📌تحلیل مبتنی بر شاخص‌ها (قانون اساسی، منظومه فکری امامین انقلاب، گفتمان انقلاب اسلامی، عملکرد و ...) 👈لازم به ذکر است که هدف از این قسمت، تبیین شاخص‌های اصلح ریاست‌جمهوری مبتنی بر دوری و نزدیکی افراد به این ویژگی‌ها است. 🔹دکتر سعید جلیلی رزمنده و جانباز دفاع مقدس، از یادگاران دوران حماسه و صیانت از خاک میهن است. مذاکرات دیپلماتیک بر سر توافقات هسته‌ای با کشورهای غربی، عرصه‌ی مجاهدت دیگری از او بود تا این بار نیز با رویکرد حفظ اقتدار کشور در چارچوب حفاظت از آرمان‌ها و ارزش‌های انقلاب، خدمت نماید. 🔹یکی از مهمترین نکات در مورد دکتر جلیلی عدم قدرت‌طلبی ایشان است. درست زمانی که بعد از شکل‌گیری دولت مرحوم رییسی همه‌ افرادی که در این چارچوب گفتمانی بودند به مسئولیت‌هایی رسیدند و این در حالی است که علی‌رغم اصرار رییس‌جمهور شهید برای اعطای موقعیت به او، صلاح می‌داند با رویکرد گفتمان دولت سایه به پیشرفت کشور در موقعیت کارشناسی کمک نماید. و این عبور از قدرت اتفاقی سترگ است که تنها اهل تقوا به آن متعهد هستند. این در حالی است که هم اکنون شاهد حضور نامزدهایی هستیم که از موقعیت مدیریتی خود که از ریاست قوه مرخصی گرفته‌اند! 🔹فهم بینش یک انقلابی را باید در کنش او فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی و حزبی مرسوم جستجو کرد؛ آن زمانی که برای کمک به کشور، دولت روحانی باشد یا دولت مرحوم رئیسی، تفاوتی نکند. 🔹فارغ از  رویکردهای جناحی و حزبی و با تاکید بر حفظ و صیانت از انقلاب، باید پی در پی در میان شاخص‌ها جستجو کرد تا ردی از اصلح یا اصلح‌ترین یافت. به بیانی دیگر، باتوجه به اهمیت و وزن هر یک از شاخص‌ها و بار شدن آن بر کسی که بتواند آن‌طور که شایسته است سکاندار کشور در دریای متلاطم حوادث باشد، بسیار دشوار بنظر می‌رسد، اگرچه مدعیان بسیارند. سنگینی و دشواری کار اجرا در حوزه مدیریت کشور یکی از شاخص‌های پرتکراری است که با تاکید بر ماهیتش به صورت‌های مختلف بیان شده و این در حالی است که در کنار این شاخص بر توانمندی و توانایی فرد در تحمل این امانت نیز بارها تاکید شده است. 🔹آنچه از سنگینی این بار و امانت به ذهن متبادر می‌شود تنها منوط به یک یا دو حوزه تخصصی نامزدها و یا پست و سمت‌های آنان نمی‌شود که سنگینی این مهم را باید در کلان و گسترده بودن موضوعات اعم از: مسائل اجتماعی، آسیب‌ها، مشکلات و ...، چندوجهی و پیچیده بودن آنان و در رویارویی با طیف‌های مختلف مردم در نظر گرفت. بدیهی است که اصلح باید در تمامی حوزه‌هایی که به قوه‌مجریه و به بیانی به کشورداری مربوط می‌شود نظر و دیدگاه داشته باشد و تخصیص‌های بودجه‌ای را نیز باید لحاظ کند. با این وصف اصلح باید از مشاورین مختلف و صاحب نظر در حوزه‌های مختلف نظرات کارشناسی بگیرد و در واقع از آنان استفاده مفید نماید. 🔹دو نکته  قابل تامل آن‌که: اولاً استفاده از مشاورانی زبده و انقلابی به معنی واقعی کلمه در هر حوزه و ثانیاً در ارائه و پرداخت به موضوعات با تاکید بر مرتفع نمودن مسائل، ابتنای انقلاب و اسناد بالادستی در آن حوزه مورد توجه قرار گیرد. 