پاییز رفت و ناگهان خورشید یخ کرد؛ پشت کوه برفی مرد دیگر  پس از او زندگی سرد است ای کاش مرگ امشب مرا؛ می برد در خاطرات خود فرو رفتم گرداب تنهایی مرا بلعید گرمای آغوشی فریبش داد بیگانه ای او را ز من دزدید چون آدم برفی میان شهر سرد و یخی؛ بی روح و حیرانم از دست های گرم می ترسم از سایه ها حتی گریزانم چشمان من غرق تمنا بود می رفت و اشک و ناله ام را دید مثل شهابی در دل شب رفت بر های و هوی گریه ام خندید در شام یلدا رفت مردی که عطر حضورش کل دنیا بود رفت و پس از او روز و شب هایم «  تکرار در تکرار #یلدا بود...» #رها_احمدی