#امام_علی علیه‌السلام #امام_حسن_مجتبی علیه‌السلام #قصیده 🔹خطبه🔹 قلم چو کوه دماوند سخت و سنگین‌بار ورق کبوتر آتش گرفته‌ای تب‌دار زمانِ از تو نوشتن ورق کند پرواز زمانِ از تو سرودن قلم شود الوار زبان به مدح تو واکردن آنچنان سخت است که بین جمع کند یل به ضعف خود اقرار تو آنچنان که تویی روبروی آینه باش نه در مقابل این پای تا به سر زنگار کرامت تو به هر بیت، بیت خواهد داد مراست در پی هر یک، هزار استغفار.. روایتی‌ست شریف از کتاب القطره که قطره‌ای‌ست ز دریا و وصف توست بحار که بَر نِشاند تو را جای خویش بر منبر امیر قصر کلام و عمارت گفتار امام خطبه طلب کرد خطبه‌ای از تو ولیِّ راز طلب کرد سِرّی از اسرار تو بر بلندی کوه تواضع و تسلیم شبیه فاطمه در مشی و قول و حلم و وقار کسی ندیده چنین ماهتاب بر منبر کسی ندیده چنین آفتاب در انظار زبان به خطبه گشودی و مرتضی مدهوش شبیه عاشق و معشوق لحظۀ دیدار پس از ثنای الهی و نعت مصطفوی چه گوید آن‌که علی راست تاج ایل و تبار؟ علی‌ست باب الهی علی‌ست حصن حصین علی‌ست پرسش اول علی‌ست آخر کار موالیان علی مؤمن‌اند و گوهر قدر و منکران علی کافرند و بی‌مقدار چنان مدیح علی از زبان پاک حسن نشست بر دل کروبیان عرش‌سوار که مرتضی به تو بر زد صلا: «بِنَفسی اَنت» فدای لفظ تو جان نبی بگیر قرار فدای تو پدر و مادرم که فضل تو را هزار لوح و مُجَلّد نیاورد به شمار ثنای حُسن تو گفتن بهشت شاعرهاست ثنای حُسن تو گفته‌ست حیدر کرار 📝 #هادی_جانفدا 🌐shereheyat.ir/node/5293 ✅ @ShereHeyat

نقّاره می‌زنند... چه شوری به‌پا شده‌ست؟ نقّاره می‌زنند... که حاجت‌روا شده‌ست؟ نقاره می‌زنند... نوای جنون کیست؟ بر سنگ‌فرش صحن حرم خطّ خون کیست؟ آهنگ دیگری‌ست که نقّاره می‌زند خون کبوتری‌ست که فوّاره می‌زند هنگامۀ تقرب حبل‌الورید شد آن‌کس که داشت نذر شهادت شهید شد آمد حرم، رضای رضا را گرفت و رفت در دم برات کرب‌وبلا را گرفت و رفت ای تشنه‌لب شهید! زیارت قبول، مرد! دیدی تو را چگونه شهادت قبول کرد؟ عشاق دوست، غسل زیارت به خون کنند سرمست عطر یار، هوای جنون کنند چاقوی کفر در کف تکفیر برق زد جادوی غرب، شعله به دامان شرق زد گر ابن ملجمی به مرادی رسد چه باک؟ حاشا که اوفتد علم «یا علی» به خاک حاشا که دست تفرقه مسحورمان کند از گرد آفتاب حرم دورمان کند هم‌سنگریم و همدم و همراه و هم‌قسم آری به خون فاطمیون حرم قسم 📝 #محمدمهدی_سیار ✅ @ShereHeyat

🎥 فیلم کامل بیانات رهبر انقلاب در دیدار شاعران و اساتید ادبیات فارسی منتشر شد. ۱۴۰۲/۱/۱۶ 🏷 #دیدار_شاعران و اساتید ادبیات فارسی 💻 Farsi.Khamenei.ir

#امام_حسن_مجتبی علیه‌‌السلام #غزل 🔹كریم‌ترین كریم‌ها🔹 با ذكر یا كریم همه یاكریم‌ها خواندند با تو یا علی و یا عظیم‌ها تا بوده‌ام همیشه فقیر تو بوده‌ام باشد حكایت من و تو از قدیم‌ها باید تمام مردم دنیا گدا شوند وقتی تویی كریم‌ترین كریم‌ها هم سرخوش‌اند از کلماتت فقیه‌ها هم جرعه‌نوش بادهٔ فضلت حكیم‌ها هم زنده‌اند از دم گرمت مسیح‌ها هم در تكلم‌اند به لطفت كلیم‌ها ای حاء و سین و نون شما ریشهٔ حسین ای مقصد خدا ز الف لام میم‌ها... حتی نوادگان حسن هم حسینی‌اند كرب‌و‌بلاست مرقد عبدالعظیم‌ها ما عاشقان قاسم و عبداللَه توایم بر ما نگاه كن پدر این یتیم‌ها من در بقیع حاجت خود را گرفته‌ام آن گوشه کز نگاه تو دارد شمیم‌ها 📝 #حسین_خدایار 🌐 shereheyat.ir/node/1444 ✅ @ShereHeyat