🔹از ویژگی‌های دوران کنونی ما شدت تنش‌ها و تنازعات در غرب و شرق عالم است و نکته مهم اینکه فردی با روحیه مقاومت باید سکاندار اداره کشور باشد تا دشمن هوس تجاوز به کشور ننماید و اگر خطایی از دشمن سر زد، با برخورد کوبنده مواجه شود نه اینکه خدای نکرده سازشکارانه مواجهه نماید. ✍️نجوا 👈#یادداشت 🇮🇷منتظران صبح ایران فردا 💠@sobh_iran

‍ 📌ظریف باید در چارچوب قانون و نهادهای قانونی حرکت کند 🔹️شورای راهبری یک بدعت سازمانی است که مبنای قانونی ندارد. تقریبا تمام نهادهای رسمی در دولت‌ها به‌وسیله قانون تشکیل، اداره، نظارت و منحل می‌شوند. 🔹️شورای راهبری، بر اساس کدام قانون؟ چه سطحی از اختیارات؟ چه ماموریت و رسالتی؟ با کدام بودجه؟ با کدام ساختار تشکیلاتی مصوب؟ تشکیل شده است!؟ 🔹️شورای راهبری مصداق ضرب المثل فارسی «در دکان مردم دکه درست کردن» است. 🔹️شورای راهبری یک نهاد غیر قانونی با اختیارات نامشخص، با بودجه نامشخص ، با ماموریت نامشخص، با ساختار سازمانی نامعلوم و...است که در یک نهاد رسمی دولتی درست شده است و مجریان آن قطعا بنا ندارند در چارچوب قانون حرکت کنند و می‌خواهند نه نظارتی باشد و نه دستورالعملی. ✍️مجید گودرزی 👈#یادداشت 💠@masaf_najva

👆 ولی این پایان ماجرا نیست. جنگ 2023 خود کربلاست. حق خالص در برابر باطل خالص. صحنه جنگ غزه هیچ شبهه ای ندارد. هر جنایتی که تصور بکنی اینجاست. عین کربلا. هر روز یک پیشروی تازه برای شیطان. هر ساعت خون جدید برای ضحاک. ظلم خالص. بدون افزودنی،با پخش زنده، با اخرین فناوری های روز آمریکا و اروپا، پاکسازی با دقت میلیمتری. بدون جلوه های ویژه، جنات ناب. عریان عریان عریان. عین کربلا. تا کجا می توانی چشم هایت را بسته نگه داری؟ تا کجا میتوانی این صحنه را ببینی و سکوت کنی؟ تا کجا می توانی اعتراض کنی و هزینه ندهی؟ تا کجا می توانی هزینه بدهی و بایستی؟ سوال اصلی این قضیه "تا کجا؟" است. عین کربلا. امکان ندارند کسی به این معرکه کشیده نشود. معرکه یقه اش را میگیرد. یا این طرفی یا آن طرف. یا ظالمی یا مبارز. وسط بازی هم ندارد. عین کربلا. می آید دنبالت پشت میز، گوشه کافه، پای صفحه اینستاگرام، کنار رختخواب، پای تخته، در صف اتوبوس، پای گلدان، در دورترین نقطه ها، سراغ بی ربط ترین آدم ها و سریع ترین فراری ها. یقه ات را میگیرد و می پرسد: " تا کجا؟" چپ یا راست، سیاسی یا غیر سیاسی، مسلمان یا بی دین، هیچ فرقی ندارد، حتی خود اسراییل را هم مخاطب میکند: تا کجا جنایت را جلو میبری؟ تا کجا ترور میکنی؟ تا کجا خون میخوری؟ تو ای دولت آمریکا تا کجا پای اسراییل می ایستی؟ ای تمدن غربی و اروپا تا کجا پشتیبانی میکنی؟ آهای کشور اسلامی تا کجا نگاه میکنی؟ ای باکو و ترکیه و سعودی تا کجا به اسراییل کمک میکنی؟ هیچ کس از این سوال مصون نیست. ای یمنی ها تا کجا هزینه میدهید؟ ایرانیها تا کجا صبر میکنید؟ تا کجا در تله جنگ نمی افتید؟ تا کجا جنگ را باور میکنی؟ جوابها در این یکسال پیداست. بودند کسانی که فقط یک ماه بعد از 7 اکتبر در تهران گفتند: "مردم ایران از اینکه جای فلسطینی ها هزینه بدهند خسته اند". آ.خامنه ای ولی کسی بود که معنای این نبرد را همان ابتدا فهمید و گفت "شرایط کنونی منطقه به گونه‌ای است که هم برای دشمن صهیونیستی شرایط مرگ و زندگی است و هم برای جبهه حق". شاید مهمترین جمله سال اخیر که بعضی ها دوست دارند نشنوند. او و هزاران ایرانی که آماده شهادت در جمعه بعد از حمله به اسراییل جمع شدند پاسخ شان را بلند اعلام کردند. اما چیزی تمام نشده، منتظر باشید که به زودی عادیسازان یقه تان را بگیرند و به اعتراض بپرسند تا کجا هزینه بدهیم؟! درد معترضین به حماس دقیقا اینجاست که "چرا ما را در این موقعیت قرار دادی؟ چرا روزگار عادی مرا به هم زدی؟" عین کربلا. آنجا هم حسین را متهم به تفرقه کردند. اما او پرچم "تا کجا؟" را برداشت و جلوی عادیسازی شیطان ایستاد. حالا نوبت امتحان ماست. اشتباه نکنید، مساله نه صرفا آخرتی و اعتقادی بلکه عمیقا انسانی و اکنونی است. اگر عادیسازان پسا کربلا دنیایی داشتند ما نیز در فردای تماشا دنیایی خواهیم داشت. بله این جعبه پاندورایی بود که ضیف و سنوار و حماس آگاهانه بازش کردند، اما شاید تصور نمیکردند که پخش زنده قتل یک ملت، این نسل کشی عیان، این هلوکاست واقعی، کک جامعه عرب و ترک مسلمان را هم نگزد! حتی در پایتخت های غربی تظاهرات شد اما کشورهای مسلمان در کمال آرامش و اسلام رحمانی و مناسک عبادی به همکاری با قاتل ادامه دادند! جز بعضی شیعیان، عین کربلا. تا کجا اسلام مرده است؟ تا کجا انسان مرده است؟ شاید اینجا بود که یحیی سنوار، این اسطوره زمان، خالق 7 اکتبر، زاده اردوگاه، پرورده زندان، دشمن شیطان، در پیامی به مذاکره کنندگان گفت: «باید راهی را که آغاز کرده‌ایم ادامه دهیم و اگر نه، بگذار این یک کربلای دیگر بشود.» سنوار پاسخش را داد و حماسه ای حسینی ساخت. خون یحیی خطرناک است نه اندوهناک. تازه آغاز ماجراست و این سوال ما را رها نمیکند، تا کجا؟ تا آخر تاریخ، عین کربلا. #یادداشت @salmaneshoon

#یادداشت #مناجات 💢 از زندان هارون تا زندان غیبت 💢 ما معمولا خلفای بنی‌عباس را لعنت می‌کنیم که موسی بن جعفر علیهماالسلام را زندانی کردند؛ اما غافل از اینکه..... 🔹 امام زمان در نامه‌ای به شیخ مفید فرموده‌اند: «...اگر قلب‌های شيعيان ما-خدا به طاعت خود موفّقشان بدارد- در وفاى به عهدشان مجتمع بود؛ نه تنها سعادت لقاى ما از ايشان به تأخير نمى‌افتاد، كه قطعا سعادت مشاهدۀ ما برایشان تعجیل می‌شد... ...