن سخن" توجه کرد زیرا آن‌ها حوصله ندارند به سخنان طولانی توجه کنند. @shahideyn
🔰 پرسش و پاسخ؛ 💠 یک پسر دوازده ساله و یک دختر دوسال و نیمه دارم. وقتی کاری از پسرم درخواست می‌کنم باید بار‌ها از او بخواهم تا انجام دهد. ✍️ پاسخی کوتاه به این سوال: 🔻 این یک دغدغه ی عمومی بین والدین است که فرمان‌هایی را صادر می‌کنند ولی از طرف فرزندان دریافت نمی‌شود، چه رسد به این که اجرا شود، چرا این اتفاق می‌افتد؟ 📝 چند دلیل عمده دارد: 1⃣ شاید ما بیش از توان فرزندمان است، یعنی ما گاهی با درخواست‌های خود فرزندانمان را بمب باران می‌کنیم. ❗️ بیایید یک روز به صورت اتفاقی تمام فرمان‌هایی را که به فرزند خود می‌دهید یاداشت کنید. ببینید چقدر زیاد می‌شود! ⛔️ گاهی اوقات اگر کسی به خود ما هم به این مقدار دستور دهد تمرد می‌کنیم! 🔔 پس گاهی فرمان زیاد (از نظر تعداد فرمان ) به دنبال خود تمرد به همراه دارد. 2⃣ نکته دیگر زمانی است که فرمان‌ها بیش از توان فرزند (از نظر کیفیت و نوع فرمان) است. 🤔 ما تصور می‌کنیم فرزندمان می‌تواند، اما ممکن است در اشتباه باشد مانند زمانی که اتاق بچه به شدت و طوری به هم ریخته است که خود مادر هم وحشت می‌کند. 🌷 در اینجا مادر با این استدلال که «خودت اتاقت را به هم ریختی» از فرزند می‌خواهد که اتاقش را مرتب کند و چون کار، برای بچه کار بزرگی است و در توانش نیست، تمرد می‌کند. 🌷 درضمن باید گفت آستانه‌ی توجه بچه‌ها به کار، زیاد نیست یعنی اگر بخواهیم بچه در کار مشارکت داشته باشد باید یک مدت زمان کوتاه را برای این مشارکت قرار دهیم، 🔹 ولی اگر مثلا کاری یک ساعت طول بکشد بچه به آن کار دل نمی‌دهد. 🔺 در مثالی که گفته شد می توانیم تمیز کردن اتاق را به چند قسمت تقسیم کنیم ،مثلا مرتب کردن کمد یک ربع و..... 3⃣ گاهی اوقات ممکن است خودمان فرزندانمان را کم اراده کرده باشیم. 🔰 کم اراده شدن فرزند دلایل متعددی دارد: 🔸 یکی از موارد در بچه‌هایی بروز می‌کند که والدینشان آن‌ها را بیش از اندازه می‌کنند و اجازه و فرصت تصمیم گیری به آنها نمی‌دهند. ✴️ در خیلی از مواقع باید کار را به خود فرزند واگذار کنیم. 📌 بنابراین باید مراقب باشیم اراده‌ی فرزند خود را تضعیف نکنیم. اگر کارهای مرتبط با فرزند را به خود او واگذار کنیم سبب تقویت اراده‌ی او می‌شود 🌸 مثلا مرتب کردن اتاق، اما دیگر لازم نیست مدام از او بخواهیم که اتاقش را مرتب کند. 🌸 اگر دائم از او بخواهیم باعث تضعیف اراده‌ی او می‌شود. وقتی چند بار با تصمیم خود اتاقش را کرد، حتی او هم افزایش پیدا می‌کند. 4⃣ نکته‌ی چهارم درباره‌ی والدینی است که از فرزندان خود توقعات و انتظارات زیادی دارند. 🔆 حتی گاهی آن چه را که از فرزند می‌خواهیم خودمان هم به آن عمل نمی‌کنیم! پس باید از فرزندمان داشته باشیم. 5⃣ نباید خواسته‌های خودمان از فرزندان را در قالب جملات امر و نهی بیان کنیم. ❌ باید و نباید گفتن درست نیست، از جملات درخواستی استفاده کنید. 🌼 مثلا «من از شما خواهش می‌کنم که....» 📍 اولا باید در درخواست‌ها اقتدار وجود داشته باشد البته نه به معنای تحکم. 📍 ثانیا استقرار در خواسته و کوتاه نیامدن وجود داشته باشد البته با یک میزان ثابت. 👈 یعنی خواهش مرتبه‌ی اول مانند خواهش مرتبه‌ی دهم باشد. 🔹 وقتی از بچه کاری را خواستیم و انجام نداد، اگر مرتبه‌ی دوم او را کردیم، بچه روش خود را اصلاح نمی‌کند. 🔺 به همین دلیل است که می‌گوییم اگر بچه کاری را انجام نداد "استمرار همراه اقتدار" لازم است، آن قدر با ملایمت از او بخواهیم تا انجام دهد در این صورت حتی اگر او آن کار را انجام نداد عذاب وجدان می گیرد. ✅ زیاد در تربیت مضر است. ✅ از جملات کوتاه استفاده کنید زیرا اثر بیشتری دارد. ✅ در ارتباط با بچه‌ها باید به"کوتاه بودن سخن" توجه کرد زیرا آن‌ها حوصله ندارند به سخنان طولانی توجه کنند. @shahideyn
