✍🏻موفقیت، صبر می‌خواهد... 📌گاهی برای انداختن یک درخت، باید ۱۰۰ ضربه با تبر بزنیم. از این ۱۰۰ ضربه، ۹۹ ضربه‌ اوّل، کارشان این است که شرایط را برای ضربه‌ صدم آماده کنند. 📌اینکه درخت، در طی ۹۹ ضربه، هنوز سر جایش ایستاده است، دلیلِ بیهودگی آن ضربات نیست، دلیل دلسردی نیست، دلیل ناامیدی نیست، هر مبارزه‌ای، به همین شکل است. 📌اینکه اقداماتی که می‌کنیم به سرعت جواب نمی‌دهد، نباید در عزم و اراده‌ ما خللی ایجاد کند. 📌پس باید هر کاری می‌کنیم، بگذاریم به حساب یکی از همان ۹۹ ضربه اول. ضربه صدم بالاخره از راه می‌رسد و درخت را می‌اندازد. نگران نباش، موفقیت، صبر می‌خواهد. #امیر_حسین_دریایی @ShugheParvaz #شوق_پرواز

راستی سلام علیکم

‏به حکمِ محکمه‌ات عاشقانه‌هایم سوخت در انقلابِ دلت شعرم اعتراضی شد #رضا_قاسمی #شوق_پرواز

إن كان لك نصيب في شيء، سيقلب الله كل الموازين لكي تحصل عليه.” 🌱🌱🌱🌱🌱 اگر در چیزی سهمی داشته باشی، خداوند همه ترازوها را برمی گرداند تا آن را به دست آوری.» @ShugheParvaz #شوق_پرواز

«قرار بر پرواز بود. ولی بال شکسته را چه به پرواز سراغی از ما بگیرید ای پرستوهای عاشق طریق ‎#الله» #شوق_‌پرواز #سیده_الهام_موسوی @ShugheParvaz

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من دل من داند و من دانم و دل داند و من... ‌ #شب_جمعه #شب_زیارتی #شوق_پرواز @ShugheParvaz

دلِ من شد چه بی‌جان تو کجایی بهارم به خزانی گرفتار شده‌ام ای نگارم تو بگو دل چه دارد که تو را هم ندارد تو بخوان خفته جان را که طبیبی تو یارم #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج #سیده_الهام_موسوی #شوق_پرواز @ShugheParvaz

سلام علیکم میشه ۵ تا صلوات بفرستید. 🌱🌸

#بیکلام ☕️ 📼 @ShugheParvaz

«تعلقات» یادم می‌آید اواخر ماه رمضان، حس و حال دم عید داشت؛ منم از همان کودکی عاشق لباس بودم؛ خصوصا لباس نوی عید. مدام با خودم می‌گفتم: یعنی ایندفعه لباسم چه رنگیه؟سبز؟ آبی؟ نه اصلا من صورتی دوست دارم... خانه پدربزرگ، مانند دل پدربزرگ، وسیع و زیبا بود... هر گاه مناسبتی پیش می‌آمد، آنجا دور هم جمع می‌شدیم، این دورهمی‌ها برای ما بچه‌ها حکم عروسی داشت چون تا می‌رسیدیم وسط حیاط خانه بساط خاله بازی و گرگم به هوا را راه می‌انداختیم. مادر صدایم کرد. می‌دانستم که مادر به خاکی بودن دست و پا حساس است. کمی آن طرف‌تر، زیر نخل‌های حیاط، حوض را دیدم و سریع خودم را رساندم تا دستی به آب بزنم و بعد بروم پیش مادر. خدای من؛ لباس چین دار... مادر مثل همیشه لبخندی شیرین بر لب داشت، و لباس چین دار سبز را با دو دستش بالا گرفته بود و به من گفت: زود بیا بپوش عزیز دلم! قند در دلم آب شده بود؛ از فکر اینکه با این لباس زیبا دور حیاط بچرخم و چین‌ها در هوا باز شوند در پوست خود نمی‌گنجیدم. چقدر آن روزها خوش بودیم، کودکی یعنی دنیای بدون تعلق و برای همین، سراسر شادی است... کودکی یعنی شاد شدن با کمترین دلیل، حتی یک لباس سبز چین دار. انگار هر چه بزرگتر شدیم، دلگیر تر شدیم، سختگیرتر شدیم، و در نهایت لب به ناشکری گشودیم! پس چه شد آن همه حس زیبا؟ آن همه دل خوشی بی آلایش؟ آری، ما تعلقاتمان زیاد شد است. درگیر خودمان و دنیای دور و برمان شدیم! برای همین کودکی که با کوچکترین دلیل خوشحال می‌شد،امروز با کمترین کاستی زمین و زمان را به هم می‌دوزد. شاید این تعلق ما، ریشه در آرزوهای دور و درازمان دارد. غافل از اینکه هر لحظه، گرگ اجل به ما نزدیک‌تر می‌شود و ما بی‌هیچ توشه در پی آمال خویش می‌دویم «انّا لله و انّا الیه راجعون...» ✍ #سیده_الهام_موسوی #شوق_پرواز @ShugheParvaz

: در دلم آهسته کسی می گوید: دلهره کافیست؛باید نفسِ تردید را گرفت! قدم بعدی در جوارِ ابرهایی! پر باز کن. #شوق_پرواز #عکاس_خودم