💔 انگار خداوند این آخر سالی مےخواسته حک کند بر نقش دل، یاد شهدا را اسفند ماهِ فرماندهان شهید است ماهِ حمید باکری که روز ششم اسفند در جزیره مجنون زیر آتشی بی‌امان به شهادت رسید و برادرش مهدی اجازه نداد فقط جنازه او را بازگردانند و پیکر مبارکش همانجا کنار پل شحیطاط ماند. ماهِ حسین خرازی که روز هشتم اسفند پس از ۴۵ روز جنگ سخت کربلای۵ در عملیات تکمیلی، پس از هفت سال فرماندهی لشکر ۱۴ امام حسین کنار نهر جاسم به شهادت رسید. ماهِ محمدابراهیم همت، که روز هفدهم اسفند در میانه عملیات پر از زخم و خون خیبر در سه‌راهیِ مرگ به شهادت رسید و سرش رفت، اما قولش نرفت. ماهِ عباس کریمی که روز ۲۴ اسفند در کنار رودخانه دجله و شمال القرنه، نیروهای لشکر ۲۷ را فرماندهی کرد و ترکشِ خمپاره، سر این فرمانده دلیر و نجیب را شکافت و به شهادت رساند. و سر آخر، اسفند، ماهِ مهدی باکری است. که در غروب غم‌انگیز ۲۵ اسفند وقتی در شرق رودخانه دجله با یارانِ اندکش محاصره شده بود، ایستاد کو جنگید و در جواب اصرار رفیقش احمد کاظمی برای بازگشتن گفت: «اینجا جای خوبی شده، اگر بیایی تا همیشه با همیم» و بعد تیرِ مستقیم به پیشانی‌اش خورد و متعاقب آن قایقی که جنازه او را باز می‌گرداند با آرپی‌جی منفجر شد و تکه‌های پیکرش در خروش آب دجله رو به سوی مقصدی نامعلوم رفتند... «آقامهدی» همان‌طور که دوست می‌داشت بی‌نشان ماند؛ اما شناسنامه سرزمین ما شد. مائیم و نوای بےنوایی بسمـ الله اگـر حریف مایی #آھ_اے_شهادت #هـر_دم_بیادت... 💕 @aah3noghte💕