✨اسرار ذکر «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ» ✍از حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در کتاب التوحید صدوق باب1، حدیث20 آمده است: 💫خداى عزّوجلّ را عمودى است از یاقوت سرخ که ابتدایش زیر عرش و انتهایش بر پشت ماهى در زمین هفتم قرار دارد. هنگامى که بنده‌اى «لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ» گوید، عرش مى‌لرزد و آن عمود و ماهى به حرکت در مى‌آیند! حق تعالى مى‌فرماید: اى عرش من! آرام بگیر. عرش مى‌گوید: چگونه آرام بگیرم در حالى که تو گوینده این جمله را هنوز نیامرزیده‌اى؟ پس خداوند سبحان مى‌فرماید: اى ساکنان آسمان‌هاى من! شاهد باشید که من گویندۀ آن را آمرزیدم. 📖در همان کتاب از نبی مکرم اسلام (ص) ذکر شده است: هر کس حتی به زبان این ذکر را بگوید خداوند مال و جانش را در دو دنیا حفظ می‌کند. 💫1) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد همۀ بندگان و خویشتن را فقیر و محتاج به خدا می‌بیند (وَأَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللَّـهِ) و اگر فقیری در دنیا دید با دیدن فقر مادی او به یاد فقر خود می‌افتد که او نیز در اعمال صالح فقیر است و گناهانی به خاطر ثروت خود کرده که آن فقیر، آن را مرتکب نشده است. پس بخاطر کثرت گناهان فقیر است و محتاج رحمت و مغفرت خدا بر گناهان خود می‌باشد. اگر زناکاری را دید به یاد می‌آورد که خود در غیبت کردن و تهمت زدن مانند آن زناکار معصیت خدا کرده است هرچند در چشم مردم زناکار ملعون شده است ولی در نزد خدا نیز خود او بخاطر غیبت و تهمت مورد لعنت خدای خود قرار گرفته و از رحمت او دور گشته است. 💢و از نبی مکرم اسلام (ص) در خطاب به ابوذر آمده است: ای ابوذر! همه ثروتمندان دنیا تهیدستان روز قیامت‌اند، مگر کسی را که خداوند در دنیا توفیق‌اش داده باشد تا به مستمندان از مال خود سودی رسانده و یاریشان کرده باشد. 💫2) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد، می‌بیند هرچه را که می‌بخشد از خود چیزی نداده و نمی‌بخشد مگر از آنچه خدا به او بخشیده است. (أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناكُمْ) پس بر بخشش خود متکبر نمی‌شود بلکه شاکر می‌گردد که حق تعالی بر او این عنایت را نموده است. در زمان بخشش نمی‌ترسد و نمی‌لرزد چون می‌داند بخشندۀ اصلی آن روزی در پر کردن محل بخشش نه خلف وعده می‌کند و نه ورشکست و فقیر می‌شود و نه دارایی و مکنت‌اش را کسی توان گرفتن از او دارد. 💫3) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد بر هیچ کس تکبر نمی‌کند چون چیزی بر خود از خود نمی‌بیند، گویی خود را غلامی خدمتکار در میهمانی مولای خود می‌بیند که آنچه بر سفرۀ میهمان می‌نهد از ثروت ارباب اوست نه از خود او، و این غلام خدمتکاری بر مردم است که از تمکن ارباب که در دست اوست بسان نعمتی که بر او می‌بخشد می‌باشد و می‌داند اگر در خدمت به میهمانان ارباب که همان خلایق خدا هستند کوتاهی کند، ارباب سینی نعمت طعام از او می‌گیرد و غلام دیگری جایگزین او می‌سازد. پس کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد در زمان بخشش به نیازمندان اهل تواضع می‌شود و هرگز منتی بر این خدمت خود بر آنان نمی‌نهد تا صدقه خود باطل کند. (لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذی‌) 💫4) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد چون غلامی که دستمزد خدمت به میهمان را از مولا و ارباب خود می‌گیرد از کسی در زمان خدمت به او که طبق امر مولای خود انجام می‌دهد انتظار تشکر ندارد. (لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً) #به_امید_خدا

