هیچ گلی عطرشو نداره

بَدگُمان باشد همیشه زشت‌ْکار نامهٔ خود خوانَد اَنْدَر حَقّ یار #مثنوی_مولانای جان کسی که خودش همیشه بدکردار و بدرفتار است، نسبت به بقیه هم گمان بد دارد. او آنچه را که در وجود خودش است، همان را به دیگران نیز نسبت می دهد.

تمامي موجودات عاشق خدا هستند و مشتاق وصال او؛ اما درجه عشق و شوق هر موجود بستگي دارد به درجه برخورداري اش از نور وجود. #ملاصدرا

بدون عشق؛ تمام عبادت ها، تنها یک عادت‌اند. تمام رقصیدن ها، تنها یک نرمش ا‌ند. و تمام موسیقی ها، سر و صدایی بیش نیستند....

"حکایت" ظالمی را حکایت کنند که هیزم درویشان خریدی به حیف و توانگران را دادی به طرح. صاحب دلی برو بگذشت و گفت: زورت ار پیش می‌رود با ما با خداوند غیب دان نرود زورمندی مکن بر اهلِ زمین تا دعائی بر آسمان نرود حاکم از گفتنِ او برنجید و روی از نصیحتِ او در هم کشید و برو التفات نکرد، اَخذتهُ ألْعزَّةُ بِألْاثمِ تا شبی که آتشِ مطبخ در انبارِ هیزمش افتاد و سایرِ املاکش بسوخت و از بستر نرمش به خاکسترِ گرم نشاند. اتفاقاً همان شخص برو بگذشت و دیدش که با یاران مي‌گفت: ندانم این آتش از کجا در سرای من افتاد. گفت: از دودِ دلِ درویشان. به هم بر مکن تا توانی دلی که آهی جهانی به هم بر کند چه سال‌های فراوان و عمر‌های دراز که خلق بر سر ما بر زمین بخواهد رفت چنان که دست به دست آمده ست مُلک به ما به دست های دگر همچنین بخواهد رفت #گلستان سعدی تصحیح دکتر غلامحسین یوسفی، باب اول، حکایت ۲۶ #سعدی

🤍 تا کدورات معصیت هست هیچ‌چیز در دل پیدا نشود از اسرار ملکوت، چون زنگ معاصى از آن باز شود اسرار ملکوت و احوال غیبى در آن نمودن گیرد، این خود مکاشفه‌ی دلست و چنانک دل را مکاشفه است جان را معاینه است. مکاشفه برخاستنِ عوایق است میان دل و میان حق، و معاینه‏، دیدارَست #کشف_الاسرار

❤️‍🩹 این عاقبت و آخر عاشق شدن ماست #حامد_عسکری

♥️ به سینه می‌زندم سر دلی که کرده هوایت دلی که کرده هوای کرشمه‌های صدایت گره به کار من افتاده است از غم غربت کجاست چابکی دست‌های عقده‌گشایت؟ به کبر شعر مَبینم که تکیه داده به افلاک به خاکساریِ دل بین که سر نهاده به پایت دلم‌گرفته برایت زبان ساده‌ی عشق است سلیس و ساده بگویم: دلم گرفته برایت #حسین_منزوی

🍃هوالطیف «کُنْتُ کَنزاً لا اُعرَفُ، فَاَحبَبْتَ اَن اُعْرَفَ، فَخَلَقْتُ خَلقَ لَکیْ اُعْرَفَ» گنجی پنهان بودم ، شناخته نبودم دوست داشتم شناخته شوم ، مخلوقات را آفریدم. [سیوطی، الدرر المتثره، ۱۲۶؛ علی القاری، اسرار المرفوعه، ۲۷۳؛ عجلونی، کشف الخفاء ۱۹۱/۲.]

در بیداری شان مرا می گویند : تو و جهانی که در آن زندگی می کنی ، جز دانه ی ماسه ای بر ساحل بیکران دریایی لایتناهی نیستید ... و من ، در رویایم به آن ها می گویم : من دریایی لایتناهی هستم و همه ی عالم ، جز دانه ای ماسه بر ساحل من نیست آیا آدم ندید؟ #جبران خلیل جبران

در عهدِ جمال تو نگیرند ز گل آب عکس تو به هر آب که افتاد، گلاب است... #غروری_کاشانی