هيچ چيز ما را از ايشان #محبوس نمى‌دارد جز اخبارى كه از ايشان به ما مى‌رسد و ما از شیعیان خود انتظارش را نداریم و ما را مكروه و ناراحت مى‌سازد» (احتجاج، ج ۲، ص ۴۹۸). ✍🏻 پی‌نوشت: عبارات فوق برای وجدان‌های بیدار بسیار دردناک و #جانکاه است؛ امام زمان عامل اصلی طولانی شدن غیبت را #ترک_وظایف توسط #شیعیان می‌دانند! زندان و محبوس بودن و غریبی امام دلیلی نداشت، اگر ما شیعیان امام‌شناس بودیم و به #وظایف #فردی و #اجتماعی خود عمل می‌کردیم. همیشه منت گذاشتیم که آقاجان بچه‌هایمان بزرگ شدند؛ بزرگان‌مان پیر شدند؛ پیران‌مان مُردند؛ پس چرا نیامدی؟! چرا دیر کردی؟! غافل از اینکه او نباید بیاید! بلکه ما باید برویم! او سال‌هاست منتظر ماست که آماده شویم و خودمان را به او برسانیم! وقتی علی بن مهزیار بعد از ۲۰ سفر پیادهٔ حج به خدمت امام زمان رسید حضرت را او فرمود: چرا دیر آمدی! آری؛ من هستم که نمی‌روم؛ وگرنه خیلی‌ها مثل حججی‌ها و سلیمانی‌ها و بهجت‌ها رفتند و رسیدند! نگوییم چقدر غیبتش طولانی شد؛ بگوییم: خدایا چقدر آدم شدنمان طول کشید... 🙏 یا باب الحوائج! یا موسی بن جعفر! نام گره‌گشای شما را برای حاجتی بزرگ، شفیع قرار می‌دهیم؛ 🤲 یارَبّ بِحَقِّ موسی بن جعفر علیه‌السّلام        عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج🤲 سلامتی و تعجیل در فرج مولا صلوات 🌹 ✍🏻 #محمدحسین_شهبازی ✍🏻

🛑 اقتصاد در تقاطع نجات یا فروپاشی: آیا بازگشت به سیاست‌های تثبیت ارزی، راه‌حل بحران است؟ سخنرانی دکتر سیدیاسر جبرائیلی در دانشگاه امام صادق علیه‌السلام دی ۱۴۰۳ 🔸 خلاصه سخنرانی این ارائه بحث مفصلی است که به بررسی موضوعاتی چون سیاست‌های ارزی، پولی، و مالی، مشکلات اقتصادی ایران، و نقش دولت در کنترل اقتصاد پرداخته است. محور اصلی بحث، ضرورت بازنگری در سیاست‌های اقتصادی کنونی و تأکید بر تثبیت نرخ ارز توسط حاکمیت به منظور جلوگیری از نابسامانی‌های اقتصادی است. در ادامه، خلاصه‌ای از مباحث مطرح‌شده را ارائه می‌دهیم: 1️⃣ ماهیت سیاست‌های اقتصادی و ارزی بحث با طرح سوالاتی در مورد نقش دولت در اقتصاد و سیاستگذاری شروع می‌شود. اشاره می‌شود که سیاست‌های فعلی مبتنی بر مدیریت نرخ ارز به صورت شناور، ناکارآمد بوده و منجر به نوسانات شدید و تورم شده است. دکتر جبرائیلی معتقد است که ارزش پول ملی نباید به بازار عرضه و تقاضای ارز سپرده شود، چرا که این کار، تصمیم‌گیری درباره ارزش دستمزد و قدرت خرید مردم را به صادرکنندگان و دلالان می‌سپارد. 2️⃣ ضرورت تثبیت نرخ ارز دکتر جبرائیلی از تجربه موفق تثبیت نرخ ارز در سال ۱۳۷۴ یاد می‌کند و معتقد است سیاست تثبیت نرخ ارز باید مجدداً اجرا شود. این سیاست با تعیین یک نرخ ثابت برای ارز، مانع از تورم افسارگسیخته و نوسانات اقتصادی می‌شود. به اعتقاد وی، تثبیت نرخ ارز می‌تواند مشکلات ناشی از قاچاق، رانت، و اختلاف طبقاتی را کاهش دهد. 3️⃣ نقد سیاست‌های دلاری‌سازی اقتصاد وی دلاری‌سازی اقتصاد ایران را یکی از عوامل مهم بحران‌های اقتصادی می‌داند. سیاست‌هایی که موجب شده قیمت مواد اولیه و کالاها در ایران به دلار محاسبه شوند، تولیدکنندگان داخلی را با افزایش هزینه‌ها و کاهش قدرت رقابت مواجه کرده است. این امر، تولید را از بازار داخلی و خارجی محروم کرده و به خام‌فروشی اولویت داده است. 4️⃣ مشکلات ناشی از سیاست‌های پولی اشاره می‌شود که سیاست‌های پولی کنونی، دسترسی