#امام_حسن_مجتبی علیه‌‌السلام #غزل 🔹نیمۀ رمضان🔹 یگانه‌ای و نداری شبیه و مانندی که بی‌بدیل‌ترین جلوۀ خداوندی معطل‌اند هزاران فرشته کاسه به دست عسل بیاوری از آن لبی که می‌خندی تمام عرش خدا در طواف گهواره نگاه خیرۀ زهرا به طفلِ دلبندی به نیمۀ رمضان و میان صوت اذان... رطب رسیده به دستان آرزومندی نمی‌شناخت رسول خدا سر از پایش نمی‌رسید به آن لحظۀ خوشایندی نوشته‌اند تو را از بهشت آوردند نوشته‌اند ز عطری که می‌پراکندی لبان فاطمه خندان و چشم مولا اشک نوشته‌اند تو مولود اشک و لبخندی برای خیل غلامان چه خوب مولایی! برای حیدر و زهرا چه خوب فرزندی! گدا که فرق ندارد تو سفره‌ات پهن است درِ امید به روی کسی نمی‌بندی 📝 #هادی_ملک‌پور 🌐 shereheyat.ir/node/377 ✅ @ShereHeyat

#امام_حسن_مجتبی علیه‌‌السلام #غزل 🔹فریاد سکوت 🔹 یک شهر چشیده همه طعم رطبش را دیدند یتیمان عرب تاب و تبش را از بخشش دستان کریمش چه بگویم خورشید گرفته‌ست از او نان شبش را نان و نمک سفرۀ او چشم‌به‌راه‌اند تا باز کند لحظۀ افطار لبش را آن‌قدر کریمانه کرم کرده که سائل یک عمر نهان داشته دست طلبش را دریای کرم جوهر توصیف ندارد با این قلم گنگ چگونه لقبش را...؟ او مرد قیام است که در اوج سکوتش با صلح نشان داده به عالم غضبش را 📝 #سیدعلی_نقیب ✅ @ShereHeyat

تو مهر تمام و ماه کامل بودی با هرکه دلی داشته همدل بودی آن‌قدر که هرچه داشتی بی‌منت بخشیدی و شرمندۀ سائل بودی 📝 #محمدمهدی_خانمحمدی ✅ @ShereHeyat

#امام_عصر علیه‌السلام #غزل 🔹تکیه بر کعبه بزن🔹 جمعه‌ها طبع من احساس تغزل دارد ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد بی‌تو چندی‌ست که در کار زمین حیرانم مانده‌ام بی‌تو چرا باغچه‌‌ام گل دارد شاید این باغچه دَه قرن به استقبالت فرش گسترده و در دست گلایل دارد یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت یک قدم مانده، زمین شوق تکامل دارد جمکران نقطۀ امید جهان شد که در آن هرچه دل، سمت خدا دست توسل دارد هیچ سنگی نشود سنگ صبورت، تنها تکیه بر کعبه بزن، کعبه تحمل دارد 📝 #سیدحمیدرضا_برقعی 🌐 shereheyat.ir/node/176 ✅ @ShereHeyat

#ماه_رمضان #شعر_تعلیمی #غزل 🔹ماه تسبیح🔹 همّت ای جان که دل از بند هوا بگشاییم بال و پر سوی سعادت چو هما بگشاییم فرصتی هست که ما را شده توفیق، رفیق نگر این دیدهٔ خودبین به خدا بگشاییم وقت آن است که بر روی خود از روی خلوص دری از رحمت حق را به دعا بگشاییم شسته با خون جگر، گردِ گناه از رخ دل روی آیینه به آیین صفا بگشاییم پای‌بند هوس و غفلت و شهوت تا چند خیز کز پای خود این سلسله را بگشاییم ماه تسبیح بُوَد بلکه به سر پنجهٔ ذکر در بر نفس دگر مشت ریا بگشاییم دیده یادآور داغ است بیا از دل خود عقده با یاد امام و شهدا بگشاییم... 📝 #محمد_موحدیان 🌐shereheyat.ir/node/359 ✅ @ShereHeyat

