چون دلارام می‌زند شمشیر سر ببازیم و رخ نگردانیم دوستان در هوای صحبت یار زر فشانند و ما سر افشانیم #سعدی

گفتم که همچو سایه برَد دوست، همرهم! چون نقشِ پای خویش به‌خاکم سپرد و رفت #طالب_آملی

از هجوم اشک ما بیدل مپرس یار می آید ، چراغان کرده ایم #بیدل_دهلوی

🍃بسم الله الرحمن الرحیم الهی! گاه می گویی فرود آی، گاه می گویی بگُریز، گاه فرمایی بیا، گاه گویی بپرهیز، خدای این نشان قربت است، یا محض رستاخیز ؟ هرگز بشارت ندیدم تهدید آمیز، ای مهربان بُردبار، ای لطیف نیک بار، آمد بدرگاه، خواهی به ناز دار و خواهی خوار دار گر شوند این خلق عالم سر بسر خصمان من من روا دارم نگارا چون تو باشی آن من #مناجاتنامه #خواجه_عبدالله_انصاری

جان جانان من! من تو را به هر زبانی ترجمه کردم ، عشق شدی.🕊

هوالعزیز💐 گدا اگر گهر پاک داشتی در اصل بر آب نقطه شرمش مدار بایستی ور آفتاب نکردی فسوس جام زرش چرا تهی ز می خوشگوار بایستی وگر سرای جهان را سر خرابی نیست اساس او به از این استوار بایستی زمانه گر نه زر قلب داشتی کارش به دست آصف صاحب عیار بایستی چو روزگار جز این یک عزیز بیش نداشت به عمر مهلتی از روزگار بایستی 📚 #حافظ - قطعات - قطعه شماره ۳۰

#ای_دل_مجنون_و_از_مجنون_بتر کسانی هستند که در وادی طلب چنان سرگشته و از خود بیخودند، که هیچ چیز نمی‌تواند تبِ زیبایِ عشق را از چشمان‌شان برُباید. خداوند مورد رحمتشان قرار داده است به‌ خاطر وجود آنهاست که خورشید هر روز طلوع می‌کند.🕊

#یا_فتاح بار دگر آن قاضی حاجات ندا کرد خیزید که آن فاتح ابواب درآمد

زمانی که عشق ؛ در قلب آدمی مأوا داشته باشد قادر به رنجاندن دیگران نخواهد بود . #واسوانی

من نهر مختصری بودم که به آغوش رودی می‌اندیشیدم که در افق نگاهم در پیچ دره ای گم می‌شد و تو اما با آن اندیشه‌های بلندت همیشه از اعجاز اقیانوس‌هایی سخن می‌گفتی که بال هر پرنده بلند پروازی هم در آن به آب می‌افتاد.... و اکنون نمی‌دانم تو با آن بلندپروازی هایت کجای این زمین ایستاده ای چرا که من اکنون سالهاست با خاطره‌ی گلپونه های تابستانی و ترانه لاینقطع جیرجیرکهایم در زیر آسمان ستاره ها بخواب می‌روم و همیشه آرزو دارم تو خودت اقیانوسی شده باشی که تمام نهرهای جهان آرزویت بکنند ... #محسن_قریب

آیا قلب می‌تواند هم نفرت بورزد هم عشق؟ مانند این است که بگوییم ،شخص گاهی زنده است و گاهی مرده ... این دو هم زمان نمی‌توانند روی دهند که انسان گاهی زنده باشد و گاهی مرده، قلب نیز یا تنفر را می‌شناسد یا عشق را هیچ سازشی بین این دو نیست کسی که عشق بر او وارد می‌شود ، تنفر درونش ناپدید می‌شود . قلب او چنان سرشار از عشق است که نفرت برایش غیرممکن می‌شود و کسی که نفرت می‌ورزد ، عشق هنوز در او پدیدار نشده است .