آزرده‌دل‌از‌کویِ‌تو‌رفتیمُ‌ ؛ نگفتی .. کی‌بود‌؟ کجا‌رفت؟ چرابودُ‌ ؛ چرانیست؟` - جنابِ‌شهریار‌ -

‌تنهاییم‌ ؛ بیش‌از‌پیش‌!

کاش‌میشد‌‌ ؛ برم‌مغازه‌یِ‌خوشحالی‌فروشی‌ ‌لبخند‌ ؛ خوشحالی‌ ؛ وحالِ‌خوب‌ .. بخرم‌ بعد‌‌برم‌تو‌خیابونایِ‌شهرُ‌ ؛ داد‌بزنم‌ : خوشحالیُ‌خنده‌هایِ‌بی‌‌دلیل‌میفروشم‌ بیا‌این‌ورِ‌بازار‌که‌حراجش‌کردم‌

هر‌زمان ؛ یاد‌گرفتیم‌‌‌در‌جایگاهی‌نیستیم‌‌ که‌آدما‌رو‌قضاوت‌کنیم‌ ؛ اون‌وقت‌ میشه‌گفت ؛ ‌بالغ‌شدیم‌ .

کافیه‌چند‌روز‌‌به‌‌کسی‌پیام‌ند‌ی‌‌ ؛ متوجه‌میشی‌که‌ همیشه‌تو‌به‌بقیه‌پیام‌میدادی‌ ؛ و‌هیچکس‌ نیست‌که‌بهت‌پیام‌بده ..

ما‌بلد‌نبودیم‌نگهت‌داریم‌ ؛ ولی‌خودتم نخواستی‌‌بمونیا‌‌ خیالی‌نیست!‌ تنهایی‌چشه‌؟‌ دریا‌رو‌نمیشه‌تنهایی‌رفت؟ میشه بارون‌نمیباره‌تنهایی؟ میباره بهار‌نمیاد‌تنهایی‌؟ میاد پاییز‌چی؟ اونم‌میاد سردتم‌بشه‌ ؛ میتونی‌یه‌پتو‌بندازی‌ دورِ‌خودت‌ .. به‌دستِ‌ یارم‌هیچ ‌احتیاجی‌نیست‌ - دیالوگ -

سعی‌دارم‌درس‌‌بخونم‌ ؛ ولی‌‌‌فکرایِ‌ تویِ‌مغزم‌‌نمیذاره‌ ..

حالم [ مودم ] :

آدم‌هایِ‌شب‌ ؛ شهروندِ‌شهرِ‌ ؛ دلتنگیُ‌ ؛ جنونُ‌ ؛ نگرانیُ‌ ؛ ترس‌اند .

معده‌درد‌ ؛ یکی‌از‌عذاب‌هایِ‌جهنمِ‌‌که‌تویِ‌ این‌دنیا‌ ؛ شبیه‌سازی‌شده ..

همه‌دارن‌تنهام‌میذارن .