💠 مرحبا بناصرِنا «نصرت اولیای الهی با شعر» 🔹پیامبران برای برپایی جامعه‌ای دین‌محور، تلاش‌های بسیاری کردند و مشقت‌های فراوانی را متحمل شدند. در این مسیر پرفراز و نشیب، همواره جان‌های زلالی به ایشان می‌پیوستند که با تبلیغ آموزه‌های دینی بین عموم، زبان گویای انبیا می‌شدند و از بذل جان، مال و آبروی خود واهمه‌ای نداشتند. برای تحقق حکومت الهی حضور چنین یاورانی ضروری است و رهبران بدون حمایت این‌گونه افراد، در حیطۀ وسیع، کاری از پیش نمی‌بردند. هرجا اصحاب حق وظیفۀ خود را در قبال «حمایت همه‌جانبه از ولی خدا» به درستی انجام داده‌اند، حق در نهایت به پیروزی رسیده و از طرف دیگر، عدم درک اهمیت این موضوع، اولیای الهی را در طول تاریخ دچار رنج‌های فراوانی کرده است. بدون شک «نصرت ولی» محوری‌ترین مسأله برای تحقق حکومتی معنوی است. 🔸ناصران در حقیقت حلقۀ اتصال مردم به رهبر جامعه هستند که هرچه این حلقه‌ها بیشتر باشد، زنجیرۀ بیشتری از مردم را می‌تواند به اندیشۀ ولی خدا متصل کند و این کثرت نفرات، از معیارهای اساسی تثبیت حکومت دینی است. در دوران نبیّ مکرّم اسلام(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) تعداد این حلقه‌های میانی در حدّی بود که با تبلیغ شریعت احمدی و تحمل انواع شکنجه‌ها توانستند جمع کثیری از مردم را به سمت آیین محمّدی سوق دهند، تا جایی که گسترش زنجیرۀ هم‌فکران پیامبر اکرم(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) در نهایت به تشکیل حکومت اسلامی انجامید. خلاف این را در دوران امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) مشاهده می‌کنیم که حمایت تنها چند نفر مانند مقداد، ابوذر، سلمان و عمار، نتوانست حضرت را در بازپس‌گیری حقّ غصب شدۀ خود به نتیجه برساند، چرا که جوّ عمومی یا در مخالفت با حضرت بود یا در سکوت به سر می‌برد و با حمایت این تعداد کم ممکن نبود فضا را به نفع حضرت تغییر داد. برای رساندن جامعه به یک خرد جمعی در حمایت از ولی خدا، نیاز است تا «نصرت جمعی» شکل گیرد و با نصرت فردی و حمایت تعدادی محدود، نمی‌توان کاری از پیش برد. 🔹شعر یکی از بهترین ابزارها برای تحقق این امر است و شاعران یکی از تأثیرگذار‌ترین طیف‌ها، برای این فرهنگ‌سازی عمومی هستند. قدرت تلفیق منطق و احساس و ارائه مفاهیم دینی در قالبی جذاب، موهبتی است که خداوند متعال به شاعران مذهبی ارزانی داشته است تا بتوانند نبض جامعه را در دست گرفته و افکار مردم را سمت و سو بخشند. مردمی که نوع جبهه‌گیری‌شان مخصوصا در مواقع حساس، نقشی تعیین کننده دارد و اشتباهشان اثرات جبران‌ناپذیری را بر جا می‌گذارد. زدودن غبار جهل از فضای عمومی را باید یکی از والاترین جنبه‌های نصرت دانست که شاعران سهم عظیمی در این امر حیاتی دارند. شعری که در تقابل با دشمن نقش شمشیر یا سپر را ایفا کند، یکی از نمونه‌های آشکار یاری ولی است. 🔸نه فقط شعر، بلکه هر عملی که مواضع دشمن را هدف گرفته باشد یاری ولی امر است و عملی که در این راستا حرکت نکند، داخل این دایره قرار نمی‌گیرد؛ هرچند به خودی خود ثواب بسیاری داشته باشد. می‌توان ادعا کرد حتی اعمالی مانند نماز و روزه، به نوعی مقدمات و اسباب ایجاد روحیه نصرت هستند و درجۀ ایمان افراد را بر اساس میزان حرکت در مسیر نصرت می‌سنجند. امام مجتبی(علیه‌السلام) مراتب بهشت را بر همین اساس به سه جایگاه تقسیم ‌کرده‌اند: «مَن أَحَبَّنَا بِقلبِهِ وَ نَصَرَنَا بِيَدِهِ وَ لِسانِهِ فَهُوَ مَعَنَا فِي الْغُرفَةِ الَّتي نَحنُ فِيهَا وَ مَن أَحَبَّنَا بِقَلبِهِ وَ نَصَرَنَا بِلِسانِهِ فَهُوَ دُونَ ذَلِكَ بِدَرَجَةٍ وَ مَن أَحَبَّنَا بِقَلبِهِ وَ كَفَّ بِيَدِهِ وَ لِسانِهِ‌ فَهُوَ فِي الْجَنَّةِ؛ هر کس ما را با قلبش دوست بدارد و در عمل و با زبان یاری کند، او در غرفه‌های بهشتی که ما در آن ساکنیم با ما خواهد بود و هر کس ما را با قلبش دوست بدارد و فقط با زبان یاری کند پس او در بهشت یک درجه پایین‌تر از مقام ما جای دارد و هر کس ما را با قلب دوست بدارد اما با زبان و در عمل کاری نکند، پس او در بهشت خواهد بود.» (امالی مفید؛ ص۳۳، ح۸) 🔹در باب اَبزار اِبراز نصرت، می‌بینیم که یاری کردن به واسطۀ شعر به حدّی اهمیت دارد که امام رضا(علیه‌السلام) والاترین مرتبۀ حمایت از ولی خدا را برای دعبل خُزاعی قائل شده‌اند و به او فرموده‌اند: «مَرحَباً بِکَ یَا دِعبِلُ مَرحَباً بِناصِرِنا بِیَدِهِ وَ لِسَانِهِ؛ آفرین بر تو ای دعبل! آفرین به کسی که -نه تنها ما را قلبا دوست دارد بلکه- با زبان و در عمل به نصرت و یاری ما آمده است.» (بحار الانوار؛ ج۴۵، ح۱۵، ص۲۵۷) ...

