#شعر مدح مبعث نور عترت آمد از آیینه‌ام کیست در غار حرای سینه‌ام رگ رگم پیغام احمد می‌دهد سینه‌ام بوی محمد می‌دهد من سخن گویم ولی من نیستم این منم یا او ندانم کیستم جبرئیل امشب دمد در نای من قدسیان خوانند با آوای من ای بتان کعبه در هم بشکنید با من امشب از محمد دم زنید از هوا گلبانگ تهلیل آمده دیده بگشایید جبریل آمده مکه تا کی مرکز نا اهل‌هاست پایمال چکمه بوجهل‌هاست مکه دریای فروغ وحی شد بت پرستان بت پرستی نهی شد روز، روز مرگ ظلم و ظالم است بانگ نفرت مرد ، اقرا حاکم است یا محمد منجی عالم تویی این مبارک نامه را خاتم توئی انبیا مشعل ز تو افروختند وز دمت پیغمبری آموختند غیرت و مردانگی آیین توست عزت زن در حجاب دین توست بر همه اعلام کن زن برده نیست برده مردان تن پرورده نیست خاتم توحید در انگشت تو حق به پیش روی و حیدر پشت تو ما تو را زهرای اطهر داده‌ایم شیر مردی مثل حیدر داده‌ایم ما تو را دادیم در بین همه یک خدیجه یک علی یک فاطمه…!