🔰پرسش و پاسخ؛ 💠 پسر ۱۴ ساله‌ای دارم که نمی‌توانم با او ارتباط صمیمی برقرار کنم و پسرم شده است، چه کار کنم؟؟؟ ✍پاسخی کوتاه به این سوال: 1⃣ اولین این‌که فعالیت‌های مشترکی را با هم شروع کنند و انجام دهند. 🌺 مثلا زمان‌هایی که به اعیاد نزدیک هستیم و با توجه به این‌که بچه‌ها را دوست دارند، دو نفری با هم به خرید بروند و آن ارتباط خوب همان‌جا شکل خواهد گرفت. 2⃣ گاهی اوقات باهم بنشینند یک برنامه تلویزیونی را مشاهده کنند. 🌸 مثلا: بچه دوست دارد ما هم کنارش بنشینیم، دو الی سه تا سوال ازش بپرسیم: ⚽️ تو طرفدار کدام تیمی؟ 🏀 کدامشان بیشتر گل زدند؟ ⚽️ کدامشان قوی‌ترند؟ 🏀 و... 🖕این ارتباط را تقویت می‌کند. 3⃣ یک سری برنامه‌ها را برای بیرون از منزل طراحی کنیم. 🌼 مثلا: الآن که نسبتا هوا خوب است، صبح جمعه دعای ندبه‌ای بروند، سپس برای صبحانه به پارکی بروند. خیلی هم لازم نیست از هم وقت بگیرند. ❣ همین کارها و برنامه‌های مشترک می‌تواند آن ارتباط عمیق را بین افراد ایجاد کند و فاصله گرفتن و نداشتن کارهای مشترک باعث از بین رفتن می‌شود، حتی اگر یک به همدیگر وجود داشته باشد. @shahideyn
🔰پرسش و پاسخ؛ -💠 دختر هشت ساله‌ای دارم که از دوسالگی به او یاد دادیم هرجا که می‌رویم سر کند. -💠 اما به تازگی وقتی به یا امامزاده‌ای می‌رویم اصرار می‌کند چادرش را در بیاورد. آیا این کار درست است یا زود است؟ ✍پاسخی کوتاه به این سوال: 🔰 معمولا سنین شش یا هفت سالگی برای آموزش چادر سرکردن سن خوبی است. البته منظور آموزش رسمی و مستقیم نیست. بلکه بصورت غیرمستقیم این موارد باید انتقال داده شود. 📝 گاهی اوقات ممکن است فرزند ما در این سن که نزدیک او نیز هست، علاقه‌ای به سر کردن چادر از خودش نشان ندهد و چند دلیل ممکن است وجود داشته باشد. 1⃣ ممکن است فرزند در محیط‌هایی قرار می‌گیرد که می‌بیند بچه‌هایی که چادر ندارند آزادانه‌تر بازی می‌کنند یا حتی در محیط‌هایی مثل امامزاده - که اشاره کردند - ممکن است ببینید هم سن و سالانش تقیدی به چادر سر کردن ندارند بخصوص که فرزند در این گروه سنی خیلی به هم‌سالان خود نگاه می‌کند. 2⃣ یک علت پنهان هم ممکن است وجود داشته باشد و آن هم وجود سخت‌گیری‌هایی است که برای چادر سرکردن بچه‌ها از خود نشان دادیم. 3⃣ حضور گروه‌های هم‌سالی که آنها هم چادر سر می‌کنند می‌تواند به حل این مسئله کمک کند. 🌷حتی در پارک وقتی در حال انتخاب محلی برای نشستن هستیم به این موضوع دقت کنیم که در کنار خانواده‌ای بنشینیم که از لحاظ فرهنگی مثل ما باشند. 🌷مثلا: شبی را برای تفریح یا زیارت انتخاب کنیم که شب جمعه است یا زیارت مخصوصه است و در خانواده‌ای باشیم که محجبه هستند تا ارتباطی بین فرزندمان با فرزند آنها ایجاد شود. 4⃣ باید به این موضوع دقت کنیم که وقتی بچه چادر سر می‌کند ناخواسته یک‌سری محدودیت‌هایی برای او ایجاد می‌شود. باید این محدودیت‌ها را به حداقل برسانیم. 🌹مثلا: بچه میخواهد در پارک بازی کند، باید چادرش به گونه‌ای باشد که خیلی مانع فعالیت او نشود. 5⃣ گاهی هم ما توصیه‌هایی در مورد چادر به بچه‌ها می‌کنیم. 🌻مثلا: "چادرت خاکی نشود" و این امر منجر به این می‌شود که بچه فکر کند که اگر ''چادر نباشد راحت‌تر است''. 🔺حتی اگر هم چادر خاکی شد ما ساده برخورد کنیم نهایتا آن را می‌شوییم، ولی رفتاری نکنیم که منجر به زَدگی فرزند نسبت به چادر بشود. 6⃣ گاهی اوقات نیز وقتی بچه‌ها چادر به سر می‌کنند توقعات ما از آن‌ها بالا می‌رود. 🍀مثلا: "حالا که چادر سرت کردی مراقب باش بدو‌ بدو نکنی!" یعنی توصیه‌هایمان به بچه‌ را با چادر ارتباط می‌دهیم. 📣 این دوره‌ای است که نباید بچه‌ها زیاد محدود باشند. او را آزاد بگذاریم تا با گروه‌های هم سالش ارتباط بگیرد و به علاقه‌مندی‌اش نسبت به چادر اضافه شود. @shahideyn