🔸تعجب اینجاست که دعبل و شاعران سرشناسی مانند کمیت و سیّدحِمیَری، نسبت به اصحاب خاص معصومین(علیهم‌السلام) در جایگاه به مراتب پایین‌تری قرار می‌گرفتند؛ نه در شناخت مبانی اعتقادی مانند آن‌ها بودند،‌ نه در آشنایی با معارف و علوم مختلف دینی تسلط آن‌ها را داشتند و نه در اعمال فردی به پای آن‌ها می‌رسیدند؛ پس چگونه می‌شود که ائمه(علیهم‌السلام) تا این حد جایگاه شاعران را رفیع جلوه می‌دهند و در مورد آن‌ها از تعابیری استفاده می‌کنند که حتی بعضا نسبت به اصحاب خاصشان استفاده نکرده‌اند؟ علت این امر در میزان تأثیرگذاری کار فرهنگی آن‌ها است. شعرا با برانگیختن عاطفۀ عامۀ مردم می‌توانند جوّ عمومی جامعه را هدایت کنند، کاری که حتی از عهده اصحاب خاص حضرات معصومین(علیهم‌السلام) نیز بر نمی‌آمد. 🔹در مورد شعر کمیت گفته‌اند که اگر کسی قصیدۀ بائیه او در مدح بنی‌هاشم را حفظ نمی‌کرد، اصلا شیعه نبود.(الدرجات الرفیعة، ص۵۶۷) او بخاطر اشعار بسیاری که در حمایت از خاندان پیامبر اکرم(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) سروده بود، عمر خود را در حال فرار از حکّام جور گذراند و در نهایت در این راه به شهادت رسید.(خزانة الأدب و لب لباب لسان العرب؛ ج۱، ص۱۴۷) سیّدحِمیَری با زبان سهل و ممتنع و همه‌فهمش، بالغ بر دو هزار و سیصد قصیده در مدح بنی‌هاشم سرود و بین مردم منتشر کرد. (اغانی؛ ج۷، ص۲۳۶) در مورد او گفته‌اند هیچ روایتی در فضیلت علی بن ابی‌طالب(علیه‌السلام) نقل نشده مگر این‌که سیّد آن را به شعر درآورده است. (الغدیر؛ ج۲، ص۳۴۷) و دعبل که شعرش در مدح علی بن موسی الرضا(علیهماالسلام) آنچنان بر سر زبان‌ها افتاد که حتی دزد قافله نیز آن را از حفظ می‌خواند.(عيون أخبار الرضا عليه‌السلام؛ ج۲، ص۲۶۳، ح۳۴) او می‌گفت: «چهل سال است كه چوبۀ دارم را بر شانه حمل می‌کنم اما كسى را نمى‌‏يابم كه مرا بر آن چوبه، به دار كشد.» (اغانی؛ ج۲۰، ص۱۳۱) که در نهایت آرزویش محقق شد و در این راه به شهادت رسید. برای همین ظرفیت جریان‌سازی است که امام رضا(علیه‌السلام) در ادامۀ روایت به دعبل می‌فرمایند، تا جایی که می‌تواند این مسیر را ادامه دهد و در آن کوتاهی نکند: «فَلَا تُقَصِّرْ عَن نَصرِنَا مَا اسْتَطَعْتَ...» 