💢ادامه اسرار ذکر... 💫5) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد ارباب جهان را جز خدا نبیند. اگر میهمانی از خدا در زمین بر او ستم کرد و یا سخنی ناروا گفت یا حقی از او به ناحق گرفت هرگز صبر خویش از دست نمی‌دهد و هرگز مقابله به مثل نمی‌کند چون می‌داند اربابش به او گفته و از او خواسته است (وَ اصْبِرْ وَ ما صَبْرُكَ إِلاَّ بِاللَّـهِ) و یقین دارد ارباب مزد غلام صبور را بی‌نهایت خواهد بخشید. (إِنَّما يُوَفَّی الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسابٍ) 💫6) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد وصیت ارباب و مولای خود بدون خواستن علت و برهان از ارباب، سمعا و طاعتا می‌پذیرد و کامل به آن عمل می‌کند چرا که گفته (وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً)، پس در برابر والدین خود نیکی می‌کند بدون این‌که ببیند آن‌ها در حق او نیکی کرده‌اند یا نه! 💫7) کسی که به "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" برسد از ملاقات اربابی که سال‌ها خدمت او می‌کرده ترس ندارد و مرگ برای او شیرین و وصلی گواراست که در همه عمر منتظرش بوده است. (فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ) ✅اهل "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" سلاطینی هستند که در زمان حیات‌شان ناشناخته‌اند، ولی بعد از مرگ‌شان، فضایل‌شان به اذن الله تعالی یک یک بر خلقی که بین‌شان می‌زیسته آشکار می‌گردد و دوره سلطنت‌شان بعد از مرگ‌شان شروع می‌شود که هرگز افولی از رحمت حق ندارد. 📝همچنین از امام صادق (ع) در التوحید صدوق آمده است: کسی که درصدد این سؤال باشد که بداند او (حق تعالی) چگونه است، او را به خلق (خدا را) تشبیه‌اش کرده است. کسی که از علت پیدایش وجودش سؤال کند، خدای را معلول تصور کرده است. کسی که پرسد وجود حق تعالی کجاست؟ برای خدا جسم تصور کرده و در محلی قرارش داده است. کسی که بپرسد از چه زمانی به وجود آمده است؟ برای حق تعالی زمان تصور کرده و بدایت بر او قائل شده است. کسی که بپرسد کهکشان‌ها چگونه و کجا تمام می‌شوند؟ بر او نهایت و تنهیه قائل شده است و عاقبت همۀ این سؤالات به کفر می‌انجامد‌. (که تمام این‌ها خاطری از شیطان است) 🚫بدانید حق تعالی فاعلی است که نه از روی اضطرار، و نه از روی فکر و نه با جسم، انجام فعل می‌کند و برای تحقق ارادۀ او یک امر حضرتش کافی است. 🔰با دقت در حدیث فوق به ساختار و ترکیب معرفت در أذان نماز می‌پردازیم: ✨أذان ابتدا با ذکر بزرگی حق تعالی و شهادت به وحدانیت قدسی حضرتش آغاز می‌شود و سپس شهادت به نبوت و امامت ذکر می‌گردد. این شهادت یعنی "برای درک دین، از این دو طریق ورود می‌کنم" که هم ورود عملی، و هم ورود اعتقادی را شامل می‌شود. 💠وقتی از در نبوت و امامت وارد نماز شدیم و از مسیر این دو، اقدام عملی برای رسیدن به کلمۀ شهادت خود کردیم و تمام اعمال صالح خود از این طریق انجام شد در آخر أذان «الله اکبر» را که گفتیم بعد از آن فقط ذکر "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" بدون شهادت می‌گوییم، چرا؟ چون بعد از این طی مراحل که ذکر شد به مقام معرفت به ذکر "لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ" بإذن الله می‌رسیم. #به_امید_خدا

💢ادامه نکته و تفسیر.. ⁉️حال سؤال مهم اینجاست، چرا وعده‌های حق تعالی در جزای نیک و بد غالبا به سرای دیگر موکول شده است؟! برای درک این موضوع به تمثیلی روی می‌آوریم: ✍گویند: روزی مردی مستجاب الدعوه‌ از خداوند خواست که قوم او را، زمان گناهانشان همانجا عقوبت و زمان ثواب‌شان همانجا پاداش دهد. حق تعالی دعای او را اجابت کرد. هر کس به کسی ستم می‌کرد یا دروغی می‌گفت، همانجا خودش یا مالش دچار آسیب و نقصان می‌شد؛ و هر کس هم که کار نیکی می‌کرد، خداوند همان لحظه او را با نعمتش پاداش می‌داد. مدتی گذشت، مردم آن