حوالیِ تو ‌، دلدادگی ها طعمِ دیگری دارد . رنگِ آسمان به خود می‌گیرد و با آلودگی ها عجین نمی‌شود .. عجیب دلتنگم . دلتنگِ دیدارت ! دلتنگِ نشستن‌هایِ چند ساعته‌ام در کنارِ سنگِ مزارت . دلتنگِ شب‌های قدری که تا صبح کنارت نشستم و با اللهِ رحیم درد دل کردم . دلتنگِ محبتِ‌های مُحبینت . کاش می‌توانستم خودم را به تو برسانم . کنارت بنشینم و ساعت‌ها بیاندیشم ... رفیقِ شفیقِ همیشه همراهِ من ، شهیدِ عزیزِ وطن ، حسینِ قهرمان ، من را به خودت برسان . پ.ن : بین خودمون بمونه . بعضی شهدا درست مثل یکی از اعضای خانواده‌ی آدم می‌مونن. شاید کنارمون نباشن ولی یجوری هوامونو دارن که حد و اندازه نداره .‌ .

ثوابِ درسِ امروز هدیه به حاج قاسم سلیمانی .🌱

تمامِ سلاح‌های جنگی ، در طولِ تاریخِ زندگانیِ بشریت چندین بار از کار افتاده‌اند و نوعِ جدیدی از آنها اختراع و به بازارِ معرکه های جنگی ارزانی شده است . سلاح هایی که یا از آرمان‌ها دفاع کردند و یا غارتگرِ آرزوها شدند . . . سلاح هایی که یا قلبِ عزیزِ کسی را شکافتند و یا مغزِ دشمنانِ یک ملت را متلاشی کردند . سلاح هایی که تنها جسم را به نابودی کشانیدند‌ اما اندیشه و باورها را از بین نبردند چرا که حق و باطل هرگز با گرمیِ گلوله و یا سردیِ شمشیر از بین نمی‌روند !!!!. تنها سلاحِ استواری که هرگز از بین نمی‌رود و تا ابد پابرجا می‌ماند - قلم - است . ابزاری محکم برای دفاع و یا شبیخون . . . . چه بسیارند انسان‌هایی که با سلاحِ قلم ، در راهِ عزت آفرینِ اسلام مجاهدت کردند و قلب و ذهن میلیون‌ها انسان را به سمتِ حق و حقیقت کشانیدند . ✍🏻| ز.ش - علی.ص .

قومی باشند که آیت‌الکرسی خوانند بر رنجور . و قومی باشند که خود آیت‌الکرسی باشند. .

وَ تو موظفی تا از طلوعِ فجر تا انتهایِ غروبِ آن ، به زیستنِ با جنگ ادامه دهی . تو خود قهرمانِ داستانِ زندگی خودت هستی !

گاهی لازمه به خودمون بگیم : فلانی . تو همین‌که شبیه حرفات باشی کافیه ! .

بحث اینه که میخوای زیر پرچم دین یه زندگی آروم داشته باشی یا پرچم دین رو دستت بگیری و زندگی ببخشی و مُبلغ باشی ؟ .

امروز وقتی داشتم از حوزه‌ی علمیه خارج می‌شدم چشمم خورد به این تابلو . عجیب ذهنمو مشغول کرد . واقعا چطور میشه که ما آدمها برای آجر و سنگ و زر و نقره نگهبان میزاریم و با دقت ازشون نگهداری می‌کنیم اما از دل و فکر و ذهن و روحمون مراقبت نمی‌کنیم و نگهبانی براشون قرار نمیدیم ؟ ...

اسمت را دوست دارم خستگی را از یاد می‌برد . . .

مجال خلوتی پیدا شود از حرف لبریزم....

کنجِ حیاط. اینجا بهارِ 🌱'!