- فاقد‌کپشن

دِل داشتیم، دادیم . جان بود، عَرض کردیم چیزی که یار خواهد‌ ، صبر است و ما نداریم . . .

حوصله نداری درس بخونی ؟ درس نخون . حال خوبت از هرچیزی مهم تره . پیشنهادم یک لیوان چای با دوتا دونه کشمشِ میتونی بعدش غزل حافظ بخونی یا میتونی از پنجره اتاقت به بیرون نگاه کنی و سه چهارتا نفس عمیق بکشی . . . با دوستات معاشرت کنی و بعد از مرور اهدافت بشینی پشت کتاب و باخیال راحت درس بخونی. این تویی که برای خودت تصمیم میگیری .. با عشق زندگی کن ، اجبار معنایی نداره ♥️ .

قرار برقرار است . سلام اهالی 🖐🏻

سلامِ اهلِ صبور مساله نخست: آرامِ دل شما پنهان مانده ! مساله آخِر: دوست و فقط دوست . . . فکر می‌کنم رفاقت هرگز جز رابطه و پیوند خانوادگی وجود نداشته و نخواهد داشت ... دوستی اما ممکن است به آخرین درجات و صمیمت ها دست پیدا کند . پس جز با خانواده رفاقتی طلب نکنید ♥️. اما اینکه شما دنبال دوستِ خدایی هستید که دستگیر شما باشد و تا آسمان الهی همراهتیان‌ کند ، بسیار خوب است .. اما نباید موجب شود که شما دست از تلاش و جنگیدن بردارید و رو به‌ روی در ، انتظار آمدنِ او را داشته باشید . همسفر ، هم‌مسیر ، همراه ، همفکر ‌، همه اینها لازم و ضروری است. اما یکجا درون یک انسان جمع نمی‌شود . . دایره ارتباطات و تعاملاتتان‌ را گسترده‌تر کنید . رشدی که در ارتباطات تیمی و گروهی وجود دارد در رفاقت های دو نفره هرگز هرگز هرگز وجود ندارد . . #افق‌گسترده

سلااااام دغدغه‌مندِ دلسوزِ عزیز . اول بنا بود کانال خصوصی باشه ؛ اما نظرم عوض شد ... اتفاقا خیلی هم خوشحالمون می‌کنید اگر مطالب رو نشر بدید . اگر تعداد اعضا افزایش پیدا کنه طبیعتا انگیزه و شوق و ذوق من هم به مراتب بیش از قبل میشه و میدونید که ... هرچقدر حمایت ها پررنگ تر باشه ناخودآگاه کیفیت مطالب هم بیشتر و بهتر میشه . خلاصه همراهی کنید . ‌. کانال به لطف شما پابرجاست

خب ... نامه یکی از رزمنده های دوران جنگ رو میفرستم . با دقت بخونید . دلتون غنج میره بدون شک .. چقدر عاشقانه های دوران دفاع مقدس پر از درد و نگرانی و دوری بود . براتون از این محبت های حقیقی آرزو میکنم ♥️

بسم الله الرحمن الرحیم سلام بر رهبرم و سلام بر رزمندگان اسلام خدمت همسر خوبم سلام عرض میکنم حالا که این نامه را می‌نویسم، تازه از راه رسیده ام . امروز ، سه شنبه ۱۳۶۱/۱/۱۰ می‌باشد . زهرا جان ، من تازه رسیده ام و نتوانستم طاقت بیاورم و خواستم یک نامه بی قابلی برای شما بنویسم . ‌ دلم برایت خیلی تنگ شده است ؛ حتی برای فاطمه که من را نمی‌شناسد و خیلی ناراحت هستم که پدر خودش را نشناخت . زهرایِ من ، هر دقیقه در اینجا برای من یک سال طول می‌کشد . آن ژاکت قرمز تو را پوشیدم که همیشه به یادت باشم . وقتی پوشیدم اشک از چشمانم جاری شد آخر من هیچ طاقتی ندارم و نمیتوانم از تو جدا باشم . همسرت هیچوقت تو را فراموش نمی‌کند .. الله اکبر ، خمینی رهبر .

از طرف سجاد به زهرا .... مبدا: ارومیه مقصد: سمنان .