⚠️ لباسی که اگر آن را بپوشیم، از نگاه خدا محروم خواهیم شد! ➖ما باید در میان مردم با لباسی آراسته ظاهر شویم، ولی نباید به خاطر تحسین مردم و یا فخرفروشی و قرار گرفتن در مرکز نگاه‌ها خودمان را آراسته کنیم یا لباس زیبا بپوشیم. رسول گرامی اسلام(ص) می‌فرمایند: « اگر کسی لباسی بپوشد تا به وسیلۀ آن به مردم مباهات کند تا مردم به او نگاه کنند، خدا به او نگاه نمی‌کند تا زمانی که آن لباس را از تنش خارج کند.» ➖یک وقت ما برای چشم مردم ارزش قائل هستیم، می‌گوییم: «اینها انسان هستند و نباید یک صحنۀ نامرتب ببینند» و به همین دلیل لباس خوب می‌پوشیم تا مردم یک ظاهر آراسته ببینند؛ این خوب است. یک وقت ما برای شخصیت ایمانی یا انسانی خودمان احترام قائل هستیم، مثلاً می‌گوییم: «من مذهبی هستم و مذهبی‌ها باید آراسته باشند» و به این دلیل لباس خوب می‌پوشیم؛ این هم خوب است. ولی بعضی اوقات به این دلیل که مردم ما را ببینند و به دلیل لباسمان در میان مردم جایگاه و موقعیتی پیدا کنیم، لباس آراسته می‌پوشیم؛ این خطرناک است. ➖عزیز شدن تنها به دست خداست. خدا تصمیم می‌گیرد که مردم چه کسی را دوست داشته باشند و چه کسی در میان مردم عزیز باشد. حال اگر کسی برای عزیز شدن، خدا را حذف کند و بخواهد با پوششِ خود از مردم دلبری کند، این از مواردی است که غضب خدا را برمی‌انگیزد و سبب می‌شود که خدا به این بندۀ خود تا زمانی که در این لباس است توجهی نکند. 📕بخشی از کتاب باران خوبی‌ها #باران_خوبیها @Panahian_ir @Tanha_sfahan

⚠️مراقب باشید بیماری های روحی دیگران به شما منتقل نشود! 🔻ما معمولاً در محاوره‌ها خیلی راحت در مقام قاضی حرف می‌زنیم و قضاوتمان را دربارۀ دیگران بیان می‌کنیم و با این کار ذهن مردم را نسبت به دیگران خراب می‌کنیم. انسان باید در سخن گفتن بسیار اهل مراقبت و دقت باشد. باید هر لحظه مراقب باشد که چه کلامی می‌گوید و با این کلام چه جنایتی را در حق خودش مرتکب می‌شود. انسان هیچ‌گاه نباید زود قضاوت کند، قضاوت واقعاً کار دشواری است. 🔻اهل بیت(ع) بسیار سفارش کرده‌اند که با کسانی که خوب حرف نمی‌زنند، نشست و برخاست نکنید. هر بیماری از یک طریقی منتقل می‌شود، خیلی از بیماری‌های روحی و روانی هم از طریق زبان منتقل می‌شوند. مثلاً کسی که ترسوست یا کسی که بدزبان است، اگر مدتی با شما حرف بزند، از این طریق بیماری‌اش را به شما منتقل می‌کند. اگر مجبور بودید با چنین کسانی حرف بزنید، بحث جدی نکنید. اگر بحث جدی بشود، دل خراب می‌شود. لذا بعضی اوقات اولیای خدا را به شوخ‌طبعی و بذله‌گویی می‌شناختند. یکی از علت‌هایش در برخی موارد این بوده که کسی را پیدا نمی‌کردند تا با او حرف جدی بزنند، لذا همه چیز را با مطایبه و شوخ‌طبعی تمام می‌کردند تا از بیماری دیگران اثر نپذیرند و در عین حال کسی را هم نرنجانده باشند. 📕بخشی از کتاب باران خوبی‌ها؛ شرح بهترین خطبۀ اخلاقی نهج البلاغه (جلد اول) #باران_خوبیها @Panahian_ir @Tanha_sfahan