#ویژه_ایام_فاطمیه #شعر_با_محتوای_اغتشاشات اگر چشمِ فتنه، درآوردَنی است... چرا نزد برخی، رها کردنی است؟ در آنجا که فتنه، شرر می‌زند سکوتِ زبان‌ها، ضرر می‌زند چگونه ست، در اوجِ گرد و غبار... نمودند خوبان، سکوت اختیار؟ کجا رفت، فریادِ عمارها؟ زبانِ چو شمشیرِ تمارها؟ چه شد، عهد و میثاقِ رزمندگان؟ مبادا بمانند، شرمندگان! خواص از چه شد دور، از بندگی؟ پیِ چرب و شیرینِ این زندگی! عوام از خواصند، فهمیده‌تر قدم می‌گذارند، سنجیده‌تر اَلا‌ای خواصِ زمانه، بگوش! بزرگان، جوانان، دلیران، بهوش! ندیدید! آتش به قرآن زدند؟ لگد بر زنانِ مسلمان زدند؟ ندیدید! کشتند بس بی‌گناه؟ جوانانِمان را، به هر قتلگاه؟ ندیدید! با چند قبضه سِلاح؟ نمودند، هتکِ حرم را مباح؟ ندیدید! بی‌غیرتی سر گرفت؟ به یک نقشه، بی‌عفتی سر گرفت؟ ندیدید! با لطفِ پروردگار؟ که شد چهره‌های نفاق آشکار؟ چه تکرارِ تاریخ، دیدیم باز! که سَبّ علی را، شنیدیم باز! بجای علی، با معاویه‌ها نشستند و گفتند از او چه‌ها دروغِ معاویه، تکرار شد اَراجیفِ شان، پُر خریدار شد ز تهدید و تطمیع و تحریم‌ها به کفار، کردند تکریم‌ها در آنجا که غم، تا نهایت رسید اِهانت، جسارت، به غایت، رسید در آن روزها، خانه آتش زدند در این روزها، خصمِ مسجد شدند پس از ناسزا‌ها و اقدام‌ها... چه شد رفت شیطان، سرِ بام‌ها؟! علی، باز اگر دست بسته شود... خواص از چه در کار، خسته شود؟! در آنجا که زهرا، چهل نیمه شب به یاریِ مولا، شود در تَعَب چگونه به تنهایی‌اَش، تن دهیم به رسوائیِ خویشتن، سر نَهیم علی دوستان، حامیِ حیدرند همه جان به کف، رَهروِ کوثرند اگرچه عدوی علی، یاغی است دفاع از علی، تا ابد باقی است وفاداریِ خود، نشان می‌دهیم به فرمانِ زهراست، جان می‌دهیم هنوز از جفا، فاطمه شاکی است هنوز اشک، بر چادرِ خاکی است هنوز آهِ زهرا، به مسمار هست هنوز اشکِ مولا، به دیوار هست هنوز اَبروی مرتضا اَخمی است! چرا گونه فاطمه زخمی است؟ چه شد، ضربه‌ای بر گُلِ یاس خورد؟ چه شد، بر رُخَش دستِ خناس خورد؟ خدایا! قسم بر ولای، ولی ز دشمن بگیر انتقامِ علی #محمود_ژولیده @Shoaraye_aeinimadhankermanshah

جاده رفیق راه مرا.. #روضه_و_توسل_به_حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها #ویژۀ_ایام_فاطمیه #حاج‌_محمد_رضا_طاهری

#امشب_که_ناله_از_لبت.. #قسمت_اول #روضه_و_توسل_به_حضرت_زهرا_سلام_اللهعلیها #ویژۀ_ایام_فاطمیه #محمد_حسین_پویانفر امشب که ناله از لبت افتاده رو مگیر بعد از سه ماه که تبت افتاده رو مگیر دیدار تو اگرچه غم انگیز می‌ شود بعد از سه ماه قسمت من نیز می‌ شود درد عیال دارم و پیرم نموده‌ اند سی و سه سال دارم و پیرم نموده‌ اند این آشیانه داغ پرستو ندیده بود من را مدینه دست به زانو ندیده بود امروز فضه گفت که خانُم وضو گرفت بعد از سه ماه خانه‌ ی ما رنگ و بو گرفت گفتم که کار کَم بکن اینجا عزیز من ممنونِ نانِ تازه ام اما عزیز من نان را بدون قُوَّت بازو نمی‌ پزند نان را که با جراحت پهلو نمی‌ پزند این خانه مدتی ست که جارو ندیده بود من را مدینه دست به زانو ندیده بود اصرار می‌ کنیم که نانی، کمی بخور ای پلک نیمه باز تکانی، کمی بخور رَدِّ تو از تنور به بستر هنوز هست زینب دوید گفت که مادر هنوز هست او دختر است حسرت آغوش می‌ خورد این سینه‌ ی شکسته، بمان، جوش می‌ خورد دستت شکسته است که بالا نمی‌ رود؟ این شانه‌ ات چه دیده چرا جا نمی‌ رود؟ چشمِ تو نیز بستن بازو ندیده بود من را مدینه دست به زانو ندیده بود *همه حرف من همین یه خطِ، شب شهادت، ازهمه هم عذرمیخوام ...