ای آنکه بجز شادی و جز نور نه‌ای چون نعره زنم که از برم دور نه‌ای هرچند نمک‌های جهان از لب تست لیکن چکنم چو اندر این شور نه‌ای #حضرت_مولانا

شادی همچو آب لطیف صاف به هرجا می‌رسد در حال، شکوفه‌ی عجبی می‌روید. غم همچو سیلاب سیاه به هرجا که رسد شکوفه را پژمرده کند و آن شکوفه‌ای که قصد پیدا شدن دارد نَهِلَد که پیدا شود. دلی را کز آسمان و دایرۀ افلاک بزرگتر است و فراختر و لطیفتر و روشنتر، بدان اندیشه و وسوسه چرا باید تنگ داشتن و عالَم خوش را بر خود چو زندان تنگ کردن؟ چگونه روا باشد جهان چو بوستان را بر خود چو زندان کردن؟ همچو کرم پیله، لعاب اندیشه و وسوسه و خیالات مذموم بر گِرد نهاد خود تنیدن و در میان زندانی شدن و خفه شدن! ما آنیم که زندان را بر خود بوستان گردانیم، چون زندان ما بوستان گردد، بنگر که بوستان ما خود چه باشد! #شمس_تبریزی🍃

من از آن جام شراب می نوشم. پس من عاشقِ شرابم که از او می نوشم و شما را نظر بر قدح است از شراب آگاه نیستید! اگر مرا قدح زرّین بود مرصّع به جوهر و در او سرکه باشد یا غیر شراب چیزی دیگر باشد، مرا آن به چه کار آید؟ این را عشقی و شوقی باید تا شراب را از قدح بشناسد. و آن شراب را جز به نظرِ اشتها و شوق نتوان دیدن. اکنون، اشتها و شوق حاصل کن تا صورت بین نباشی و در کَون و مکان، همه معشوق بینی! #فیه_ما_فیه مولانا 👈قدح: کاسه.. 👈مرصع به جوهر: جواهر نشان 👈کَون و مکان: گیتی و آنچه در آن است...‌

🍃💐 حق تعالی آدمی را ؛ هر لحظه از نو می‌آفریند... و در باطنِ او چیزی تازه‌ می‌فرستد که اوّل به دوم نمی‌ماند و دوم به سوم؛ اِلّا او از خویشتن غافل است و خود را نمی‌شناسد. #مولانا، فيه ما فیه 🍀🍀🍀

🍃💐 ای که گفتی بیقراری‌های من بازیگریست بیقرارم کرده‌ای اما دلت با دیگریست گاه دلسوز است،گاهی سخت می‌سوزاندم عشق،گاهی مادراست وگاه هم نامادریست #دهلوی 🍀🍀🍀