🔹امروز هم که ولی فقیه هدایت جامعه اسلامی را بر عهده دارد، نبرد همان نبرد است و نصرت همان نصرت. همان کسانی که فریب «هنر برای هنر» را به ما القاء کرده‌اند، از هنر برای نشر اباطیل خود بهرۀ فراوان برده‌اند. دادن جواب منطقی و تبیین عقلانی به جای خود، اما هنر را باید با هنر پاسخ داد. در برابر سونامی رسانه‌ای غرب، وظیفه‌ای که بر دوش صاحبان اندیشه و هنر گذاشته شده بسیار سنگین‌تر از دیگران است. شاعران این توانایی را دارند تا فضای عمومی را در جهت رسیدن به یک خِرَد جمعی هدایت کنند و مرد میدان فرهنگ باشند. آن‌ها موظف‌اند بر پایه تحلیل صحیح از حوادث، به تبیین حقایق بپردازند و دریافت‌های خود را در قالب هنری عرضه کنند. 🔸«این یک معیار است؛ حقیقتی را که درک می‌کنید، آن را تبیین کنید. کسی انتظار ندارد بر خلاف آنچه که می‌فهمید حرف بزنید. نه، آنچه را که می‌فهمید، بگویید. البته برای این‌که آنچه می‌فهمید درست و صواب باشد، باید تلاش و مجاهدت کنید؛ چون در حوادثِ فتنه‌‌‌‌‌‌‌گون، شناخت عرصه دشوار است، شناخت اطراف قصه دشوار است، شناخت مهاجم و مدافع دشوار است، شناخت ظالم و مظلوم دشوار است، شناخت دشمن و دوست دشوار است. اگر بنا باشد یک شاعر هم مثل دیگران گول بخورد، فریب بخورد و بی‌بصیرتی به سراغش بیاید، این خیلی دون شأن یک انسان هنری و یک انسان فرهنگی است. پس باید حقیقت را فهمید؛ بعد هم باید همان حقیقت را تبلیغ کرد.» (بخشی از بیانات رهبری در دیدار با جمعی از شعرا ۱۳۸۸/۶/۱۴) 🔹سکوت کردن، دیر اقدام کردن، به دوش یکدیگر انداختن، نه با این طرف و نه با آن طرف بودن، هم با این طرف و هم با آن‌طرف بودن و مسامحه‌هایی از این دست، باعث می‌شود جامعه از حرکت در نقطۀ مقابل هجمه‌های فرهنگی غرب عقب بماند که این رکود و ایستایی، جریان فرهنگی کشور را به مرداب خطرناکی تبدیل می‌کند. همواره باید در مسیری سیر کرد که در آن نام نامی «الله» می‌درخشد نه مسیری که شیطان بر آن سایه انداخته است. در این راه نور، نباید از هیچ نصرتی دریغ کرد که اگر این‌گونه باشد، خداوند نیز به یاری مؤمنین خواهد آمد «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقدَامَكُمْ». (سورۀ محمد، آیۀ۷) ✍🏻 #عباس_همتی ✅ @ShereHeyat

#شعر_توحیدی #حدیث #رباعی 💠 #امام_صادق (علیه‌السلام) «إِذَا رَقَّ أَحَدُكُمْ فَلْيَدْعُ فَإِنَّ الْقَلْبَ لَا يَرِقُّ حَتَّى يَخْلُصَ» هنگامی که دلتان شکست دعا کنید، زیرا دل تا صاف و خالص نشود، نمی‌شکند. 📗 الكافی، ج۲، ص۴۷۷ 🔹هرگاه دلت شکست...🔹 سرچشمۀ فیض، آرزو کن به دعا تحصیل امید و آبرو کن به دعا دل‌های شکسته چشمۀ رحمت اوست هرگاه دلت شکست رو کن به دعا 📝 #محمدجواد_غفورزاده ✅ @ShereHeyat