* یادم نرفته تا دَرِ خانه تو را زدند یادم نرفته با دَرِ خانه تو را زدند چشم علی شکستن اَبرو ندیده بود من را مدینه دست به زانو ندیده بود امشب چقدر پیش حسن سوخت دخترت امشب ببین که با سه کفن سوخت دخترت گفتی وصیتتِ دو سه بوسه به حنجر است گفتی لباس محسن تو قد اصغر است #شاعر_حسن_لطفی *چقدر امام زمان امشب گریه میکنه، یابن الحسن! خیلی از این جماعتي كه اینجا هستن، تو این ایام داغ دیدن ،پدر ازدست دادن، مادر از دست دادن ،عزیز از دست دادن،ختمی نگرفتن، جلسه ای نگرفتن ،اگه دور قبرم جمع شدن چند نفری جمع شدن ، ولی فاطمیه که شد گفتن ماباید بریم مجلس مادرمون فاطمه... شیخ صدوق نقل میکنه: اون شاگرد امام صادق، چند وقت نیومده بود، پیداش نبود، اومد تو مسجد ، آقا فرمود: کجایی پیدات نیست؟ گفت: آقا! ببخشید یه چند روزی خدا بهم اولاد داده توي خونه بودم... آقاخوشحال شد، فرمود: چی بهت خدا داده؟ گفت: آقا! خدا بهم دختر داده...آقا امام صادق فرمودند: اسمش رو چی گذاشتی؟ گفت: آقا! شما اجازه بدین اسمش رو فاطمه گذاشتم... يه وقت دیدن آقا شروع کرد گریه کردن، آقا چرا گریه میکنید؟ گفت: یادِ مادرم اُفتادم، حالا كه اسمش رو فاطمه گذاشتی كارِت سخته شده، گفت: چرا آقاجان؟ آقاا فرمودند: نکنه بلند صداش بزنی، نکنه یه وقت سیلی بهش بزنی!..... چه کردن با این خانم؟ چه کردن که امروز هرکاری میکرد دستش رو میآوُرد بالا موهای زینب رو شونه کنه هی دست می‌افتاد* دعایی زیرلب دارم شبانه تو آمین گوی ای ماهِ یگانه الهی هیچ مظلومی نبیند عزیزش رابه زیر تازیانه * میگه: وقتی دیدم خانُم شروع کرد خونه رو جارو زدن، انگار بچه ها نذر کرده بودن برن کنار قبر پیامبر، لذا از خونه بیرون رفتن، امیرالمؤمنین مسجدِ، اسما میگه خانم صِدام زد، فرمود: من میرم میان حجره، بعد از لحظاتی صِدام بزن، اگه جوابت رو ندادم ،بدون از این دنیا رفتم، علی رو خبرکن... میگه دیدم بی بی وارد حجره شد، دقایقی بعد صدا زدم: یا بنت رسول‌الله!یا زوجة امیرالمؤمنین! یا اُم الحسنِ و الحسین! جوابی نشنیدم، یه وقت درِ خونه به صدا اومد، در رو باز کردم، دیدم حسن و حسین، چشما کاسه ي خون، صدازدن: "َ این اُماه "؟" مادرِ ما کجاست ؟ دیدم الان بگم مادرتون جان داده ،بچه ها هم جان میدن، گفتم: سفره پهن کردم بیایيد، یه نگاه کردن، اَسما! کِی بدون مادر سَرِ سفره نشستیم، من رو کنار زدن دَرِ حجره رو بازکردن، حسن خودش رو روي سینه مادر انداخت، حسین صورت کف پای مادر گذاشت، هی صدامیزنه مادربا من حرف بزن.... اینجا اباعبدالله صورت کف پای مادر گذاشت، یه ساعتی هم رسید كربلا، همین صورت زیر چکمه....* الشِّمر الجالسٌ عَلَی ، نفسِ مادرش گرفت سر را برید و روبروی خواهرش گرفت حسین... #قسمت_پایانی هرکی توي این عالم زمین میخوره صدامیزنه: یاعلی!....میان مسجد نشسته بود، حسن و حسین وارد شدن، سلمان میگه هنوز حرفی نزده، آقا تا چشمش افتاد به بچه ها، روی پا ایستاد، یه نگاه کرد، امام مجتبی فرمود: بابا! مادر میان حجره است... مرد معمولا اگه زمین بخوره با زانو زمین میخوره اما سلمان میگه دیدم اقا از پشت زمین افتاد، هی خاکِ مسجد رو به سر میریزه، امیرالمؤمنینی که کسی تا حالا ندیده پاهاش بلرزه، راهی نبود ازمسجد تا خانه، سلمان میگه: میدوید و هی به زمین می افتاد...خودش رو رسوند کنارِ بدن، چند ماهه صورت رو ندیده، یه وقت پارچه ي سفید رو کنار زد:"الله اكبر" چرا صورتت کبوده ؟...*