تولیدکنندگان به سرمایه در گردش را محدود کرده و نرخ بهره بالای وام‌ها، تولیدکنندگان را تحت فشار قرار داده است. این مسئله در جریان حذف ارز ۴۲۰۰ تومانی و تأثیر آن بر قیمت نهاده‌های دامی و کشاورزی مشهود است که باعث تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی شد. 5️⃣ ضرورت شفافیت و تخصیص بهینه منابع ارزی دکتر جبرائیلی تأکید می‌کند که منابع ارزی کشور، چه از محل صادرات نفتی و چه غیرنفتی، باید به صورت شفاف و بر اساس اولویت‌های ملی تخصیص داده شوند. وی به مثال‌هایی مانند واردات کالاهای غیرضروری و اقلام لوکس اشاره می‌کند که منابع ارزی کشور را هدر می‌دهند. 6️⃣ نقد خصوصی‌سازی سیاست‌های خصوصی‌سازی نیز مورد انتقاد قرار گرفته است. سخنران معتقد است که واگذاری منابع عمومی و صنایع بزرگ به بخش خصوصی بدون نظارت مناسب، موجب رانت و سوءاستفاده شده است. به عنوان مثال، شرکت‌های فولادی و پتروشیمی، مواد اولیه را با قیمت‌های بالا به تولیدکنندگان داخلی می‌فروشند و دلار حاصل از صادرات خود را در بازار آزاد معامله می‌کنند. 7️⃣ راه‌حل‌ها - تثبیت نرخ ارز: تعیین یک نرخ ثابت توسط دولت برای کنترل تورم و جلوگیری از نوسانات اقتصادی. - شفافیت در تخصیص ارز: نظارت دقیق بر نحوه تخصیص ارز برای واردات کالاهای ضروری. - ممنوعیت دلاری‌سازی: بازگرداندن کارکردهای اصلی پول ملی و جلوگیری از وابستگی به دلار. - تقویت تولید: حمایت از تولیدکنندگان داخلی با کاهش هزینه‌های تولید و ارائه تسهیلات مالی مناسب. - نظارت بر خصوصی‌سازی: اطمینان از اینکه منافع خصوصی‌سازی به جای افراد خاص، به کل جامعه بازگردد. 8️⃣ جمع‌بندی سخنرانی دکتر جبرائیلی با تأکید بر این نکته به پایان می‌رسد که سیاست‌های کنونی اقتصادی، نتیجه سیاست‌های نئولیبرالی و جهانی‌سازی قیمت‌ها است که از اواخر دهه ۱۳۶۰ اجرا شده‌اند. این سیاست‌ها به جای کمک به اقتصاد ایران، باعث آسیب به تولید داخلی، افزایش تورم، و کاهش قدرت خرید مردم شده‌اند. سخنران بر لزوم بازنگری اساسی در این رویکردها تأکید کرده و خواستار بازگشت به سیاست‌های مبتنی بر اولویت‌های ملی و عدالت اجتماعی است. 🎙صوت سخنرانی #یادداشت حکمران؛ روایت عمیق سیاست و اقتصاد @HokmranOnline

📌وفاق یا وادادگی؟! تأملی بر تناقض‌های جریان اصولگرایی در مواجهه با نقد و عقلانیت 🔹رئیس شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اظهار داشت: اگر جامعه دچار دودستگی شود و «وفاق ملی» که دولت شعار آن را می‌دهد محقق نشود، بلکه ستیزه‌ای میان گروه‌های مختلف شکل بگیرد، این بهترین بستر برای اجرای نقشه‌های دشمن خواهد بود. وی همچنین بر این نکته تأکید کرد که یکی از جلوه‌های عقلانیت، پرهیز از تندروی است. 🔹اما این پرسش مطرح است که چرا در اشاره به مفهوم عقلانیت، جهت‌گیری‌های نادرست دیده می‌شود؟ آیا تذکر و اعتراض برخی از نمایندگان مجلس، از جمله نمایندگان «صبح ایران»، به لزوم پایبندی به قانون، غیر از عقلانیت است؟ آیا نقد به تلاش دولت چهاردهم برای مذاکره با دشمنی که تجربه گذشته، نتیجه‌ای جز زیان نداشته، غیر از عقلانیت محسوب می‌شود؟ 🔹آیا انتقاد از استنکاف دولت در اجرای قانون حجاب، با وجود قصور فرهنگی آشکار پس از فتنه ز.ز.آ، غیرعقلانی است؟ آیا اعتراض به انتصابات غیرقانونی مدیران، که برخلاف چارچوب‌های قانونی انجام شده، مصداق بی‌خردی است؟ همچنین، آیا نقد به تلاش برای پیوستن به FATF، باوجود هشدارهای کارشناسی و توصیه صریح رهبر معظم انقلاب، غیر از عقلانیت تعبیر می‌شود؟ 🔹بهتر است مسئولان این جریان ابتدا تعریفی دقیق از عقلانیت ارائه دهند! چگونه می‌توان مذاکراتی را که مقام معظم رهبری، عملکرد دولت متولی آن را «آیندگان ملزم به استفاده از تجربه» نامیدند، خردمندانه دانست؟ تجربه آن دوران، کشور را با مصائب بسیاری مواجه ساخت. اصرار کنونی بر همان مسیر شکست‌خورده، جز بازتولید اشتباهات گذشته چه نتیجه‌ای خواهد داشت؟ 🔹در گذشته، گفتمان «اعتدال» پتکی بر سر منتقدان فرود آورد و پیش‌تر از آن، گفتمان «اصلاحات» به تیشه‌ای در دست مخالفان اصول انقلاب اسلامی بدل شد. امروز نیز شعار «وفاق» بهانه‌ای برای توجیه تصمیمات نادرست شده است. در مجلس یازدهم، علیرغم رویکرد انقلابی، ترک فعل‌های دولت تدبیر هیچ‌گاه مورد بازخواست قرار نگرفت. اکنون نیز شاهد حمایت بی‌چون‌وچرا رئیس مجلس در سایه‌ی شعار وفاق هستیم. 🔹اصلاح‌طلبان به خوبی آموخته‌اند که در هر دوره، رویکردهای ایدئولوژیک خود را با قدرت دنبال کنند و برای حذف نیروهای انقلابی، مفاهیم جدیدی را به خدمت گیرند. روزی اصلاحات، روزی اعتدال و امروز وفاق! در تمام مقاطع انقلاب، اختلاف دیدگاه و تضارب آراء وجود داشته است. اما آیا همواره قدرت در دست یک جریان خاص، باید به معنای حذف منتقدان تلقی شود؟ 🔹یکی از شگردهای جریان اصلاح‌طلب، جابه‌جایی «نقد» با «تمسخر» است؛ موضوعی که در دوران «شهید جمهور» نیز بارها مشاهده شد. در این میان، گروه سومی که از تقسیم‌بندی‌های سنتی اصلاح‌طلب و اصولگرا عبور کرده، تلاش دارد عملکرد مسئولان را در چارچوب مبانی انقلاب اسلامی ارزیابی کند. این گروه، برخلاف جریان‌های موجود، به دنبال پایبندی به اصول واقعی انقلاب است. 🔹اما آیا پشت پرده‌ی این تمایل اصولگرایان به وفاق، بده‌بستان‌های سیاسی نهفته است؟ نظیر عضویت همسر رئیس مجلس در ستاد ملی زن و خانواده، یا حمایت‌های مکرر رئیس مجلس از وزرا و جلوگیری از استیضاح آنان؟ آیا این تغییر رویکرد، نشان از میل به قدرت و سهم‌خواهی دارد؟ 🔹اصولگرایان باید مشخص کنند که چه تعریفی از وفاق دارند. آیا انتقاد از عملکرد دولت چهاردهم، به‌ویژه در مورد انتصابات غیرقانونی، به معنای دوقطبی‌سازی جامعه است؟ آیا نادیده گرفتن استهزای قانون از سوی دولت، نشانه‌ای از عقلانیت محسوب می‌شود؟ به‌نظر می‌رسد که مفهوم اصولگرایی، از پایبندی به اصول فاصله گرفته و در برابر انحرافات، واکنش شایسته‌ای نشان نمی‌دهد. ✍️نجوا 👈#یادداشت 🇮🇷منتظران صبح ایران فردا تلگرام | ایتا | توییتر | سایت | اینستاگرام 💠@sobh_iran