قبل از اینکه دَربِ خانه را باز کنم؛ لا به لای پیامهایِ مخاطبینم نامش را پیدا میکنم و تُند و هول هولکی مینویسم: -سلام#عزیزم من دارَم میرم.‌‌ دوستت دارم ! بهتر از خودش میشناسمش که خیلی اهل چرب زبانی و بازی با الفظ پُرسوز و گداز #عاشقانه نیست وشبیه به هیچکدام از دلدادگان رمان های خیالی #فهمیه_رحیمی! درب #خانه را بازمیکنم و بَندِ کفشم را دور انگشتم #حلقه میکنم تا به شکلِ یک پاپیونِ دوگوشِ متوسط در بیاید که جوابم را میدهد به دوسه جمله یِ کوتاه که: +سلام باشه عزیزم؛ لِباسِ گرم بپوش سرما نخوری.. قُفلِ دربِ خانه را سه بار پشت سرهم میبندم تا پایم را میگذارم توی خیابان و نسیم سرد گونه هایم را قلقلک میدهد لَبخندِ کوچکی روی صورتم مینشیند... بهتر از هرکسی میشناسمش و میدانم که این لباس گرم بپوش سرما نخوری ، همان عشق است با طَعمِ غلیظِ دوستت دارم...🙃♥️ #برای‌اوکه‌خودش‌میداند