شهر‌ نه تنها گناه نمی‌کردند بلکه همگی کارهای نیک انجام می‌دادند چون از عقاب سریع گناه وحشت داشتند و احساس زیان می‌کردند و از ثواب خود سریع بهره می‌بردند و تشویق به کار‌ نیک می‌گشتند. مستجاب‌الدعوه خدا را گفت: خدایا! تو را سپاس می‌گویم که خواستۀ مرا اجابت کردی و قوم مرا مدینه فاضله ساختی و عذاب جهنم از قوم من دور و بهشت را ارزانی‌شان فرمودی. حق تعالی فرمود: ای بندۀ من! اگر در رفتار نیک و بد قوم‌ خود بنگری می‌بینی آنان بخاطر ترس از عذاب‌شان در دنیا گناه نمی‌کنند و برای کسب رضایت نفس‌شان در دنیا ثواب و کار نیک می‌کنند. 📌پس عنایت داشته باشیم مثال، اگر کسی بر ما فحاشی نمود بلافاصله او را نباید فحاشی کنیم و زمان به او دهیم شاید پشیمان شده و عذرخواهی کند که در صورت مجازاتِ انسان بلافاصله بعد از گناه، فرصت نعمت توبه از او سلب خواهد شد. از سوی دیگر اگر قرار بود هر کسی که در حقّ او ستم شد و مظلوم در زمان ستم که در آرزوی مجازات ظالم است، همان لحظه ظالم مجازات شود، در اینجا وعدۀ صبر خداوند بر مظلوم معنایی ندارد، چون هیچ‌گونه تلخی بر کسی به خاطر ستم در حقّش وارد نمی‌شد که نیازی به صبر داشته باشد و مظلوم از اجر صبر بهره نمی‌برد. حق تعالی می‌فرماید: ✨📖✨ فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۖ (60 - روم) ⚡️پس تو صبر پیشه کن، که وعدۀ خدا البته حق و حتمی است. 💎در حقیقت صبر مخصوص کسی است که بر وعدۀ تحقّق الهی در حقّ ظالم یقین دارد و برای آن است در کلام وحی، ثوابِ صبر بیش از هر عمل دیگری ذکر شده است. ✨📖✨ إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ (10 - زمر) ⚡️البته صابران به حد کامل و بدون حساب پاداش داده خواهند شد. 💢از سوی دیگر اگر قرار بود هر کس به اندازۀ کار نیک خود در دنیا از آن بهرمند شود، انسان ضرر می‌کرد؛ چون نعمت‌های الهی و لذّت‌های آن غالبا در سرای دیگر است. (مثال، اگر‌ کسی قرار بود‌ زمانی که گناهی کرد، معادل گناه خود در دنیا مجازات شود، بسیاری از مردم بعد از‌ گناه باید از دنیا می‌رفتند) ✨📖✨ وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا كَسَبُوا مَا تَرَكَ عَلَىٰ ظَهْرِهَا مِنْ دَابَّةٍ (45 - فاطر) ⚡️و اگر خدا از کردار زشت خلق مؤاخذه کند در پشت زمین هیچ جنبنده‌ای باقی نگذارد. ✔️و اگر قرار بود کسی معادل کار نیک خود در دنیا ثواب ببرد، هر کس به اندازۀ یک خرما، یک خرما می‌گرفت، (در حالی که بر اساس احادیث جزای یک خرما برای آخرت، به اندازۀ کوه احد نزد خداوند بزرگ‌ می‌شود) و آن زمان تمام نعمت‌ها و همه چیز در دنیا می‌ماند و انسان نه خدایی را شناخته و نه به خدایی رسیده بود؛ بلکه برای رسیدن به دنیا و دور ماندن از عذاب، در دنیا برای دنیا جهاد کرده بود. ⛔️تحقّق وعدۀ عذاب الهی بر ظالمان در سرای آخرت نشان لطف خدا به آنان نیست، چون طبق روایات کوچک‌ترین مجازات دنیوی بشر مانع و رفع کننده بزرگ‌ترین عذاب اخروی اوست. پس اگر گناهی نمی‌کنند، برای دنیایشان است و اگر ثوابی می‌کنند باز برای رسیدن به دنیایشان است. گناه نمی‌کنند تا در دنیای خود آسیب نبینند و ثواب می‌کنند تا بهرۀ کار نیک خود در دنیا ببرند. حال ای بنده! از تو می‌پرسم با این همه ترک گناه و انجام کار نیک، کسی در قوم خود می‌بینی که از خوف من گناه نکند و در خوف من باشد و برای رضای من کار نیک کند و در جستجوی رضایت من باشد؟!!! 💠 حدیث‌رمضان💠 🌷امام حسن عليه السلام : إنَّ اللّه َ جَعَلَ شَهرَ رَمضانَ مِضمارا لِخَلقِهِ فَيستَبِقونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إلى مَرضاتِهِ ؛ خداوند ماه رمضان را ميدان مسابقه اى براى آفريدگان خود قرار داده تا با طاعتش براى خشنودى او از يكديگر پيشى گيرند . 📚تحف العقول ، ص 236 . #به_امید_خدا @Yaranmontzar