●فصل پنجم● ○بخش اول○

حضرت سعدی، چه فشاری متحمل شدن که این شعرو گفتن: ذوقی چنان ندارد، بی‌دوست زندگانی...🙃💔🍂

داریخیرام...

داریخماخ: حالتی از بلاتکلیفی و هجومِ تنهاییِ مفرط به شخص و خالی بودن زندگیِ فرد از انگیزه و ذوقی برای ادامه دادن...

والله که زبان ترکی، ناله‌ی مادران است و زبانِ لالایی گفتن است... من درد خودم را با این دوا، مداوا کردم... #شهریار

در میانه‌ی راه... آنجا که همگان می‌ایستند، و به قفای خود می‌نگرند؛ همانجا که انسان از زمان، جدا می‌شود و به معنا می‌پیوندد، به تو سلام کردم... من از قبیله‌ای دردآشنا به تو سلام کردم و تو... و تو در پایان راه بودی... و غریبه... و حرفهایت، طعمِ نامانوسِ خداحافظی داشت و تلخ می‌نمود بر من... بر من که تازه‌مزه‌‌چشیده‌ی سلام بودم و تنِ وطنِ آشنایی را همان روز لمس کرده بودم، با انگشتانی آغشته به ذوق و حیرت... و تو در پایان راه بودی... غریبه... و امروز، من به لطفِ تو، دیگر طعمِ سلام را از یاد برده‌ام... #غریبه #شاید_نو

خلقِ عشق مسأله‌ای نیست، حفظِ عشق مسأله است. عاشق‌شدن مهم نیست، عاشق ماندن مهم است. عاشق‌شدن حرفه‌ی بچّه‌هاست، عاشق ماندن هنرِ مردان و دلاوران... 📚 #آتش_بدون_دود #نادر_ابراهیمی جلد ۳