وقتی امروز ریختن سمت خیمه ها وقتی خیمه ها رو آتیش زدن، دیدن همه دارن فرار می کنند آخه زین العابدین فرموده بودن: "علیکنّ بالفرار " دستورِ امامِ همه دارن فرار میکنن ..

اما دیدن یه خانومی هی میزنه به دلِ آتیش ! گفتن: چرا این زن داره میره تو دلِ آتیشا ؟ گفتن: این خانوم زینبِ ‌:) آخه تو این خیمه عزیز برادرش تب داره ..

از این بچه هایی که دامنشون آتیش گرفته بود دیدم یه دختر بچه دامنش آتیش گرفته .. پای برهنه رو خارها داره میدوه دشمن میگه دلم براش سوخت 💔:)

گفتم برم دامنش رو خاموش کنم .. همچین که نزدیکش شدم دیدم دستش رو رویِ سرش گذاشت .. گفت

گفتم کاریت ندارم اومدم آتیش دامنت رو خاموش کنم میگه تا آتیشش رو خاموش کردم دیدم انگار یه چیزی میخواد بگه روش نمیشه ..

از چهره اش خوندم گفتم چی میخوای ، بگو؟ گفت: یه مقدار آب داری به من بدی؟ میگه رفتم یه مقدار آب آوردم به دستش دادم دیدم نمیخوره ..

گفتم مگه آب نمیخواستی ! چرا نمی خوری؟ گفت به من بگو راه علقمه از کجاست؟

میخوام برم به عموم بگم دیگه خجالت نکشه :)!!!

تا اشکات راهیه از آقا هم بگم ..

امروز وقتی اون نانجیب گفت حسین هنوز زنده ای؟ ببین دارن میرن سمت خیمه ها .. تکیه به نیزه شکسته داد بلند شد گفت اگر دین ندارید حدالاقل آزاد مرد باشید .. اول بیاید کارِ حسین رو تموم کنید (هیچ موقع دشمن تو این چند روز حرف ابی‌عبدالله رو گوش نداد هر وقت میومد حرف بزنه هلهله میکردن کسی نشنَوه )

تا گفت بیایید کار حسین رو تموم کنید .